Ευτυχώς, όμως: δεν είναι πλειοψηφία.
Η αλάνθαστη
Έχει πάρει διδακτορικό στην Επιστήμη της Μητρότητας. Οι ταπεινές, κοινές μαμάδες δεν πιάνουν μία μπροστά της. Είναι ο μάστερ, ο αρχηγός κι ο Πυγμαλίωνάς μας. Είναι ο-δεν-κάνω-ποτέ-λάθη άνθρωπος που όλοι κάποτε συναντήσαμε (κι αντιπαθήσαμε μ’ όλη μας την ψυχή). Είναι η μαμά-έχω-για-όλα-μια-δoκιμασμένη-συμβουλή, που θεωρεί εαυτόν το google της ανατροφής παιδιών.
Θα σου πει με ύφος χιλίων καρδιναλίων και βεβαιότητα δύο χιλιάδων ειδικών πόσο πρέπει να θηλάσεις, ποια εμβόλια δεν πρέπει με τίποτα να κάνεις και ποια είσαι τέρας αν δεν κάνεις. Θα σε συμβουλεύσει για το πώς να γίνεις καλύτερη μαμά, καλύτερη σύζυγος, καλύτερη μαγείρισσα, καλύτερη στο κρεβάτι. Όλα τα ξέρει κι όλα θεωρεί πως τα κάνει πολύ καλύτερα από ‘σένα. Είναι φλύαρη και σνομπ και μπορεί να σε οδηγήσει στην τρέλα με τις βεβαιότητες και το ύφος της.
Η κουτσομπόλα
Σου θυμίζει εκείνα τα κοριτσάκια στο σχολείο που έκαναν κλίκες και σιγοψιθύριζαν κουτσομπολιά για άλλα κοριτσάκια. Τότε τα φοβόσουν λίγο. Τώρα τα λυπάσαι κάπως.
Είναι η μαμά που στη συνέλευση γονέων και κηδεμόνων θα προτιμήσει να μιλήσει για τα κιλά της δασκάλας παρά για τις παιδαγωγικές της πρακτικές. Στο πάρτι της κόρης σου θα σχολιάσει πρώτα το φόρεμά σου και μετά θα ευχηθεί «χρόνια πολλά». Όταν περιμένετε μαζί τα παιδιά να σχολάσουν, μπορεί να σου μιλήσει ακατάπαυστα και με κάθε λεπτομέρεια για την ερωτική ζωή, το σπίτι και τον ωροσκόπο κάθε μαμάς που βρίσκεται στο οπτικό της πεδίο.
Δεν είναι απαραίτητα κακεντρεχής, όμως το κουτσομπολιό πολύ συμπάθησαν. Τον κουτσομπόλη ουδείς.
Η μαμά-κουκουβάγια
Ό,τι επίτευγμα έχει στο μίνι βιογραφικό του το παιδί σου, το δικό της το ‘χει επί εκατό. Είναι η περήφανη μητέρα του πιο έξυπνου, του πιο όμορφου, του πιο καλοσυνάτου, ευγενικού και προικισμένου πλάσματος που είδε ποτέ ο μάταιος τούτος κόσμος και περιμένει να της το αναγνωρίσεις.
Αγαπάει να μιλάει για τα κατορθώματα των παιδιών της και συνήθως αντιμετωπίζει τις δικές σου δειλές προσπάθειες να περηφανευτείς λιγάκι σαν αφορμή για να ξανατονίσει τα ταλέντα που ‘χει το καμάρι της. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις όταν συναναστρέφεσαι με μια τέτοια μαμά είναι ότι θα καταλήξεις να αναρωτιέσαι αν το δικό σου παιδί είναι τεμπέλικο, ανόητο ή κοινωνικά αδέξιο – και να μη θες να το σκεφτείς, θα το φροντίσει εκείνη.
Η επικριτική
Η πιο συνηθισμένη τοξική κατηγορία μαμάς απ’ όλες. Αν δεν την ξέρετε προσωπικά, τότε την έχετε σίγουρα «πετύχει» σε κουνάει το (ψηφιακό της) δάχτυλο σε ιντερνετικές μαμαδοκουβέντες.
Θήλασες μόνο 4 μήνες; Είσαι εγκληματίας
Θήλασες 2 χρόνια; Είσαι εγκληματίας.
Κοιμάσαι με το παιδί σου; Ντροπή!
Δεν κοιμάσαι με το παιδί σου; Ντροπή!
Αν του παίρνεις πολλά παιχνίδια, το κακομαθαίνεις κι αν δεν του παίρνεις το παραμελείς.
Αν μαγειρεύεις πολύ, είσαι «δούλα και κυρά» κι αν δε μαγειρεύεις είσαι ανοικοκύρευτη.
Ας μη συνεχίσουμε –αντιληφθήκατε. Είναι εκείνη η μαμά που έχει την κακία έτοιμη. Ο στόχος της είναι ένας κι εύκολα επιτεύξιμος: να βρει αρκετές αποδείξεις ώστε να στοιχειοθετήσει ένα βαρβάτο κατηγορητήριο. Το ζουμί της υπόθεσης, για να μην πολυσκοτίζεστε, είναι ένα: είναι καλύτερή σου.
Πριν κλείσουμε, νιώθουμε την ανάγκη να το επαναλάβουμε: δεν γράφουμε για να κατηγορήσουμε. Γράφουμε για να τα βγάλουμε από μέσα μας.
Και κάτι ακόμα: τους αντιπαθητικούς δεν χρειάζεται να τους μισούμε. Μπορούμε απλά να μην τους κάνουμε παρέα. Ούτως ή άλλως έχουν ο ένας τον άλλον.
