1. Οι κατσαρίδες. Λέμε για εκείνα τα καφέ έντομα που ξετρυπώνουν από οπουδήποτε, τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός, ενίοτε πετάνε και στα μάτια μας μοιάζουν με τα πιο επικίνδυνα τέρατα του κόσμου. Έχουμε πολλούς λόγους να τις μισούμε, όμως, εδώ έχουμε καταγράψει μόνο τους 14- αλλιώς δεν θα είχαμε τελειώσει ακόμα.
2. Η αφόρητη ζέστη. Δεν μιλάμε για τη συνηθισμένη, υποφερτή ζέστη, αλλά για εκείνες τις μέρες που νιώθεις κυριολεκτικά να λιώνεις και αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι ίσως και να μην τη βγάλεις. Και ότι θα πλήρωνες όσο- όσο για να εφευρεθεί το φορητό air- condition δρόμου. Και ότι το κρύο του χειμώνα το ανέχεσαι περισσότερο.
3. Τα τσιμπήματα από τα έντομα. Από τα δεκάδες έντομα που εμφανίζονται όταν δεν τα παίρνεις χαμπάρι και σε τσιμπάνε σαν να μην υπάρχει αύριο. Τα φιδάκια, τα εντομοαπωθητικά και τα υπόλοιπα μέσα εξόντωσής τους σε πολλές περιπτώσεις αποδεικνύονται σκέτη απάτη.
4. Τα «Ζζζζζζζζ» από τα κουνούπια που κόβουν βόλτες γύρω από το αυτί σου ενώ κοιμάσαι. Και μετά ξυπνάς και προσπαθείς να τα εξοντώσεις. Αλλά φυσικά δεν καταφέρνεις να τα πιάσεις ποτέ.
5. Το αυτοκίνητο που καίει και που έχει μετατραπεί σε καμίνι γιατί το ‘χεις παρκάρει αναγκαστικά στον ήλιο. Τι να κάνει κι αυτή η έρμη η ηλιοπροστασία; Πρώτη κίνηση μόλις ανάψεις μηχανή: βάζεις μπροστά τον κλιματισμό.
6. Μέδουσες/ τσούχτρες/ σαλούφες και άλλα συναφή. Κάνεις μία ώρα για να φτάσεις επιτέλους στην παραλία και μόλις τα καταφέρνεις, συνειδητοποιείς ότι αυτά τα αντιπαθέστατα μαλάκια έχουν αποφασίσει να κολυμπήσουν μαζί σου, δίπλα σου ακόμα και πάνω σου.
7. Τα εγκαύματα. Όσο αντηλιακό κι αν βάλεις, κάποιο μέρος του σώματός σου θα σου ξεφύγει ή θα αποκοιμηθείς για ώρα στην ξαπλώστρα κάτω από το βλέμμα του αδυσώπητου ήλιου. Η κατάληξη όχι απλά δεν είναι καλή, αλλά είναι και πολύ επίπονη.
8. Ο ιδρώτας. Ντύνεσαι, σενιαρίζεσαι για να βγεις για ένα ποτό το βράδυ και μέσα σε λίγα λεπτά, μπορεί και δευτερόλεπτα, νιώθεις ότι θες να ξανακάνεις μπάνιο και να πετάξεις τη μπλούζα σου στο πλυντήριο.
9. Το ότι οι άλλοι έχουν άδεια ενώ εσύ δουλεύεις. Είτε πήγες διακοπές πριν απ’ όλους τους συναδέρφους είτε πρόκειται να πας τελευταίος, το αίσθημα της μελαγχολίας, της εγκατάλειψης, της απογοήτευσης, του «τι κάνω εγώ στην Αθήνα τον Δεκαπενταύγουστο;» σε πνίγει.
10. Την πρώτη μέρα στη δουλειά μετά τις διακοπές, που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Εκείνη τη μέρα που σκέφτεσαι πόσο γρήγορα πέρασε η άδειά σου, που φλερτάρεις με την ιδέα της παραίτησης και που αρχίζεις να μετράς τις μέρες για τις επόμενες καλοκαιρινές διακοπές. Και του χρόνου λοιπόν!
