Γι' αυτό κι εμείς, στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά του χάους της ζωής των μαμάδων, τα βάλαμε κάτω και βρήκαμε είκοσι ονόματα με το εξής κοινό χαρακτηριστικό: είναι όλα τους μικρά -για την ακρίβεια δισύλλαβα και εύηχα.
Αν είστε λοιπόν λάτρεις των μικρών ονομάτων ή θέλετε απλώς να αποφύγετε κάτι πομπώδες και μεγάλο, ιδού η λίστα που ψάχνετε:
Για κορίτσια
Ήβη: Η εκλεκτή της καρδιάς του Ηρακλή -όταν είχε πλέον γίνει Θεός και εγκαταστάθηκε στον Όλυμπο, κόρη του Δία και της Ήρας , η Ήβη ήταν θεά της νεότητας και της ζωντάνιας... όπως κι η μικρή σας.
Μυρτώ: Είναι μικρό, είναι γλυκό κι είναι τόσο πρωτότυπο όσο χρειάζεται. Το Μυρτώ είναι όνομα ιδανικό αν ψάχνετε κάτι που δεν θα κάνει τον κόσμο να ρωτάει «Από πού βγαίνει;» ή «Πώς;;; Τι όνομα είναι αυτό;», αλλά δεν θέλετε να καταφύγετε και σε λύσεις τύπου «Μαρία» (αν και ωραιότατο, αν μας ρωτάτε).
Ιώ: Εντάξει, μπορεί να ήταν κάπως ελαφρών ηθών -καθότι ιέρεια της Ήρας που έγινε ερωμένη του καλού της, Δία- και να περάσε τη μισή της ζωή ως αγελάδα (μαντέψτε ποιος την μεταμόρφωσε και γιατί), αλλά το όνομα είναι μικρό, δροσερό και πολύ χαριτωμένο.
Αυγή: Θυμίζει γλυκό φως, θάλασσες, ροζ ουρανούς και καλοκαιρινά αεράκια. Θυμίζει και την Ωραία Κοιμωμένη. Το Αυγή μπορεί να είναι αυτό ακριβώς που ψάχνετε για το ροδαλό, χαριτωμένο κοριτσάκι σας.
Έλλη: Δεν είναι ούτε πομπώδες, ούτε ιδιαίτερα σπάνιο. Δεν είναι μοιραίο ούτε βαρύ. Είναι όμως από εκείνα τα «ζεστά», εύηχα ονόματα που αρέσουν σε όλους.
Κλειώ: Η ρίζα του ονόματος είναι το αρχαίο ρήμα «κλέω», που σημαίνει «διηγούμαι». Η Κλειώ αφηγούταν την Ιστορία και ήταν υπεύθυνη για την πιστότητά της.
Λητώ: Κόρη της Φοίβης και -προφανώς!- ερωμένη του Δία, η Λητώ γέννησε δυο πολύ διάσημα αδέρφια: τον Απόλλωνα και την Άρτεμιδα. Εύλογη ένσταση, ότι το παιδί ίσως θυμίζει στον αιώνα τον απάντα τη γνωστή αλυσίδα καταστημάτων και το ομώνυμο μαιευτήριο.
Ίρις: Φτερωτή, γρήγορη κι εντυπωσιακή, η Ίρις ίσως δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική μυθολογία, είχε όμως παράστημα (στο μυαλό -και τις αγγειογραφίες- των αρχαίων Ελλήνων) αγγέλου.
Ραλλού: Ναι, δεν βρίθει ελληνικότητας και οπωσδήποτε δεν μπορείς να το πεις παραδοσιακό. Δεν είναι όμως πολύ γλυκό και ζεστό;
Λήδα: Αν έπρεπε να φανταστούμε μια Λήδα, θα σκεφτόμασταν μια όμορφη, χαμογελαστή κοπέλα, μια «ήρεμη δύναμη», καλή και δυνατή. Ίσως διαφωνήσετε, εμείς πάντως δεν μπορούμε να φανταστούμε μια Λήδα αντιπαθητική.
Για αγόρια
Άγις: Όχι ένας, όχι δύο αλλά τέσσερις βασιλείς της Σπάρτης είχαν αυτό το όνομα. Αν δεν εμπιστεύεστε εμάς, εμπιστευτείτε τουλάχιστον τον περήφανο, αρχαίο λαό της Λακεδαιμονίας...
Φοίβος: Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο συνηθισμένο, αλλά αυτό δεν μειώνει σε τίποτα το γλυκό του άκουσμα.
Έκτωρ: Δυναμικό και εκρηκτικό, το όνομα του γενναίου πολεμιστή των Τρώων, γιού του Πριάμου και της Εκάβης, ταιριάζει γάντι στον μικρό σας μαχητή.
Στρατής: Αν προτιμάτε να κινηθείτε σε πλαίσιο πιο παραδοσιακό και λιτό, προτείνουμε το Στρατής, που μπορεί να είναι υποκοριστικό, είναι όμως πολύ συμπαγές, απλό και συμπαθητικό.
Πάρις: Σοβαρό, απλό και γοητευτικό, το όνομα Πάρις ανήκει στην κατηγορία που προαναφέραμε: αυτήν των ονομάτων που αρέσει (σχεδόν) σε όλους.
Αίας: Πρίγκιψ εκ Σαλαμήνης ορμόμενος, ήρωας του Τρωικού πολέμου, ο Αίαντας αποπνέει ταυτόχρονα και γοητεία και δυναμισμό.
Φαίδων: Μην κοιτάτε που το επίθετο «φαιδρός» -ρίζα του εν λόγω ονόματος- έχει τη σημασία του γελοίου στις μέρες μας. Πολύ παλιά, σήμαινε «λαμπερός».
Κίμων: Ο Κίμωνας ήταν ένας ωραίος, δημοφιλής στρατηγός και πολιτικός της Αθήνας του 5ου αιώνα. Κέρδιζε εύκολα την αγάπη των συμπατριωτών του κι ήταν συμπαθής σε όλους -μήπως αυτό σας πείθει;
Ερμής: Ο αγγελιαφόρος αλλά και ψυχοπομπός, ο «γοργοπόδαρος» Ερμής είναι, κατά πολλούς, η πιο συμπαθής θεϊκή μορφή στο Δωδεκάθεο, αφού τα θεϊκά του στοιχεία ήταν τόσα όσα και τα πιο... παθιάρικα κι ανθρώπινα.
Παύλος: Ένας Παύλος, δεν μπορεί παρά να είναι αξιοπρεπής, γοητευτικός και καλλιεργημένος -τουλάχιστον στο μυαλό μας. Αν ψάχνετε ένα όνομα, όχι βαρύγδουπο αλλά «ιντελεκτουέλ», τότε ίσως βρήκατε την ιδέα που σας ταιριάζει.
