Όταν έχεις παιδιά, «διακοπές» σημαίνει…
«Αγάπη μου, πού λες να πάμε φέτος;»
Να αναζητάς τον τέλειο οικογενειακό προορισμό. Δεν είσαι πια μόνος σου σ’ αυτή τη ζωή! Είσαι ένας ώριμος ενήλικας με ευθύνες και πρό-γραμ-μα! Ωραίο το Κουφονήσι, αλλά δεν έχει νοσοκομείο. Ναι, είχαμε περάσει τέλεια στην Αμοργό, αλλά πού θα το πάμε το μωρό μ’ αυτόν τον αέρα που έχει στη Χώρα; Τι λες καλέ που θα τρέχουμε στη Σαμοθράκη, να μου γκρεμοτσακιστεί το παιδί από κανένα βράχο να μετανιώσω την ώρα και τη στιγμή. Με δυο λόγια: ο ιδανικός καλοκαιρινός προορισμός όταν έχεις παιδιά δεν είναι ο ίδιος ιδανικός καλοκαιρινός προορισμός με πριν.
Φτιάξε βαλίτσες. Φεύγουμε!
Θυμάστε τα παλιά τα χρόνια, τα μακρινά, που βάζαμε ένα μαγιό, δυο πετσέτες και πέντε φουστανάκια σε ένα σακίδιο και παίρναμε τα βουνά και τα νησιά; Η ανέμελη αδιαφορία για την προετοιμασία των διακοπών είναι μια μακρινή πολυτέλεια αφού τα παιδιά προστεθούν στην ομάδα μας. Τη θέση του ενός σακιδίου παίρνουν οκτώ σακίδια, τη θέση του φτηνού εισιτηρίου καταστρώματος, μια καμπίνα (και το παχυλό αντίτιμό της). Την άψε-σβήσε ετοιμασία της βαλίτσας αντικαθιστούν ατελείωτες λίστες με εκκρεμότητες και την γοητεία του αυθορμητισμού, ο στυγερός προγραμματισμός. Είπαμε: είμαστε πλέον ενήλικες μ’ ευθύνες –ευθύνες που μας φωνάζουν «μαμά».
Ταξιδεύοντας με τα παιδιά
Ο Καβάφης είχε (περίπου) πει ότι σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Ο Καβάφης ήταν σοφός. Όμως, ο Καβάφης δεν είχε παιδιά. Γιατί, αν έχεις παιδιά ξέρεις πολύ καλά ότι το ταξίδι είναι μια κάπως πικρή ιστορία. Αν ταξιδεύεις οδικώς, θα σταματήσεις για τσίσα στην Εθνική, θα βάλεις στο repeat το «Ένα μικράκι ελεφαντάκι» γιατί η κόρη σου έχει κολλήσει, θα παίξεις αστεία αλλά κάπως βαρετά παιχνίδια με τις ώρες για να αποτρέψεις το κύμα γκρίνιας που βλέπεις να ‘ρχεται και θα καταφέρεις να ανταλλάξεις μια ενήλικη κουβέντα σαν άνθρωπος μόνο όταν τα παιδιά θα έχουν αποκοιμηθεί.
Στην παραλία…
Πριν τα παιδιά: Ήταν η χρυσή εποχή της ξαπλώστρας, του μεγάλου, χρωματιστού κοκτέιλ με ομπρελίτσες, της ατελείωτης ηλιοθεραπείας, των ακόμα πιο ατέλειωτων συζητήσεων και πολλών ακόμα όμορφων, ξέγνοιαστων και μακρινών. Ήταν τότε που, αν ήθελες, έριχνες κι έναν δίωρο υπνάκο στη σκιά.
