Τι σημαίνει, λοιπόν, να είσαι παντρεμένος; Τι πραγματικά είναι ο γάμος (και κάθε μακροχρόνια σχέση συμβίωσης) ;
Γάμος είναι να μπορείς να βλέπεις όλο το Euro –με τους ημιτελικούς- χωρίς να γκρινιάξεις.
Γάμος είναι να είσαι έτοιμη να διαχειριστείς τα μούτρα του, όταν η ομάδα του θα χάσει.
Κι αυτός να ακούει με υπομονή όλα σου τα παράπονα, που πήγες για ψώνια και πάλι δεν σου έμπαινε το medium και σε ποιες απευθύνονται τέλος πάντων;
Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να μην κλείνεις την πόρτα όταν πηγαίνεις στην τουαλέτα.
Nα είσαι παντρεμένος σημαίνει να τσακώνεσαι για τη φορολογική δήλωση, για το δάνειο στην τράπεζα, για τους λογαριασμούς στο Φυσικό Αέριο.
Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να θες να πεις «Στα λεγα εγώ!» με το πιο επικριτικό σου ύφος κι όμως τελικά να λες «Καταλαβαίνω».
Γάμος είναι να συνειδητοποιείς πότε-πότε ότι δεν θα ήθελες να είσαι με κανέναν άλλον εκτός απ’ αυτόν που είσαι.
Γάμος είναι να ξεσπάς τα νεύρα σου και μετά να μετανιώνεις, αλλά το ταίρι σου να σε συγχωρεί γιατί σε ξέρει ότι είσαι κυκλοθυμική.
Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να έχεις εκατοντάδες κοινά αστεία που μόνο τους δυο σας κάνουν να ξεκαρδίζεστε.
Γάμος είναι να σ’ αρέσει που βλέπεις το ίδιο πρόσωπο κάθε μέρα και κάθε νύχτα για 5, 10, 25 χρόνια.
Γάμος είναι να μην μπορείς με τίποτα να κρυφτείς από το άλλο σου μισό, γιατί σε ξέρει καλύτερα κι απ’ τον εαυτό σου.
Να κάνεις τέλειο, συγχρονισμένο και απόλυτα αποτελεσματικό σεξ. Και να σ' αρέσει κάθε φορά -κι ας είναι λιγότερο από παλιά.
Γάμος είναι να ξέρεις να υποχωρείς.
Και να ξέρεις να βάζεις μεράκι και δουλειά στη σχέση σου.
Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να έχει ο καθένας τη γωνίτσα του στο κρεβάτι και όλοι να κοιμούνται ευχαριστημένοι και άνετοι.
Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να υπάρχει κάποιος που σε ανέχεται. Και να ανέχεσαι κάποιον με όλα του τα ελαττώματα.
Να σου λείπει καμιά φορά το φλερτ, αλλά μετά να το ξανασκέφτεσαι και να συνειδητοποιείς με μια περίεργη σιγουριά ότι, όχι. Σου φτάνει και σου περισσεύει αυτό που έχεις και δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο.
Να είσαι παντρεμένος σημαίνει να μεγαλώνεις παιδιά παρέα κι αυτό να ολοκληρώνει τη σχέση σου.
Να εκνευρίζεσαι που δεν σ’ ακούει/ που είναι ακατάστατος/ που πάλι βαριέται να βγείτε/ που δεν λέει ποτέ τι ακριβώς σκέφτεται.
Να χαμογελάς πλατιά που λέει χαζά αστεία/ που έχει τα «κολλήματά» του/ που κάνει χαρούμενα τα παιδιά/ που παίρνει τοις μετρητοίς κάθε τι που λέγεται στις ειδήσεις.
Να νιώθεις ότι είστε στην ίδια ομάδα.
Να μπορείς κάλλιστα να φανταστείς τη ζωή σου με αυτόν τον άνθρωπο σε 30 χρόνια. Με μαγκούρες, μασέλες, χάπια, ουρές στους γιατρούς του Ι.Κ. Α., σεμεδάκια και παντόφλες.
Γάμος είναι να ξέρεις ότι η αγάπη δεν είναι όπως στις ταινίες. Έχει παράπονα και ρουτίνα και καυγάδες. Αλλά ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος που θα επέλεγες ξανά απ' την αρχή, αν είχες την ευκαιρία, που δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτόν, που ανέχεται το ροχαλητό σου κι εσύ το δικό του και που είναι διατεθειμένος να σε ξύσει «Όχι, όχι εκεί. Πιο πάνω. Πιο κάτω. Εεεεκεί.»
