Η φάση «Είμαι μια μικρή πριγκίπισσα»
Κάποτε ήταν η Χιονάτη, σήμερα είναι η Έλσα και βάζουμε το κεφάλι μας στον ντορβά ότι πάντα θα υπάρχει μια πριγκίπισσα λιγότερο ή περισσότερο δυναμική, θεσπέσιας ή μέσης ομορφιάς, με ή χωρίς πρίγκιπα, που θα σαγηνεύει τις καρδιές των μικρών κοριτσιών και θα βάζει τις απανταχού μαμάδες να οργανώνουν πάρτι στο όνομά της, να γυρίζουν τον κόσμο ανάποδα για μια κασετίνα με τη φάτσα της κ.ο.κ.
Η φάση «Μαμά, θέλω να γίνω σαν εσένα»
Είναι η πολύ γλυκιά φάση όπου το κοριτσάκι σου θέλει να σου μοιάσει –εσένα βλέπει, εσένα ξέρει, εσένα εμπιστεύεται, οπότε είσαι η θεά, το πρότυπο και ο Πυγμαλίωνάς της. Είναι τότε που τα πατουσάκια της «πλατσουρίζουν» στα τακούνια σου και η τα κολιέ σου στολίζουν τον λαιμό της ανά δεκάδες. Είναι τότε που σου λέει –με λόγια ή με πράξεις- «Μαμά, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν εσένα».
Κι εσύ λίγο λιώνεις και λίγο αγχώνεσαι
Η φάση-κόλλημα με αυτοκολλητάκια/ κοσμηματάκια/ αρωματικά χαρτάκια κ.ο.κ.
Λίγα κορίτσια δεν περνούν από τη φάση λατρείας σε μικρά, χαριτωμένα αντικείμενα, κουτάκια, αυτοκολλητάκια, τετραδιάκια, αρωματικά στιλό, χρωματιστές γόμες κ.λπ. Συμβαίνει συνήθως στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού όπου το εβδομαδιαίο χαρτζιλίκι κατατίθεται στο τοπικό κατάστημα με είδη γραφικής ύλης, η κασετίνα είναι πιο παχιά απ’ την τσάντα και το σπίτι γεμίζει με μικρά, χαριτωμένα, ροζ και ως επί το πλείστον άχρηστα αντικειμενάκια.
Η φάση-λεύκωμα
(Φωτογραφία: mammy-on-line.blogspot.gr)
Φάση διαχρονική που αντιστέκεται σθεναρά στις αλλαγές των καιρών και διεκδικεί επάξια τον τίτλο του θεσμού. Κάθε κορίτσι που σέβεται τον εαυτό του, έχει φτιάξει τουλάχιστον ένα λεύκωμα στη ζωή του κι έχει γράψει σε τουλάχιστον ένα τετράκις εκατομμύριο λευκώματα των συμμαθητριών του τα οποία πήγαιναν από χέρι σε χέρι και υπόκειντο στην αυστηρή κριτική της ομάδας.
Η φάση «Ξεκινάω να νοιάζομαι για την εμφάνισή μου»
Αν η κόρη σας έχει μπει ή περάσει την προεφηβεία, τότε στοιχηματίζουμε ότι θα συμφωνήσετε πως οι τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και οι πρώτες του Γυμνασίου περιλαμβάνουν μεγάλο αγώνα για εύρεση, συντήρηση κι απογείωση του στιλ. Το άλλοτε μικρό σου κοριτσάκι, ξαφνικά ζητάει αποτρίχωση, μαθαίνει να κάνει περίπλοκα χτενίσματα (και αποδεικνύεται σημαντικά πιο ταλαντούχο από ‘σένα) και αγοράζει (στα κρυφά ή στα φανερά) βερνίκια νυχιών, πούδρες και μάσκαρα.
Είναι αυτή η –συχνά αστεία κι αδέξια περίοδος- που θα φοράει στα κρυφά μολύβι πριν πάει στο σχολείο, θα τη ρωτάς «Τι έκανες; Έβαψες τα μάτια σου;» κι αυτή θα απαντάει «Εγώ; Όχι!» ενώ μοιάζει με κοάλα.
Η φάση «Δεν πάω πουθενά χωρίς το κινητό μου»
‘Ημασταν έτοιμοι να γκρινιάξουμε για την προσκόλληση των σημερινών παιδιών και δη των κοριτσιών στα smart phones τους και στις ατελείωτες, μηνυματικές συνομιλίες με τις δεκάδες φίλες τους, όμως μια σκέψη μας χτύπησε ως κεραυνός: εσείς πόση ώρα την ημέρα μιλάγατε με τις φίλες σας στο τηλέφωνο;
Πάνω-κάτω τις ίδιες συνήθειες είχαμε τότε κι έχουν τώρα, μόνο που τα σημερινά κορίτσια διαθέτουν μέσα που εμείς δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε, όπως τη δυνατότητα να στείλουν τρεις χιλιάδες σέλφι η μία στην άλλη ή απεριόριστα μηνύματα και βίντεο-κλήσεις.
Η φάση «Θα πάω σε μια φίλη μου για διάβασμα»
Ή μάλλον: η φάση «Θα πάω σε μια “φίλη” μου για “διάβασμα”». Είναι η χρυσή, τρυφερή και κάπως «ατσούμπαλη» εποχή που τα κορίτσια ανακαλύπτουν κι εξερευνούν τον έρωτα –και που νομίζουν ότι μπορούν να το κρύψουν απ’ τη μαμά τους λέγοντας δικαιολογίες αρχαιότερες της Ακρόπολης και λιγότερο πιστευτές απ’ το «Όχι δεν κλαίω, κάτι μπήκε στο μάτι μου».
Η φάση της αντίδρασης και η φάση της συμφιλίωσης
Την μαρτυρική (για όλους) περίοδο της εφηβείας, τα περισσότερα κορίτσια ψάχνουν να βρουν τον εαυτό τους, προσπαθούν να απαγκιστρωθούν απ’ τη γονική φωλιά, αναζητούν νέα πρότυπα και παλεύουν με τις ορμόνες τους. Όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα συνηγορούν συχνά σε μία γενική, πανανθρώπινη αλήθεια: η μαμά φταίει για όλα. Φταίει που είναι δυναστική, δεν καταλαβαίνει τίποτα, είναι υπερβολική και υπερπροστατευτική και της αξίζει απαξίωση. Και κλέψιμο των ρούχων της.
Όμως, λίγο καιρό μετά την γλυκόπικρη περίοδο της εφηβείας (που, φυσικά, δεν είναι για όλους το ίδιο τρικυμιώδης) έρχεται η περίοδος της ωριμότητας –η περίοδος της συμφιλίωσης και με τον εαυτό και με την εικόνα και με τη μαμά σου.
Είναι τότε που η μαμά γίνεται από αντίπαλος, φίλη και οι συμβουλές από ενοχλητικές, πολύτιμες. Είναι τότε που σταματάει να είναι κορίτσι. Και που αρχίζεις κι εσύ να της κλέβεις τα ρούχα.
