Η διαφορά τους είναι ότι ο γιος προσπαθεί να βρει τον τρόπο να είναι πιο χαρούμενος, να δώσει χρώμα στο άχαρο μάθημα, να χαμογελάει, ακόμα και ν’ απολαμβάνει την απόσταση μέχρι το σχολείο, χαζεύοντας έναν άντρα που παίζει καθημερινά βιολί. Ο μπαμπάς, όμως, βιάζεται να φτάσουν στο προορισμό τους και έτσι δεν αφήνει τον γιο του ν’ απολαύσει τη μουσική. Ο Paste, θα «υπακούσει» στα πρέπει, στα «μη» και στο σωστό αλλά δεν θα είναι πια ευτυχισμένος. Τότε, ο μπαμπάς του θα αναλάβει να τον ξανακάνει το χαρούμενο παιδί που ήταν πριν.
Μία ταινία που μας δείχνει ότι κάποιες φορές πρέπει απλώς να ξεχάσουμε τους κανόνες, να βάλουμε στη ζωή μας λίγο χρώμα, λίγη μουσική και να θυμηθούμε τι είναι αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους!
Απολαύστε την ταινία:
