Στη δεύτερη εγκυμοσύνη μου; Καμία σχέση! Η κοιλιά μου είχε φουσκώσει σχεδόν πριν ακόμα καταλάβω ότι είμαι έγκυος. Στους 5 μήνες έδειχνα ετοιμόγεννη, στο δε τρίτο τρίμηνο πραγματικά δεν μου χωρούσαν όχι τα παλιά ρούχα εγκυμοσύνης μου, ούτε καν τα ρούχα του άντρα μου (που είναι διπλός από εμένα!). Και αυτή ήταν μόνο μία σημαντική διαφορά, συγκριτικά με την πρώτη φορά… Οι δεύτερες εγκυμοσύνες είναι λιγότερο ανέμελες και λιγότερο διασκεδαστικές. Από την άλλη, έχεις λιγότερες ερωτήσεις, μα και λιγότερη ενέργεια γιατί έχεις να κυνηγάς και ένα πιτσιρίκι. Τι άλλο συμβαίνει διαφορετικά;
Λόγω της πολύ μεγαλύτερης κοιλιάς σου, πολλοί θα νομίζουν ότι γεννάς άμεσα –κάποιοι, μάλιστα, θα σε ρωτήσουν αν γεννάς δίδυμα.
Δεν αγοράζεις πλέον κανένα ρούχο εγκυμοσύνης –τα πρώτα δύο τρίμηνα φοράς αυτά που ήδη έχεις, το τρίτο φοράς τα ρούχα του άντρα σου.
Δεν είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου ως προς το τι «κάνει» να φας και τι όχι. Ούτε τόσο προσεκτική στο να μη σηκώνεις βάρη (και αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό).
Και, μεταξύ μας, δεν αγχώνεσαι τόσο πολύ με τα κιλά που θα πάρεις (γι’αυτό πιθανώς να πάρεις παραπάνω). Ξέρεις πώς τα έχασες την πρώτη φορά και ξέρεις πως κάπως έτσι θα τα χάσεις και τώρα (αν όχι ευκολότερα, δεδομένου ότι το «τρέξιμο» θα είναι διπλό).
Έχεις λιγότερη αγωνία ως προς τον τοκετό και μεγαλύτερη ως προς τις μηνιαίες εξετάσεις σου, γιατί πλέον ξέρεις πόσα μπορούν να πάνε στραβά κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Είναι πολύ πιθανό να μη θυμάσαι καν σε ποια εβδομάδα είσαι, όταν σε ρωτούν.
Αυτό έχει να κάνει και με το γεγονός ότι δεν παρακολουθείς πιστά την ανάπτυξη του εμβρύου ανά εβδομάδα, όπως την παρουσιάζουν τα μαμαδο-sites.
Επιπλέον, δεν καταγράφεις σχεδόν τίποτα –έχεις άπειρες φωτογραφίες με την ανάπτυξη της κοιλιάς σου στο πρώτο μωρό. Στο δεύτερο… έχεις άπειρες φωτογραφίες του πρώτου σου μωρού (ενίοτε με φόντο την κοιλιά σου).
Και είναι μάλλον απίθανο να παρακολουθήσεις ξανά μαθήματα ανώδυνου τοκετού.
Είσαι αφάνταστα πιο κουρασμένη –εξάλλου είσαι και μεγαλύτερη.
Αντιλαμβάνεσαι πολύ νωρίτερα τις κινήσεις του εμβρύου στην κοιλιά σου –την πρώτη φορά τις μπέρδευες με εντερικούς σπασμούς. Είναι, επίσης, πιθανό να έχεις νωρίτερα και συσπάσεις Braxton Hicks.
Προετοιμάζεσαι πολύ καλύτερα ψυχολογικά για τον θηλασμό. Ακόμα κι αν την πρώτη φορά δεν τα κατάφερες, αυτή τη φορά κάνεις πλάνο: ξέρεις πώς θα τοποθετήσεις σωστά το μωρό, ώστε να μην πληγιάσουν οι θηλές σου και ότι στην αρχή ενδεχομένως να χρειαστεί να θηλάζεις και ανά δύο ώρες. Προμηθεύεσαι και ένα θήλαστρο, για να μην το ψάχνεις τελευταία στιγμή.
Η προετοιμασία του βρεφικού δωματίου ή των ρούχων που θα χρειαστεί το μωρό όταν γεννηθεί γίνεται τελευταία στιγμή και περιλαμβάνει, επί της ουσίας, μία… καλαθούνα και πολλές κούτες με πάνες.
Αν γέννησες φυσιολογικά την πρώτη φορά, είναι πολύ πιθανό το ίδιο να συμβεί και τη δεύτερη και μάλιστα ο τοκετός σου να είναι πιο εύκολος ή γρήγορος. (Μεταξύ μας, πιο γρήγορη θα είναι και η ανάρρωση -με δύο παιδιά, δεν θα έχεις την πολυτέλεια να κάνεις διαφορετικά.)
Η τσάντα του μαιευτηρίου σου είναι πολύ πιο «έξυπνα» φτιαγμένη, συγκριτικά με την πρώτη φορά. Πλέον ξέρεις ποια σουτιέν θηλασμού είναι πραγματικά βολικά και πόσο απαραίτητα είναι τα κοχύλια θηλών, ενώ δεν είσαι τόσο άπειρη ώστε να πάρεις πυτζάμες που δεν ανοίγουν μπροστά.
Όσο για το ενδεχόμενο επιλόχειου κατάθλιψης; Στην πρώτη μου κόρη, προς μεγάλη μου έκπληξη, δεδομένου ότι είχα μια υπέροχη εγκυμοσύνη, για έναν μήνα έκλαιγα (άνευ συγκεκριμένου λόγου) κάθε μέρα. Την δεύτερη φορά, παρόλο που ήμουν προετοιμασμένη για κάτι αντίστοιχο, δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να αφεθεί σε τέτοιους συναισθηματισμούς. Ένιωθα τόσο ευλογημένη που απέκτησα ένα γερό μωρό και τόσο αφοσιωμένη στον ρόλο μου ως μαμά δύο παιδιών που μόνο χαμόγελο και υπομονή περιελάμβαναν οι εναλλακτικές μου.
Χαμόγελο και υπομονή, μαμάδες!
