«Αγαπημένε κύριε,
Ξέρω ότι έχω καταπληκτική μαμά και καταλαβαίνω τον λόγο που θέλεις να είσαι μαζί της. Δεν έχουμε γνωριστεί, αλλά θεωρώ ότι πρέπει να ξέρεις κάποιες σκέψεις μου πριν μπεις στη ζωή μας.
Είναι η μαμά μου! Και εσύ έχει μία μαμά, άρα καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Είναι η γυναίκα που με έφερε σπίτι, με άλλαξε και με τάισε όταν ήμουν άρρωστος. Ακόμη το κάνει. Δεν ανέχεται να της αντιμιλούν και να της λένε ψέματα, όπως και η δική σου μαμά. Γι’ αυτό θα τη σέβεσαι ακριβώς όπως σέβεσαι και τη μαμά σου.
Είμαι το παιδί της. Μπορεί να νοιάζεται για σένα και να σε αγαπάει, αλλά πάντα θα είμαι προτεραιότητα στη ζωή της. Μπορεί να είσαι στη ζωή της για μια μέρα, για κάποιους μήνες ή για τα επόμενα 30 χρόνια. Ήμουν εκεί πριν από σένα και θα παραμείνω.
Δεν χρειάζομαι άλλο μπαμπά. Ακόμη και αν δεν είναι δίπλα μου, όπως θα ήθελα, έχω δικό μου πατέρα. Αν μείνεις καιρό μαζί μας και γνωριστούμε καλύτερα, μην περιμένεις ότι θα τον αντικαταστήσεις, γιατί δεν μπορείς. Ούτε εγώ, ούτε η μαμά θα σε αφήσουμε. Αν θέλεις να δημιουργήσουμε δική μας σχέση, θα πρέπει να βρεις τον δικό σου τρόπο να με πλησιάσεις.
Η μαμά μου είναι η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο. Μπορεί να παραπονιέται ότι πάχυνε ή ότι έχει ρυτίδες και άσπρες τρίχες στα μαλλιά της, όμως, μου λέει ότι είναι δώρο επειδή έχει εμένα. Ακόμη και όταν έρχεται να με ξυπνήσει το πρωί και τα μαλλιά της πετούν δεξιά κι αριστερά και δεν είναι βαμμένη, για μένα είναι το πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου. Γι’ αυτό μην την κάνεις ποτέ να νιώσει το αντίθετο.
Δεν είναι τέλεια. Κάποιες φορές θυμώνει και φωνάζει, άλλες είναι πολύ σιωπηλή και απλά μου χαμογελάει, ειδικά όταν την πιάνω να κλαίει. Δεν πιστεύω ότι θα το παραδεχτεί, αλλά νομίζω ότι αρκετές φορές φοβάται. Περάσαμε πολλά μετά το διαζύγιο και χρειάζεται να κάνει πολλά μόνη της. Αλλά, ακόμη κι αν τα κάνει καμιά φορά θάλασσα, ξέρω ότι δίνει τον καλύτερό της εαυτό.
Είναι πολυάσχολη. Δουλεύει, με φροντίζει, κάνει τις δουλειές του σπιτιού και προσπαθεί να βρει χρόνο και για σένα. Μην νομίζεις ότι κάθεται όλη μέρα στον καναπέ, περιμένοντας να την πάρεις τηλέφωνο, γιατί έχει πολλά πράγματα να κάνει. Αν είναι σημαντική για σένα πρέπει να σεβαστείς τον χρόνο της. Δεν μπορεί να τα παρατήσει όλα, ειδικά εμένα, απλά και μόνο επειδή θέλεις να σου δώσει σημασία.
Είναι ξεχωριστή και δεν υπάρχει καμία να της μοιάζει. Ναι, μπορεί κάποιες φορές να με θυμώνει και να κάνω βλακείες για να της τραβήξω την προσοχή ή να την «εκδικηθώ» γιατί δεν με άφησε να πάω σε εκείνο το πάρτι του Σαββάτου[…], αλλά μου μαγειρεύει το αγαπημένο μου φαγητό, με καληνυχτίζει κάθε βράδυ και μου λέει κάθε μέρα ότι με αγαπάει. Κανείς άλλος δεν τα κάνει αυτά. Γι’ αυτό, αν τα κάνει και για σένα, να θυμάσαι ότι είσαι τυχερός. Εγώ, ξέρω ότι είμαι!
Της αξίζει να είναι ευτυχισμένη, έχει περάσει πολλά. Και οι δυο έχουμε περάσει. Το διαζύγιο δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά με τον καιρό τα πράγματα καλυτερεύουν και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να της το χαλάσει. Ξέρω ότι οι μεγάλοι έχετε κακές μέρες και μερικές φορές διαφωνείτε, αλλά αυτό δεν σου δίνει το δικαίωμα να τη στενοχωρείς. Ποτέ! Αν το κάνεις, ζήτα της συγγνώμη και προσπάθησε να μην επαναλάβεις το λάθος σου. Αυτό μου έχει μάθει και εύχομαι να στο έχει μάθει και η δική σου η μαμά.
Θα σε παρακολουθώ. Ακόμα προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου σε αυτόν τον κόσμο και έτσι δίνω μεγάλη σημασία στις λεπτομέρειες. Θα θυμώσω πολύ, αν της φερθείς άσχημα και θα μου έχεις δώσει ένα κακό παράδειγμα για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι άντρες.[…]
Η μαμά μου είναι μεγάλη γυναίκα και κάνει τις δικές της επιλογές. Για οποιονδήποτε δικό της, προσωπικό λόγο που μπορεί να έχει ή και να μην έχει σχέση με έμενα, αποφάσισε ότι αξίζεις μια ευκαιρία. Αναγνώρισέ το. Σεβάσου το. Εκτίμησε το.
Και να θυμάσαι ότι η μαμά μου είναι καταπληκτική. Στο κάτω-κάτω έκανε εμένα, πώς θα μπορούσε να μην είναι;
Με εκτίμηση,
Το παιδί της μαμάς»
Πηγή: huffingtonpost.com
