Το κείμενο που ακολουθεί είναι βγαλμένο απ’ τη ζωή κάθε γυναίκας, που τα ανίψια μπήκαν στη ζωή της όσο ήταν ακόμη κορίτσι.
Να γίνεσαι θεία σε μικρή ηλικία σημαίνει…
Να πηγαίνεις στο μαιευτήριο με την αίσθηση ότι γεννήθηκε το μικρό σου αδερφάκι, όχι μια ανιψιά ή ένας ανιψιός.
Και να κοιτάζεις σαν ροφός τον αδερφό ή την αδερφή σου να κρατάει ένα ανθρωπάκι τριών κιλών στην αγκαλιά του ή της, σκεπτόμενη «Τι γίνεται; Ποια είμαι; Πότε γίναμε 100 χρονών;».
Να σε ρωτάνε όταν βγαίνεις βόλτα με τα ανίψια σου «Δικά σου είναι; ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΣΑΙ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ;». Κι εσύ ή να εξηγείς ή να μην εξηγείς (φορώντας το διαβολικότερο χαμόγελό σου).
Να νιώθεις μια περίεργη περηφάνεια –ίσως η λέξη να μην είναι η σωστότερη- όταν σπρώχνεις το καροτσάκι τους βολτάροντας σαν πραγματικός ενήλικας.
Και να νιώθεις να «φουσκώνεις» από σχεδόν μητρική στοργή όταν λες «Θα πάω να δω τ’ ανίψια μου», γιατί θα σου πάρει πολύ πολύ καιρό να συνηθίσεις τον ρόλο.
Να έχεις λίγες τύψεις που δεν μπορείς να του αγοράσεις τέλεια δώρα απ’ αυτά που θα σε τοποθετήσουν απ’ ευθείας στην κορυφή της λίστας των αγαπημένων τους.
Αλλά να έχεις πάντα διάθεση να παίξεις σαν να μην υπάρχει αύριο.
Να δυσκολεύεσαι να καταλάβεις κάποιους κανόνες που τ’ αδέρφια σου θέτουν στα παιδιά τους και να προβληματίζεσαι για το αν εσύ είσαι ανώριμη ή τ’ αδέρφια σου ίδιοι οι γονείς σας.
Να ακούς θείες και γιαγιάδες να λένε στα μικρά «Πες στη θεία ευχαριστώ» και να σκέφτεσαι ότι έχουν μπερδευτεί όλοι τους κι ότι δεν είσαι υπερήλικη.
Να κάνεις baby sitting όταν οι φίλες σου πίνουν το τέταρτο ποτό σε κάποιο μπαρ…
Και να το απολαμβάνεις πολύ.
Να γίνεσαι αλλόκοτη στις παρέες γιατί κάνεις όπως οι μαμάδες: δείχνεις τις 13 ολόιδιες φωτογραφίες της μικροσκοπικής ανιψιάς σου και γίνεσαι τουλάχιστον κουραστική.
Να έχεις τρομάξει τουλάχιστον ένα αρσενικό με την ταπετσαρία του κινητού σου. («Εεε… δεν πιστεύω να είναι δικό σου...»).
Να ανυπομονείς να φτάσουν στην εφηβεία, για να κάνετε παρέα που δεν θα μοιάζει ούτε μ’ αυτήν των γονιών τους ούτε με την μεταξύ τους.
Και να έχεις ήδη σκεφτεί σε ποια μέρη θα τα πας όταν κλείσουν τα 14 και ποια βιβλία θα τους δώσεις να διαβάσουν.
Να συνειδητοποιείς ότι ο αδερφός ή η αδερφή σου σου έκαναν τεράστια χάρη που έκαναν παιδιά τόσο νωρίτερα από ‘σένα, γιατί έτσι κέρδισες ένα σωρό πολύτιμες εμπειρίες.
Να μην έχεις ακόμη σπίτι ή αυτοκίνητο δικά σου για να τα πας βόλτες ή να τα φιλοξενήσεις κι αυτό να σε κάνει να νιώθεις βασανιστικά μικρούλης και λιγάκι ανεπαρκής.
Να σκέφτεσαι ότι όταν τα μικρά θα είναι 50 χρονών εσύ θα είσαι γύρω στα 70 και να χαμογελάς, γιατί αυτό τελικά μοιάζει με το να έχεις επιπλέον αδέρφια.
Να συνειδητοποιείς πού και πού ότι λόγω της μικρής διαφοράς στην ηλικία σας, τα ανίψια σου θα είναι υποχρεωμένα να σε υποστούν για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους.
Συγχωρήστε μας τους δραματισμούς, αλλά το να κάνουν τ’ αδέρφια σου παιδιά όταν είσαι ακόμη κι εσύ λίγο παιδί είναι σπουδαίο. Γιατί μαθαίνεις αρκετά νωρίς ότι γίνεται να χωράς τόση πολύ αγάπη, που νομίζεις πως θα σκάσεις.
.jpg)