Μετά τα παιδιά: Όταν πηγαίνεις με τα παιδιά σου στην παραλία γίνεσαι η φασαριόζικη οικογένεια που μικρός αντιπαθούσες κι απέφευγες. Φορτώνεσαι σαν το μουλάρι 2-3 τσάντες με κάθε είδους πράγματα (τα οποία σου παίρνει ένα μισάωρο να μαζέψεις), κυνηγάς τα παιδιά να βάλουν αντηλιακό-αυτά δεν θέλουν-εσύ τρέχεις-αυτά σε πιτσιλάνε κ.ο.κ.. Φτιάχνεις καστράκια, παρηγορείς πληγωμένους εγωισμούς («Μαμά, μου πέταξε νερό!»), μπουκώνεις στόματα με τοστάκια, προσέχεις τις ώρες που θα πας στην παραλία και, γενικώς, όχι. Το μπάνιο δεν είναι ακριβώς χαλαρωτικό.
«Τι λες να κάνουμε σήμερα;»
Τα παιδάκια σου τα αγαπάς και θες να τους χαρίσεις όμορφες, οικογενειακές αναμνήσεις. Επομένως, όχι, δεν θα πάτε (μόνο) στο ρομαντικό beach bar για ποτάκια. Θα πάτε στο ωραιότατο καφέ στην πλατεία, που έχει και παιδική χαρά δίπλα ωραιότατη για να παίξουν τα παιδιά. Γενικώς, όπως είναι απόλυτα φυσικό, οι γονείς διαμορφώνουν ένα πρόγραμμα διακοπών ταιριαστό στις ανάγκες των παιδιών τους. Αν το μικρό σου θέλει να κάνει 200 φορές πάνω-κάτω στην νεροτσουλήθρα, τότε θα κάτσεις να πανηγυρίσεις τη φοβερή του πτώση στο νερό 200 φορές. Τα μουσεία μπορούν να περιμένουν (να μεγαλώσει και να ξαναπάτε μόνοι σας διακοπές).
Ιστορίες του κρεβατιού
Ιστορία του κρεβατιού Νο1: Ύπνος
Όταν ο περισσότερος κόσμος ροχαλίζει μέχρι το μεσημέρι στις καλοκαιρινές του διακοπές, ο γονιός ξυπνάει ακριβώς την ίδια βάρβαρη ώρα που ξυπνούσε και όλο τον υπόλοιπο καιρό: το άγριο χάραμα. Τα παιδιά θα αρχίσουν να χοροπηδούν στο κρεβάτι/ sleeping bag σου μόλις ανοίξουν το μάτι τους –και, δυστυχώς, το μάτι τους είναι ρυθμισμένο να ανοίγει νωρίς.
Ιστορία του κρεβατιού Νο2: Σεξ
Όταν ο περισσότερος κόσμος επιδίδεται σε σεξουαλικές ολονυχτίες στις καλοκαιρινές διακοπές, ο γονιός ροχαλίζει. Μοιράζεσαι το ίδιο δωμάτιο (ή την ίδια σκηνή) με τα παιδιά, επομένως το σεξ πρέπει κατά κανόνα να περιμένει μέχρι να γυρίσεις στην ασφάλεια του υπνοδωματίου σου. Κουράγιο, σύζυγοι και εραστές. Η οικογένεια απαιτεί θυσίες.
Κι ωστόσο, δεν θα τις αλλάζαμε με τίποτα
Δεν κοιμάσαι όσο θες, δεν πίνεις ποτάκια σε hip μαγαζιά, δεν τρως θαλασσινά υπό το φως των αστεριών, δεν είσαι «όπου γης και πατρίς». Κυνηγάς τον μικρό σου να μην πηγαίνει στα βαθιά, μπορεί να χρειαστεί να οδηγήσεις ώρες για να κάνει ράμματα ο μεγάλος, η ηλιοθεραπεία και το άραγμα με βιβλίο είναι παρελθόν και η ησυχία όνειρο απ’ τα παλιά. Όμως οι διακοπές, όπως οτιδήποτε στον κόσμο των γονιών, δεν πρέπει να συγκρίνονται με την-προ-των-παιδιών-εποχή. Δεν είναι χειρότερα ή δυσκολότερα: είναι απλώς διαφορετικά. Πιο κουραστικά, πιο οργανωμένα, πιο αγχωτικά, αλλά πολύ παιχνιδιάρικα και χαρούμενα και φασαριόζικα και αστεία και πολύ αγαπημένα!
