Ποιος είπε όμως ότι αυτές οι αλλαγές δεν έχουν θετικό πρόσημο; Ποιος είπε ότι η ζωή τελειώνει στα σαράντα;
Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι με πάσα ωριμότητα: όποιος το λέει είναι. Εν δευτέροις να προσθέσουμε ότι, αν θες να βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο (ζωή), μπορείς να το κάνεις διαρκώς και για τα πάντα. Ευτυχής, όμως, θα είσαι όταν καταφέρνεις να εντοπίσεις τα καλά μιας φαινομενικά κακής κατάστασης –όπως το να μεγαλώνεις.
Αν, λοιπόν, είσαι (τουλάχιστον) 40 Μαΐων και διαβάζεις αυτό εδώ το πόνημα, τότε σου έχουμε καλά νέα: είναι ωραίο να μεγαλώνεις, γιατί…
Η γνώμη των άλλων σταματάει να είναι οδηγός στη σκέψη σου.
Μπορείς επιτέλους να ζητήσεις αυτό που θέλεις και να επιμείνεις αν δεν το λάβεις –κλασικό το παράδειγμα του κακού φαγητού στις ταβέρνες και τα εστιατόρια: όταν είσαι 20, αν παραγγείλεις μοσχαράκι και σου φέρουν κατά λάθος μπάμιες, θα φας μπάμιες και δεν πεις κουβέντα.
Έχεις συμβιβαστεί με κάποια ελαττώματά σου –τουλάχιστον με όσα ξέρεις ότι δυσκολεύεσαι να αλλάξεις και με όσα βλέπεις ότι δεν κάνουν τους αγαπημένους σου να αγανακτούν.
Χρησιμοποιείς περισσότερο το μυαλό και τη λογική σου και δεν είσαι πια έρμαιο των παρορμήσεών σου.
Τα παιδιά σου ή έχουν μεγαλώσει αρκετά και έχεις (κάπως) χαλαρώσει ή είσαι εσύ ωριμότερη και μπορείς να τα διαχειριστείς καλύτερα, ανεξαρτήτως της ηλικίας τους.
Έχεις μάθει να λες «όχι» όταν θες να πεις «όχι».
Ξέρεις ποιοι είναι φίλοι, ποιοι γνωστοί και ποιοι οικογένεια κι οι λίγοι άνθρωποι που είναι στη ζωή σου σημαίνουν πραγματικά πολλά για ‘σένα.
Λογικά, απολαμβάνεις περισσότερο το σεξ.
Έχεις μάθει πια να αναγνωρίζεις τα μηνύματα που σου στέλνει ο οργανισμός σου όταν κάτι πάει στραβά και δεν περιμένεις να πέσεις του θανατά για να πας σ’ έναν γιατρό ή να κάνεις εξετάσεις.
Οι προτεραιότητες είναι πια ξεκάθαρες –κι αυτό είναι φοβερά απελευθερωτικό.
Αγαπάς τη μαμά και τον μπαμπά σου μ’ έναν τρόπο πιο βαθύ και κατανοητικό τώρα.
Έχεις βγάλει απ’ τη ζωή σου ανθρώπους τοξικούς ή εγωιστές ή βαρετούς ή ό,τι άλλο θεωρείς πως δεν έχει θέση στην καθημερινότητά σου…
…κι αυτό σε έχει κάνει εν γένει πιο ειλικρινή αλλά και πιο απαιτητική στις σχέσεις σου.
Το σώμα σου δεν είναι όσο σφριγηλό ήταν στα 20 σου αλλά: πρώτον, η γυμναστική είναι πια συνήθεια όλου του κόσμου και δεύτερον, ξέρεις πώς να τονίσεις τα προτερήματά σου καλύτερα από ποτέ.
Ξέρεις τι σου πάει και τι όχι, έχεις σταματήσει τις υπερβολές στο styling, στο βάψιμο κ.λπ. και μπορεί να πας διακοπές με μια λιλιπούτεια τσάντα κι όχι με τις 8,5 βαλίτσες που χρειαζόσουν στα 24.
Έχεις ανακαλύψει κλίσεις και ταλέντα που δεν ήξερες ότι είχες.
Είσαι πιο ενημερωμένη, πιο μορφωμένη και πιο διαβασμένη από παλιά.
Ακούς περισσότερο, μιλάς λιγότερο και έχεις αυξημένη ενσυναίσθηση, γιατί τώρα πια ξέρεις ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω σου κι ότι το δράμα σου είναι πολύ μικρότερο απ’ το μέσο δράμα.
Μαθαίνεις να είσαι χαλαρή με πράγματα που παλιά σε έκαναν έξω φρενών, όπως η απόλυτη τάξη στο σπίτι σου.
Ξέρεις πλέον από πρώτο χέρι ότι τέλειος γάμος, τέλειος άντρας, τέλεια παιδιά, τέλειο σπίτι δεν υπάρχουν κι αυτό δεν σε καθιστά συμβιβασμένη σε καθιστά ρεαλίστρια.
Άφησες πίσω σου τη νεότητα, ναι, αλλά είσαι ένας πολύ πιο ολοκληρωμένος, ήρεμος κι ισορροπημένος άνθρωπος. Που πίνει τρία ποτά και την επόμενη μέρα σέρνεται, ναι, αλλά και που πια ξέρει τι έχει πραγματικά σημασία στη ζωή του. Λίγο είναι αυτό;
