Η διατροφή
Ποιος δεν θα ‘θελε να τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά με ανθυγιεινές τροφές, που σαν από συμπαντική φάρσα είναι εκατό φορές νοστιμότερες από τις υγιεινές; Αν αφήναμε τα παιδιά να τρώνε ό,τι θέλουν, θα έτρωγαν μόνο μπισκότα, ζελεδάκια, τούρτα και μακαρόνια με κιμά. Οι ατασθαλίες είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα, ιδίως όταν πρόκειται για ειδικές περιστάσεις, αλλά ορισμένοι κανόνες είναι απαράβατοι. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τους παιδιάτρους, τα παιδιά έως 2 ετών δεν πρέπει να καταναλώνουν καθόλου ζάχαρη, ενώ το μέλι αποκλείεται απ’ την παιδική διατροφή έως τον πρώτο χρόνο.
Η ώρα του ύπνου
Μπορεί να τύχει ένα απρόσμενο ξενύχτι και είναι απόλυτα λογικό να το επιτρέψετε μια στο τόσο, αλλά σε γενικές γραμμές ένα μικρό παιδί πρέπει να κοιμάται νωρίς και πολλές ώρες –κι αυτό, θα το υπέγραφε οποιοσδήποτε παιδίατρος. Η παραγωγή αυξητικής ορμόνης, που είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη των παιδιών, είναι… στα καλύτερά της συγκεκριμένες ώρες (στις 10 μ.μ., στις 12 π.μ και στις 2 π.μ.) κι εφόσον το παιδί κοιμάται.
Ο ανεπαρκής ύπνος μπορεί να επηρεάσει εκτός από τη διάθεση και την καθημερινότητα του παιδιού, την όρεξη, τον μεταβολισμό, την οξύνοια και το ανοσοποιητικό. Είναι δυνατόν ν’ αφήσουμε όλα αυτά στην τύχη τους και στα κέφια των μικρών μας;
Εδώ, μπορείτε να δείτε πόσες ώρες πρέπει να κοιμούνται τα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους.
«Ευχαριστώ», «παρακαλώ» και στοιχειώδης ευγένεια
Δεν μπορείς και δεν πρέπει να υποχρεώσεις ένα παιδί να φιλήσει και να αγκαλιάσει κάποιον που του κάνει «επίθεση αγάπης». Είναι υποχρέωσή μας να σεβόμαστε τα όρια των παιδιών μας, αλλά και να φροντίζουμε παράλληλα να είναι ευγενικά. Κάπου, κάπως, κάποτε δεν μπορεί να μην συμβεί το κακό και το παιδί να μη σε φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, με τον αυθορμητισμό και την τραχιά του ετοιμολογία. Σε τέτοιες περιστάσεις, δεν χρειάζεται να σε πιάσει υστερία, όμως δεν γίνεται και να κρύψεις κάτω απ’ το χαλί την κακή/ προσβλητική/ αγενή συμπεριφορά «γιατί τα παιδιά είναι παιδιά».
Η βία δεν πρέπει να γίνεται ποτέ ανεκτή
Μπορεί στην εποχή της δικής σας παιδικότητας, η «μια ξυλιά στον πωπό» να ήταν καθημερινότητα. Ευτυχώς, ο κόσμος (κουτσο)προοδεύει και δεν υπάρχει πλέον σοβαρός άνθρωπος που να ανέχεται τη βία σ’ ένα μικρό παιδί επειδή «κι εμείς φάγαμε ξύλο, αλλά δεν πάθαμε τίποτα». Αυτό, δεν σημαίνει μόνο ότι η σωματική τιμωρία είναι εκτός πλάνου, αλλά και ότι κάθε είδους βία από το παιδί προς άλλο παιδί, ενήλικα ή ζώο δεν μπορεί να είναι ανεκτή.
Εδώ, μπορείτε να δείτε πιθανούς λόγους που το παιδί είναι επιθετικό αλλά και τι πρέπει να κάνετε.
Η ζώνη και το παιδικό κάθισμα δεν είναι επιλογή
Ιδού κάτι που μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί εγκληματική αμέλεια: το να επιβιβάζεις ένα παιδί σε αυτοκίνητο χωρίς ζώνη/ κάθισμα/ booster (ανάλογα με την ηλικία του) ή σε μηχανάκι χωρίς κράνος. Αν γκρινιάζει, θα πρέπει να βρεις τρόπο να νικήσεις την γκρίνια κι αν δεν βολεύεται, να το βοηθήσεις να βολευτεί. Εν ανάγκη, πάρε λεωφορείο.
