Η χρήση θετικής και αρνητικής ενίσχυσης είναι δύο εξαιρετικοί τρόποι για να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναγνωρίσουν και να επιδείξουν καλά στοιχεία συμπεριφοράς, καθώς και για να καταλάβουν και να αποφεύγουν την κακή συμπεριφορά.
Θετική ενίσχυση
Σε όλους μας αρέσουν οι έπαινοι και στα παιδιά ακόμα περισσότερο. Όταν τα παιδιά επιδεικνύουν καλή συμπεριφορά , οι γονείς θα πρέπει να αναγνωρίζουν τις πράξεις τους συγχαίροντάς τα για τις αποφάσεις τους. Αυτή η θετική ενίσχυση επιτρέπει στα παιδιά να συνδυάσουν πως αυτό που έκαναν έδωσε χαρά στους γονείς, οπότε ήταν μία σωστή απόφαση.
Για παράδειγμα, όταν το παιδί συμμαζεύει τα παιχνίδια του χωρίς να του έχει ζητηθεί και ο γονιός το συγχαρεί γι’αυτό και το πάρει αγκαλιά, θα βοηθήσει το παιδί να συνδυάσει την πράξη του συμμαζέματος με μία σωστή απόφαση. Ωστόσο, οι γονείς δεν θα πρέπει να μπερδεύουν την θετική ενίσχυση με την δωροδοκία.
Τα παιδιά δεν θα πρέπει να λαμβάνουν «δώρα» με την ελπίδα ότι θα λειτουργήσουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο και η θετική ενίσχυση δεν θα πρέπει να προηγείται της σωστής πράξης του παιδιού. Όταν συμβαίνει αυτό οι γονείς δε θα μπορούν να ξέρουν με σιγουριά αν το παιδί έδρασε με έναν συγκεκριμένο τρόπο αυθόρμητα ή επειδή του έταξαν κάτι.
Αρνητική ενίσχυση
Η αρνητική ενίσχυση είναι το ακριβώς αντίθετο της θετικής. Όταν ένα παιδί αποφασίζει να φερθεί ανάρμοστα ο γονιός θα πρέπει να αντιμετωπίζει αυτή την συμπεριφορά με αρνητική στάση. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί αποφασίσει να μην συμμαζέψει τα παιχνίδια του, ο γονιός μπορεί να καλέσει το παιδί στο δωμάτιό του και να του πει ότι το συμμάζεμα είναι σημαντικό και πως είναι ανευθυνότητα να αφήνει τα παιχνίδια του παρατημένα εδώ και εκεί.
Ωστόσο, οι γονείς θα πρέπει να προσέχουν να χρησιμοποιούν αρνητικούς χαρακτηρισμούς για τις πράξεις του παιδιού και όχι για το ίδιο. Είναι σημαντικό να μην νιώθουν τα παιδιά πως οι γονείς τους τα θεωρούν κακά, ανεύθυνα ή ανόητα. Πάντα να αναφέρεστε στην συμπεριφορά του παιδιού όταν κρίνετε και όχι στο παιδί, για να καταλάβει και μόνο του την διαφορά. Επίσης, οι γονείς δεν θα πρέπει να τιμωρούν τα παιδιά.
Αν, για παράδειγμα, απαγορεύσετε στο παιδί να φάει γλυκό επειδή δεν συμμάζεψε τα παιχνίδια του, το παιδί δεν θα μάθει γιατί είναι σημαντικό να συμμαζεύει, αλλά πως όταν κάνει κάτι «κακό» τότε κάτι «κακό» θα του συμβεί. Η τιμωρία δεν διδάσκει πάντα κάτι, σε αντίθεση με την αρνητική ενίσχυση.
Το να βοηθάμε τα παιδιά να συνειδητοποιούν ποιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές και υπεύθυνες είναι μέρος του ρόλου μας ως γονείς. Και υπάρχουν δύο τρόποι για να διδάξουμε τα παιδιά την καλή συμπεριφορά, ενισχύοντας με θετικά σχόλια τις καλές τους πράξεις και αποδοκιμάζοντας τις κακές. Ωστόσο, οι γονείς θα πρέπει πάντα να επαγρυπνούν στον τρόπο που μιλούν ώστε να απευθύνονται στην συμπεριφορά του παιδιού και να του ξεκαθαρίζουν πως δεν το κρίνουν εγγενώς ως καλό ή κακό άνθρωπο.
Πηγή: Kidsbehaviour
.jpg)
