Αγαπητή αναγνώστρια,
Τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν αποκτούν πολύ περισσότερες ικανότητες επεξεργασίας και δυνατότητα αφηρημένης σκέψης που προηγουμένως δεν είχαν. Όσο λοιπόν χάνεται η παιδική «αθωότητα», τόσο η διαδικασία αυτή μπορεί να φέρει πολλά συναισθήματα ακόμη και θλίψη.
Η κόρη σας μοιάζει να μεγαλώνει όμορφα. Το γεγονός ότι έχει πρόσωπα και σχέσεις για τα οποία ανησυχεί, σημαίνει ότι νοιάζεται. Υπάρχουν πράγματα που είναι στο χέρι της και πράγματα που δεν είναι στο χέρι της. Εσείς, για να είστε βοηθητική πλάι της, έχετε να σταθείτε στα πρώτα.
Ακούστε την ανησυχία της, μη βιαστείτε να ανησυχήσετε κι εσείς γιατί έτσι θα ενταθεί το συναίσθημα. Καθησυχάστε την και αφού της επιτρέψετε να εκφράσει το φόβο της και τη θλίψη της, μιλήστε της τρυφερά για τα πράγματα που μπορεί να κάνει. Για παράδειγμα, πόσο περήφανη είστε που αγαπά τόσο το σκύλο της και πώς μπορεί να τον φροντίζει με ευθύνη για να τον χαρεί και να τον μεγαλώσει!
Είναι υπέροχο που επιτρέπεται να εκφράσει την ευαισθησία της και να απευθυνθεί σε εσάς για τα υπαρξιακά ερωτήματα που γεννιούνται και θα συνεχίσουν να γεννιούνται στις επόμενες φάσεις ζωής! Αφορμή για προσωπική επεξεργασία. Σας ρωτά λοιπόν με πολλούς τρόπους, «τι νόημα έχει να παλεύουμε στη ζωή μας αφού τελικά θα τη χάσουμε;». Τι απαντάτε;
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
