Κάπως έτσι, λοιπόν, νοσταλγικά και γλαφυρά, η Άλκη Ζέη, στο βιβλίο της «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» περιγράφει μια θερινή, οικογενειακή εικόνα (απ’ αυτές που κάτι θα σας θυμίσουν) και παραθέτει τους 5 κανόνες για το «Πώς διαβάζονται τα εξωσχολικά βιβλία».
«Μόνες στο σπίτι με τον μπαμπά που έχει κι από πάνω άδεια είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί. Καλά, για θάλασσα ούτε κουβέντα.
-Πάρτε κανένα βιβλίο κι ελάτε να διαβάσετε, φωνάζει ο μπαμπάς από την βεράντα.
Τα βιβλία μας τα κρατούσαμε κιόλας στο χέρι. Του αρέσει να διαβάζουμε εξωσχολικά βιβλία. Κι εμάς μας αρέσει. Ο μπαμπάς όμως δεν ξέρει πώς διαβάζονται τα εξωσχολικά. Μας θέλει καθισμένες απέναντί του στο τραπέζι, εκείνος να διαβάζει το δικό του βιβλίο κι εμείς τα δικά μας. Μπορεί εκείνος να βρίσκει γούστο να διαβάζει τη ζωή του Μπετόβεν και πού και πού να σηκώνει το κεφάλι να μας κοιτάζει. Εμείς όμως δεν καταλαβαίνουμε τίποτα με τον μπαμπά καταντίκρυ μας. Τα μαθήματα του σχολείου μπορεί να τα διαβάζεις έτσι. Τα εξωσχολικά όμως…
Θα γράψω μια ολόκληρη εργασία. Βέβαια κανείς δεν μου την έχει ζητήσει. Μπορεί να πω στη Διδώ να την βάλει στην εφημερίδα της.
Πώς διαβάζονται τα εξωσχολικά βιβλία:
1. Μπορείς να έχεις τα πόδια ψηλά πάνω στα κάγκελα του κρεβατιού και η υπόλοιπη να ’σαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι ανάσκελα και να κρατάς το βιβλίο στον αέρα.
2. Μπορείς να είσαι μπρούμυτα στο κρεβάτι και το βιβλίο κάτω στο πάτωμα.
3. Μπορεί, αν έχεις αδελφή, να είναι εκείνη μπρούμυτα στο πάτωμα κι εσύ από πάνω της σαν να σχηματίζετε σταυρό, και τα βιβλία στο πάτωμα.
4. Το βράδυ όταν πάτε για ύπνο και σας φωνάζουν να σβήσετε το φως, να κουκουλώνεστε με τα σκεπάσματα και να έχετε ένα κλεφτοφάναρο και να διαβάζετε -αυτό μάλλον τον χειμώνα γιατί το καλοκαίρι θα σκάσετε.
5. Στην τουαλέτα μπορείς να διαβάζεις τα απαγορευμένα βιβλία.
Βέβαια αν δεχτεί η Διδώ να το δημοσιεύσει δεν θα βάλω το όνομά μου αλλά κάποιο ψευδώνυμο.
Καθόμαστε λοιπόν στο τραπέζι της βεράντας απέναντι στον μπαμπά με τα βιβλία μας, εγώ με τον Δον Κιχώτη και η Λενούλα με την Καλύβα του μπάρμπα-Θωμά που την έχει διαβάσει τριάντα φορές και στις τριάντα χύνει ποτάμι δάκρυα. Τώρα όμως την βλέπω να γυρίζει τις σελίδες και σίγουρα θα κάνει ψέματα πως διαβάζει όπως κι εγώ. Κάνουμε γκριμάτσες η μια στην άλλη. Ο μπαμπάς βυθισμένος στον Μπετόβεν του κι ούτε μας προσέχει· γυρίζει τις σελίδες, μα σίγουρα τις διαβάζει.
Κι η μαμά λείπει κι ο παππούς κατέβηκε στον Άδη. Όχι, στον Άδη πήγαιναν οι Αρχαίοι. Όσο για τον παράδεισο, ο παππούς δεν μας έχει μιλήσει ποτέ. Αφού μόνο οι Αρχαίοι του άρεσαν.»
* Το απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο της Άλκη Ζέη «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο». Το εντοπίσαμε στο enteleheia.com.gr, αλλά το πλήρες απόσπασμα βρήκαμε στο books.google.gr.
