«Γιατί δεν θέλω ο γιος μου να μάθει να διαβάζει από το νηπιαγωγείο»

«Γιατί δεν θέλω ο γιος μου να μάθει να διαβάζει από το νηπιαγωγείο»

Γράφοντας ένα άρθρο σχετικά με το εκπαιδευτικό σύστημα των Φινλανδών, ένα από τα κορυφαία εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου, ανακαλύψαμε ότι τα παιδιά εκεί δεν μαθαίνουν να διαβάζουν στο νηπιαγωγείο, αλλά στο σχολείο. Κι αυτό γιατί στην προσχολική εκπαίδευση, δίνεται έμφαση στο παιχνίδι και στο να κατανοήσουν τα παιδιά τον κόσμο. Προφανώς, ακολουθώντας την ίδια λογική, μια μαμά  μας εξηγεί γιατί δεν θέλει ο γιος της να μάθει να διαβάζει από τόσο μικρή ηλικία. Και νομίζουμε πως μάλλον έχει δίκιο…

*Φωτογραφία: prod.static9.net.au

«Δεν θέλω ο γιος μου να μάθει να διαβάζει από το νηπιαγωγείο. Μην με παρεξηγήσετε, του διαβάζουμε βιβλία συνέχεια. Έχουμε φανταστεί πολλές φορές ότι είμαστε στο εργοστάσιο σοκολάτας του Γουίλι Γουόνκα και στην κάμαρα με τα μυστικά του Χάρι Πότερ. Του μαθαίνουμε πώς να απολαμβάνει τις ιστορίες, να χάνεται μέσα στους χαρακτήρες.

Αλλά δεν του μαθαίνουμε πώς να διαβάζει. Όχι ακόμα. Είναι πολύ απασχολημένος για να μάθει άλλα πράγματα.

[…]

Μαθαίνει να χτίζει. Από τουβλάκια, μέχρι ξυλάκια και Λέγκο, νιώθει το βάρος των διαφορετικών υλικών στα δαχτυλάκια του, βλέπει πώς είναι η σύνθεση των πραγμάτων που ο ίδιος φτιάχνει.

Μαθαίνει να εξασκείται. Να κυνηγάει τον σκύλο, να τρέχει, να σκαρφαλώνει στην παιδική χαρά, να χορεύει και να προσπαθεί να μάθει κάποιες κινήσεις του καράτε. Θα χρειαστεί το σώμα του για πολύ καιρό, γι’ αυτό χτίζει τους μύες του μέσω αυτών των δραστηριοτήτων αντί να κάθεται όλη μέρα σε ένα γραφείο.

Μαθαίνει πώς να προσέχει το καθετί. Δοκιμάζει και κάνει λάθη (πολλά λάθη). Έχει δει τι γίνεται αν αφήσεις ένα βιβλίο να βραχεί αν αφήσεις μια μπάλα από πλαστελίνη πάνω στο τραπέζι όλη τη νύχτα.

Μαθαίνει πώς να είναι δημιουργικός. Πώς να γεμίζει τα μπλοκ ζωγραφικής με τέρατα και πώς να φτιάχνει διαστημόπλοια από κουτιά.

Μαθαίνει τη φύση. Παρατηρεί τα έντομα, τα λουλούδια, τις αστραπές. Βλέπει πώς η χλωρίδα και η πανίδα συνυπάρχουν στον κόσμο μας και πώς αλληλοεξαρτώνται η μία από την άλλη.



Μαθαίνει ότι το κλειδί στην ευτυχία είναι να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχεις αντί να παραπονιέσαι για όσα δεν έχεις.

Μαθαίνει πώς να ζητάει συγγνώμη. Πώς να ξεπερνάει τα δικά του αρνητικά συναισθήματα και πώς να αναπτύξει την ενσυναίσθησή του με τ’ άλλα παιδιά όταν τσακώνονται.

Μαθαίνει πώς να συγχωρεί. Να καταλαβαίνει ότι όλοι κάνουμε λάθη και ότι μπορεί να αγαπάει τους ανθρώπους δίπλα του, ανεξάρτητα από τα ελαττώματά τους.

Παίρνει σημαντικά μαθήματα κάθε μέρα.

Αλλά δεν μαθαίνει να διαβάζει.

Και παρά το ότι μπορεί να εμφανιστεί την πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό χωρίς να ξέρει να διαβάζει, θα έρχεται στην τάξη έχοντας κερδίσει τόσα πολλά.

Την ικανότητα να δοκιμάζει καινούρια πράγματα χωρίς να αγχωθεί.

Την ικανότητα να κάνει φίλους, αν και οι φιλίες μπορεί να είναι δύσκολες.

Την ικανότητα να ακούει τους άλλους και να ακολουθεί τις οδηγίες τους.

Την ικανότητα να λύνει τα προβλήματά του.

Την ικανότητα να συγκεντρώνεται σε μια δουλειά.

Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που τα παιδιά μας μαθαίνουν, τα οποία δεν μπορείς καν να μετρήσεις! Και παρά το ότι κάποιες μέρες του θα γεμίσουν με ανάγνωση, γραφή και κλάσματα δεν ανησυχούμε γι’ αυτό από σήμερα.

Σήμερα έχει πιο σημαντικά πράγματα να μάθει.»

Πηγή: facebook/ Crystal Lowery – Comedian

v