*Φωτογραφία: laprensa.hn
Τι σκέφτεται το παιδί: «Θα βοηθήσω τη μαμά μου!»
Τι σκέφτεται η μαμά: «Πάλι θα καθαρίζω…»
Είναι φορές που τα παιδιά παίρνουν από μόνα τους πρωτοβουλίες, νομίζοντας πιθανώς ότι έτσι μας βοηθούν. ‘Όταν λοιπόν αρπάζουν ξαφνικά το πιάτο με το γλυκό που μόλις φτιάξαμε για να το πάνε στο τραπέζι, με αποτέλεσμα να πέσει κάτω και φυσικά να καταστραφεί, ποιος αδικεί την άμοιρη μαμά που πρέπει να κάνει ΚΑΙ αυτό;
Τι σκέφτεται το παιδί: «Θέλω να με νανουρίσει η μαμά μου. Μου έλειψε.»
Τι σκέφτεται η μαμά: «Γιατί δεν κοιμάται; Σε 5 ώρες πρέπει να σηκωθώ.»
Η αγκαλιά της μαμάς είναι το μόνο νανούρισμα και μας αρέσει, μην μας παρεξηγήσετε- όμως όταν πρέπει να περιμένεις να κοιμηθεί πρώτα το μέσα στην ενέργεια μικρό σου και μετά να πας εσύ για ύπνο για να ξυπνήσεις σε 5 ώρες, τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα…
Τι σκέφτεται το παιδί: «Ας αρχίσω να κλαίω. Δεν θέλω να φύγει η μαμά μου για δουλειά πάλι!»
Τι σκέφτεται η μαμά: «Είμαι κακιά μαμά επειδή φεύγω; Πόσο θα μου λείψει το μικρό μου και σήμερα…»
Οι μόνιμες τύψεις και σκέψεις κάθε μαμάς που δουλεύει, λείπει ώρες απ’ το σπίτι και αισθάνεται ότι «εγκαταλείπει» το μικρό της.
Τι σκέφτεται το παιδί: «Γιατί η μαμά δίνει περισσότερη σημασία στο καινούριο μωρό; Πρέπει να της τραβήξω κάπως την προσοχή. »
Τι σκέφτεται η μαμά: «Γιατί κάνει ξαφνικά τόση φασαρία; Τι έπαθε τώρα;»
Όταν ένα καινούριο μωρό «κάνει κατάληψη» στο σπίτι, το πιθανότερο είναι το πρώτο μας, το μονάκριβό μας θα αντιδράσει… με φωνές, φασαρία και τρόπους που δεν περιμέναμε. Ξαφνικά, μας διεκδικεί και ένα δεύτερο πρόσωπο -κι αυτό δεν είναι εύκολο να το δεχτεί!
*Φωτογραφία:0.s3.envato.com
Τι σκέφτεται το παιδί: «Θέλω να παίξω με τα πράγματα της μαμάς μου»
Τι σκέφτεται η μαμά: «Πάλι τα παιδιά μου ανακάτεψαν τη ντουλάπα και χάλασαν τα καλλυντικά μου.»
Αν έχετε κόρη, αυτό μεταφράζεται σε «Θέλω να γίνω όμορφη σαν τη μαμά μου!». Αν έχετε γιο, μεταφράζεται απλώς σε περιέργεια και εξερεύνηση για τα «περίεργα» πράγματα της μαμάς.
Τι σκέφτεται το παιδί: «Μαμά, σ’ αγαπάω!»
Τι σκέφτεται η μαμά: «Πόσο σε αγαπάω, μικρό μου!»
Το ίδιο πράγμα στο μυαλό και των δύο. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν μεγαλώσουν, όσες αγκαλιές κι αν δώσουν, όσο κι αν μαλώσουν…
