Σύμφωνα με την κυρία Παπαδάκη, «εμφανίζεται με λευκά στίγματα ή μια λευκή επικάλυψη στη γλώσσα, στον ουρανίσκο και στην εσωτερική πλευρά στα μάγουλα. Η συγκεκριμένη μορφή στοματίτιδας στα μωρά δεν πονάει αλλά μπορεί να δυσκολέψει τη σίτιση.»
Ένας επιπλέον κίνδυνος είναι η κατάποση του μύκητα, η αποβολή του από το έντερο και τελικά η παρουσίαση μυκητίασης στη περιοχή γύρω από τα γεννητικά όργανα. Στο σημείο αυτό, τα βρέφη μπορεί να έχουν φαγούρα, κοκκινίλα και έντονο τσούξιμο (σύγκαμμα) και καλό είναι να συμβουλευτείτε τον παιδίατρός σας για το πώς θα το αντιμετωπίσετε.
Αν θηλάζετε, και κολλήσετε μύκητες στις θηλές, ο θηλασμός θα είναι πολύ επίπονος και θα νιώθετε κάψιμο, τσούξιμο και φαγούρα. Σε περίπτωση που έχετε αυτά τα συμπτώματα, επικοινωνήστε με τον γιατρό ή τη μαία σας για να πληροφορηθείτε σχετικά με τη θεραπεία.
Στοματίτιδα από μύκητα επίσης κινδυνεύουν να εμφανίσουν παιδιά που παίρνουν αντιβίωση (γιατί η αντιβίωση αλλάζει τη φυσιολογική χλωρίδα των βλεννογόνων).
Θεραπεία
Ο γιατρός ή ο οδοντίατρος θα σας χορηγήσει πιθανότατα ένα στοματικό αντιμυκητιασικό φάρμακο για 7 με 10 ημέρες.
Αφθώδης στοματίτιδα
«Είναι πολύ συχνή αρρώστια της παιδικής ηλικίας και υπολογίζεται ότι περίπου ένα στα πέντε παιδιά θα πάθουν στοματίτιδα. Η αιτιολογία της είναι άγνωστη και συνήθως εμφανίζεται σε περιόδους που ο οργανισμός του παιδιού περνά κάποιο στρες είτε ψυχολογικό είτε σωματικό (π.χ μετά από μια ασθένεια).» μας λέει η κα. Παπαδάκη.
Η αφθώδης στοματίτιδα δεν είναι κολλητική αλλά ένα παιδί που παρουσιάζει πολλαπλές ή επίμονες αφθώδεις στοματίτιδες πρέπει να ελεγχθεί εάν έχει έλλειψη βιταμίνης Β12 και φιλικού οξέος, σιδηροπενική αναιμία, τροφικές αλλεργίες, μειωμένο αμυντικό σύστημα ή για νόσο του εντέρου.
Το παιδί μπορεί να εμφανίσει ένα ή πολλαπλά έλκη/φυσαλλίδες, έντονη σιελόρροια, πυρετό και διογκωμένους αδένες στο λαιμό. Ο πόνος είναι συνήθως έντονος, ειδικά τις πρώτες ημέρες, με αποτέλεσμα το παιδί να δυσκολεύεται να φάει ή να πιει το οτιδήποτε.
Θεραπεία
Δεν υπάρχει φάρμακο που να θεραπεύει την αφθώδη στοματίτιδα. Κυκλοφορούν, όμως, διάφορα φάρμακα που χορηγούνται τοπικά για να απαλύνουν τον πόνο είτε σε μορφή gel, είτε σε μορφή διαλύματος που συνήθως το φτιάχνει ο φαρμακοποιός, κατόπιν οδηγίας του παιδίατρου (διάλυμα αναισθησίνης) και μπορεί να εφαρμοστεί τοπικά 15 λεπτά πριν το φαγητό για να μπορέσει το παιδί να ανακουφιστεί λίγο και να φάει.
Ερπητική στοματίτιδα
.JPG)
«Αυτού του είδους η στοματίτιδα οφείλεται στον ιό του απλού έρπητα (Human Simplex Virus) και είναι μεταδοτική.» μας ενημερώνει η κα. Παπαδάκη. «Συνήθως εμφανίζεται σε παιδιά μικρής ηλικίας που έχουν κολλήσει τον ιό από μέλος της οικογένειάς τους κάποια στιγμή, και η στοματίτιδα έρχεται ως αναζωπύρωση της προηγούμενης λοίμωξης».
Μεταδίδεται με την δερματική επαφή από άτομα που πάσχουν από έρπητα, ή χρησιμοποιώντας τα ίδια πιάτα, μαχαιροπήρουνα, ποτήρια και παιγνίδια ατόμων που έχουν έρπη. Τα άτομα αυτά πρέπει να αποφεύγουν την τη δερματική επαφή με τα παιδιά και να μη τα φιλούν γιατί μπορεί εύκολα να τους τον μεταδώσουν.
Η στοματική κοιλότητα του παιδιού συνήθως γεμίζει με επώδυνες φουσκάλες που όταν σκάσουν παραμένουν ως έλκος και μπορεί να εμφανιστεί υψηλός πυρετός, 1-2 ημέρες πριν.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στο να μην μεταφέρει το παιδί με τα χέρια τον ιό στο μάτι του, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος της επιμόλυνσης που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για την όραση του παιδιού.
Θεραπεία
Η ερπετική στοματίτιδα είναι συνήθως αυτοϊάσιμη ασθένεια αλλά σε κάποιες πολύ σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθεί ένα φάρμακο από το στόμα που καταπολεμά τον συγκεκριμένο ιό.
Διάρκεια στοματίτιδας
Η κα. Παπαδάκη μας ενημερώνει για τη διάρκεια και τη θεραπεία της παιδικής στοματίτιδας, η οποία μπορεί να είναι από 1 ως 2 εβδομάδες. Ωστόσο, ο πολύ έντονος πόνος συνήθως υποχωρεί μετά την 4η ημέρα.
Πώς θα ανακουφίσετε το παιδί από τα συμπτώματα
Αποφύγετε τα:
- Zεστά ροφήματα και τρόφιμα
- Αλμυρά φαγητά
- Μπαχαρικά
- Ξινούς χυμούς
Επίσης, αυξήστε τους την ποσότητα του νερού και φροντίζετε πάντα τη στοματική τους υγιεινή.
Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και μοναδική. Φροντίστε πάντα να συμβουλευτείτε το παιδίατρό σας και να ακολουθείτε τις οδηγίες του.
Πηγές: iatronet.gr, webmd.com
