Το όχι πρέπει να είναι όχι...
Πόσες φορές δεν έχετε ξεκινήσει την απάντησή σας με ένα κατηγορηματικό «όχι» στην ερώτηση του παιδιού για το αν θα του πάρετε την καινούρια Barbie, αν μπορεί να φάει πίτσα αντί για κολοκυθάκια, αν το αφήνετε να δει τηλεόραση λίγο ακόμα κ.ο.κ.; Πόσες από αυτές τις φορές έχετε καταλήξει να μετατρέπετε το αρχικό όχι σε ένα ηττημένο ναι; Μπορεί να είστε κουρασμένη για να παλέψετε με λογικά επιχειρήματα για το αν θα επικρατήσει ο δικός σας λόγος έναντι του παιδιού ή πολύ απλά να μην αντέχετε να λέτε όχι σ’ αυτά τα δύο μικρά ματάκια που σας κοιτούν με αγωνία.
Όσο δύσκολο κι αν είναι να σταθείτε στο ύψος της περίστασης, να θυμάστε ότι η συνέπεια στο όχι σας είναι ο πιο πετυχημένος τρόπος για να βάλετε όρια στις επιθυμίες του παιδιού. Αν δυσκολεύεστε να πάρετε πρωτοβουλίες, το κείμενο αυτό θα σας βοηθήσει να κάνετε την αρχή.
... αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να το εξηγείτε
Πολλές φορές, απευθυνόμενοι στα παιδιά μας, έχουμε την αίσθηση ότι δεν θα μας καταλάβουν αν προσπαθήσουμε να τους εξηγήσουμε κάτι με λογικά επιχειρήματα, ειδικά μάλιστα όταν πρόκειται να τους πούμε το αντίθετο από αυτό που θέλουν ν’ ακούσουν. Εκεί κάνουμε ένα μεγάλο λάθος. Αν προσαρμόσουμε το λεξιλόγιό μας, η πρότασή μας είναι σαφής και επιδιώξουμε την οπτική επαφή, τα μικρά μας σίγουρα θα καταλάβουν αυτό που θέλουμε να τους πούμε. Μπορεί να μην το δεχτούν αμέσως, αλλά θ’ αφιερώσουν λίγο χρόνο για να το φιλτράρουν και οι ικεσίες τους θα σταματήσουν πολύ νωρίτερα.
Η αυθαίρετη απάντηση «Γιατί έτσι» στην ερώτηση «Γιατί δεν καθόμαστε κι άλλο στις κούνιες, μαμά;», απλώς θα πυροδοτήσει ακόμα περισσότερα «γιατί» και «πώς», διαιωνίζοντας τον ίδιο ακριβώς διάλογο ανάμεσα στο παιδί κι εσάς και σε επόμενες συζητήσεις σας.
Χρησιμοποιήστε φράσεις όπως «Με ρώτησες ήδη και σου απάντησα»
*Φωτογραφία: irishtimes.com
Όταν το μικρό σας επαναλαμβάνει συνεχώς την απαίτησή του πιστεύοντας ότι στο τέλος θα του κάνετε το χατίρι, να θυμάστε ότι θα πρέπει να είστε συνεπείς στην άποψή σας. Το πρώτο βήμα είναι να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και το δεύτερο βήμα είναι να μάθετε να απαντάτε με φράσεις που δεν θα συνεχίσουν τον ατελείωτο διάλογό σας και θα δείξουν στο παιδί ότι η απόφασή σας είναι τελεσίδικη.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, δοκιμάστε φράσεις- πασπαρτού, διατυπωμένες με σταθερότητα αλλά χωρίς απορριπτική αυστηρότητα, όπως «Με ρώτησες ήδη και σου απάντησα», «Η κουβέντα έχει τελειώσει. Το λύσαμε αυτό το θέμα» ή «Δεν έχει νόημα να το συζητάμε άλλο.»
Ορίστε τις συνέπειες της συμπεριφοράς του μόνο αν τις εννοείτε
Τα παιδιά πάντα προσπαθούν να ανακαλύπτουν τα όριά μας και όταν βλέπουν ότι απειλές του τύπου «αν δεν κατέβεις τώρα από την τσουλήθρα, θα φύγω», που εκτοξεύετε για έκτη φορά μέσα σε μία ώρα, είναι κούφιες, ξέρουν ότι «είστε του χεριού τους». Ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση, εξάλλου, γνωρίζουν είτε από ένστικτο είτε χρησιμοποιώντας τη λογική τους, ότι δεν πρόκειται να το κάνετε.
Γι’ αυτό, είτε παραλείψτε τις είτε σκεφτείτε πώς θα μπορούσατε να συνδέσετε την απάντησή σας με κάτι που θα τα επηρεάσει άμεσα. «Όσο καθυστερείς, τόσο λιγότερο θα παίξεις όταν πάμε σπίτι/ τόσο λιγότερο θα κάτσουμε στη γιαγιά που μας περιμένει». Το κόλπο είναι να μην είστε υπερβολική με τις συνέπειες που θα θέσετε και να ξέρετε ότι μπορείτε να τις εφαρμόσετε, αν χρειαστεί (κάτι που δεν το ευχόμαστε!).
