Προφανώς θέλουμε να δίνουμε τα πάντα στα παιδιά μας. Πρέπει όμως να σκεφτόμαστε πότε τα «πάντα» μπορούν να κάνουν κακό.
«Δεν κάνει να "καρφώνεις" τους συμμαθητές σου!»
Οι γονείς προσπαθούν να μάθουν στα παιδί από μικρή ηλικία ότι δεν πρέπει να... καταδίδει κανείς τους φίλους τους. Πολλοί ψυχολόγοι, όμως, υποστηρίζουν ότι ο φόβος να μην χαρακτηριστεί ως «καρφί», οδηγεί το μέσο παιδί να κρύβει πράγματα από τους γονείς του, ακόμη και αν αυτά αφορούν κακές συμπεριφορές που το ίδιο δέχεται.
«Αν φταις, μην κλαις!»
«Μην κλαις!» ή «Τα’ θέλες και τα ‘παθες» είναι φράσεις που δεν πρέπει να λέγονται, καθώς αναγκάζουν το παιδί να κρατήσει μέσα του αρνητικά συναισθήματα. Μια ηπιότερη προσέγγιση βοηθάει το παιδί να εξωτερικεύει όλα αυτά που νιώθει και να σκέφτεται λύσεις.
«Πρέπει να είσαι φίλος με όλους»
Είναι πολύ σημαντικό, τα παιδιά να έχουν φίλους και να συνυπάρχουν με όλους ειρηνικά, όμως το να θέλουν να ευχαριστήσουν τους πάντες αυξάνει τις πιθανότητες να πέσουν θύματα εκμετάλλευσης.
«Αφού δεν διαβάζεις...»
Η επιτυχία στο σχολείο δεν ταυτίζεται απαραίτητα με την επιτυχία στη ζωή. Κι αν κάτι έχει σημασία, αυτό είναι να είναι το παιδί ευτυχισμένο.
«Θα σου πάρω το κινητό!»
Καλό είναι να μπαίνουμε στην θέση των παιδιών και να τα βοηθάμε, προτού προβούμε σε τιμωρίες που θα φέρουν άρνηση. Η σκληρότητα έχει πολλές πτυχές και δεν αξίζει σε κανένα πλάσμα αυτής της ηλικίας!
«Γαλλικά, πιάνο, μπαλέτο»
Κανένα χόμπι δεν πρέπει να μετατρέπεται σε αγγαρεία! Τα παιδιά πρέπει να επιλέγουν τι τα ευχαριστεί και εμείς οφείλουμε να είμαστε εκεί για να δώσουμε μια μικρή ώθηση όταν χρειαστεί.
«Να μάθεις να δίνεις για να παίρνεις»
Δεν πρέπει να αναγκάζουμε τα παιδιά να μοιράζονται τα προσωπικά τους αντικείμενα, αν τα ίδια δεν θέλουν. Ακόμα κι όταν το θεωρούμε ή είναι πράγματι αναγκαίο, τους αξίζει μια εξήγηση.
Πηγή:brightside.me
