Πώς να πειθαρχήσω την κόρη μου;

Ερώτηση:
Γεια σας. Έχω ένα κοριτσάκι 4 ετών και αντιμετωπίζω πολύ μεγάλο πρόβλημα με τη συμπεριφορά του. Όταν βρισκόμαστε σπίτι μας, ναι μεν είναι ατίθασο, πεισματάρικο και γκρινιάρικο αλλά όταν θα της φωνάξω ή θα την βάλω τιμωρία, κάπως συνέρχεται. Όταν, όμως, βρισκόμαστε οπουδήποτε αλλού, μεταμορφώνεται σε αγρίμι, τσιρίζει, κλαίει, πέφτει κάτω και χτυπιέται για ασήμαντες αφορμές. Βασικά πιστεύω ότι και αν δεν υπάρχει αφορμή, ψάχνει εκείνη να βρει για να βγει εκτός εαυτού. Η συμπεριφορά της αυτή επιδεινώνεται μάλιστα όταν βρίσκεται στα σπίτια των παππούδων και γιαγιάδων. Έχω απογοητευτεί εντελώς καθώς ό,τι και να έχω δοκιμάσει, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Έχω κάνει ατελείωτες συζητήσεις μαζί της, και εγώ και ο πατέρας της, εξηγώντας της ότι δεν είναι σωστό, της δείχνουμε πολλή αγάπη, δεν της στερούμε τίποτα, όμως το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Έχω δοκιμάσει και τιμωρίες, όπως να την κλείνω στο δωμάτιο ή να την παίρνω όταν την πιάνει κρίση και να φεύγω ή να της στερώ παιχνίδια, μέχρι και στο σημείο να τη χτυπήσω και μετά να κλαίω εγώ. Τι άλλο να κάνω; Είπα στις γιαγιάδες της, την επόμενη φορά που θα συμπεριφέρεται έτσι στο σπίτι τους, αντί να προσπαθούν μάταια να την ηρεμήσουν, να τη διώχνουν αμέσως, λέγοντας της ότι αυτοί φωνές δεν θέλουν σπίτι τους. Είναι σωστό αυτό ή θα κάνει χειρότερα τα πράγματα; Σας παρακαλώ, περιμένω απάντηση σας. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Απάντηση:

Αγαπητή αναγνώστρια,

Κατανοώ την αγωνία σας. Όπως έχουμε συζητήσει με αφορμή παρόμοια ερωτήματα στο παρελθόν, κατά την ηλικία αυτή, τα παιδιά δοκιμάζουν τα όρια της «ελευθερίας» τους και πολλές φορές φέρονται πιο υπερβολικά από ότι αντιστοιχεί στην περίσταση. Αυτό που ωστόσο θέλουν, και σας το λέω με μεγάλη σιγουριά, είναι λειτουργικούς κανόνες και οριοθέτηση. Επειδή «χτίζουν» σιγά σιγά την αυτοεκτίμησή τους, και είναι ένα βήμα πριν «ανοιχτούν» και στο σχολικό περιβάλλον, είναι πολύ σημαντικό αυτό το στάδιο για τα παιδιά. Ένα παιδί αργότερα είναι ευχαριστημένο όταν δρα σύμφωνα με όσα του υπαγορεύει ο εαυτός του, όταν σε προηγούμενο στάδιο ήταν ευχαριστημένο όταν ενεργούσε σύμφωνα με τις υποδείξεις των γονέων. Το ότι συζητάτε μαζί της είναι πολύ καλό. Χρειάζεται να αυξήσετε τις θετικές εμπειρίες με την κόρη σας και να μειώσετε τις αρνητικές ή τους χαρακτηρισμούς που σίγουρα την αδικούν και τη φορτώνουν.

Στα παιδιά επίσης, όταν ένα θέμα ή μια συμπεριφορά που μας ανησυχεί επανέρχεται συχνά, αυτό σημαίνει συνήθως ότι δεν έχει λυθεί και ότι χρειάζεται να το χειριστούμε διαφορετικά. Ίσως λοιπόν στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο λόγος που την αναστατώνει δεν έχει γίνει κατανοητός ή νιώθει ότι χρειάζεται και κάτι ακόμη. Επειδή οι λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν σε μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να είναι πολλοί, ένας ή συνδυασμός πραγμάτων, δεν θα μπω σε διαδικασία υποθέσεων καθώς δε ήταν βοηθητικό για εσάς. Μια οικογενειακή επίσκεψη σε έναν θεραπευτή θα βοηθούσε να μιλήσει ο καθένας για το πώς δυσκολεύεται από τη δική του πλευρά, να ακουστείτε όλοι, και τελικά να συμφωνήσετε πώς θα προχωρήσετε παρακάτω, αναλαμβάνοντας καθένας από τη θέση του ευθύνη για αλλαγή.

*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.

Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr