Οι επεκτατικοί γονείς
Μπαίνουν στο πλοίο ένα 3ωρο πριν ξεκινήσει, καταλαμβάνουν το μισό σαλόνι απλώνοντας όλη τους την πραμάτεια σε καρέκλες, πολυθρόνες και τραπεζάκια, βάζουν τη γιαγιά να καραδοκεί μη τυχόν και κάποιος έρμος τολμήσει να πιάσει μια θεσούλα και απαντούν σε κάθε δύσμοιρο «Αχ, είναι πιασμένη». Είναι οι τύποι που κοιμούνται οριζοντιωμένοι σε 3-4 θέσεις λες και είναι στη βεράντα του εξοχικού τους, ενώ γύρω-γύρω γίνεται σφαγή για ένα σκαμπουδάκι.
Οι καταναλωτές γονείς
Ξέρετε ποιους λέμε: αυτούς που -χωρίς απαραίτητα να είναι πλούσιοι- έχουν για στέκι την καντίνα του πλοίου. Ανά 10λεπτο κάποιος σηκώνεται να πάρει κρακεράκια, πατατάκια, κρουασανάκια, καφεδάκια, αναψυκτικάκια και κάθε λογής χαζομάρα. Θα τους δεις να μασουλούν ακατάπαυστα και, ενίοτε, να φωνάζουν το παιδί στο μπαρ με το μικρό του όνομα.
Οι φασαριόζοι γονείς
Είναι αυτοί οι γονείς, αυτοί οι άνθρωποι, που θα έβαζαν τη μουσική τους δυνατά στην παραλία, που θα σχολίαζαν δυνατά μια παράσταση ενώ την παρακολουθούσαν, που κάθονται αριστερά στις κυλιόμενες. Είναι, με δυο λόγια, ενοχλητικοί. Αφήνουν τα παιδιά να σκαρφαλώνουν στο σβέρκο της διπλανής κυρίας, φωνάζουν αντί να μιλούν, τσακώνονται για τα κληρονομικά ή τα πολιτικά μέσα στ' αυτί σου και, όταν βραδιάσει κι όλοι προσπαθούν να κοιμηθούν 3-4 ρημαδοώρες, αποφασίζουν ότι είναι η κατάλληλη ώρα για κέφι, κέφι, κέφι.
(Φωτογραφία: saronicmagazine.com)
Οι γονείς του καταστρώματος
Αράζουν στο κατάστρωμα, βγάζουν παπούτσια, απλώνουν ψάθες, τρώνε αποκλειστικά φρούτα και κράκερς ολικής άλεσης, διαβάζουν το βιβλίο τους σαν να είναι στην παραλία, είναι χαμογελαστοί και οι διακοπές γι' αυτούς έχουν ήδη ξεκινήσει. Συχνά, έχουν μαζί τους: σκύλο/ sleeping bag/ κάποιο ψαγμένο μουσικό όργανο, όπως ούτι ή σάζι ή δεν ξέρουμε τι.
Οι αγέρωχοι γονείς
Εκείνη η μαμά με το-κατάλληλο-για-την-περίσταση-φόρεμα, την κορδέλα ή το καπέλο στα μαλλιά. Ο μπαμπάς με στιλ Κάρι Γκραντ, και το -συνήθως- ήσυχο, γλυκό, καλοντυμένο πιτσιρίκι. Κουβαλούν μια-δυο βαλίτσες με ροδάκια σε ίδια χρώματα, που μοιάζουν ολοκαίνουριες, δεν έχουν σακούλες super market με τρόφιμα, νερά, πλαστικά παιχνίδια και όλο τους το βιός μέσα, αλλά χαριτωμένα, οργανωμένα τσαντάκια με όλα τα απαραίτητα. Χαμογελούν, αγναντεύουν, πίνουν smoothies, κουβεντιάζουν και κάθονται με συγκρατημένο στιλ και πολλή άνεση. Τους θαυμάζουμε και τους ζηλευούμε, ενώ παράλληλα φωνάζουμε «Παναγιώτη, πάρε μου και μια ζαμπονοτυρόπιτα!».
