«Ποτέ δεν ήθελα να έχω φίλες μαμάδες. Δεν ήθελα να ξέρω για το χρώμα των κενώσεων των μωρών ή για το ποιες πάνες είναι οι καλύτερες. […]
Πίστευα ότι οι μαμαδοπαρέες ήταν κλίκες. Δεν ανήκα σε καμία κλίκα όταν ήμουν στο σχολείο, επομένως δεν σκόπευα να το κάνω ούτε τώρα.
Δεν τις χρειαζόμουν έτσι κι αλλιώς, είχα την αδερφή ψυχή μου, τον σύζυγό μου. Τον άνθρωπο που είχα διαλέξει γι’ αυτό το ταξίδι. Θα ήταν δίπλα μου πάντα, για ό,τι χρειαζόμουν. Δεν είχα ανάγκη κανέναν άλλον.
Μετά έγινα μαμά και κατάλαβα ότι χρειαζόμουν κάποιον.
Το “δίκτυο” που θα έπρεπε να είχα φτιάξει, δεν υπήρχε.
Οι μαίες μου ήταν πολύ απασχολημένες, τις είχα δει μόνο 2 φορές. […]
Είχα τον σύντροφό μου. Τον άντρα μου. Την αγάπη της ζωής μου. Τον άντρα που ήξερε πάντα τι χρειαζόμουν πριν από μένα. Μόνο που δεν μπορούσε να με καταλάβει πια. Προσπαθούσε να ανακαλύψει τον ρόλο του μπαμπά. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί έκλαιγα όταν έβαλα τον βραστήρα στο ψυγείο.
Δεν ήξερε γιατί είχα ξεχάσει να πάω στο ταχυδρομείο κάποια δέματα που έπρεπε να στείλουμε.
Δεν ήξερε γιατί ένιωθα πως δεν είχα άλλα αποθέματα αγάπης να του δώσω.
Δεν ήθελα να έχω φίλες μαμάδες.
Μέχρι που κατάλαβα ότι κανείς άλλος δεν θα με καταλάβαινε όπως εκείνες.
Γιατί κι εκείνες ήταν στη θέση μου- τα είχαν ζήσει όλα.
Γιατί κι εκείνες θυμούνται πώς ήταν όταν τα πέρασαν όλα αυτά για πρώτη φορά.
Γιατί κι εκείνες είχαν κάνει κάθε πιθανό καυγά με τον άντρα τους.
Γιατί απέδειξαν πως δεν χρειάζεται να χάσεις τον εαυτό σου κάπου στον δρόμο. Και ότι θα βρεις τον καινούριο σου εαυτό.
Γιατί κι εκείνες με είχαν ανάγκη όπως τις είχα ανάγκη κι εγώ.
Τις έκανα να γελάσουν. Μοιραζόμαστε μαζί τις περίεργες και μοναδικές περιπέτειές μας από αυτό το ταξίδι.
Δεν υπάρχει καμία κλίκα, είμαστε απλώς κάποιες γυναίκες που αγαπάμε η μία την άλλη.
Άρχισα να αγαπάω τον σύντροφό μου από την αρχή. Μπορεί να μην το καταλαβαίνει- αλλά σε πολλές γυναίκες συνέβη το ίδιο.
Δεν ήθελα να έχω φίλες μαμάδες. Τις χρειαζόμουν.»
Πηγή: upworthy.com
