Δύσκολα μπορεί να βρεθεί γονιός πανελλαδικώς εξεταζόμενου μαθητή που δεν έχει «ματώσει» προσωπικά (οικονομικά και ψυχολογικά) χάριν της επικείμενης επιτυχίας του παιδιού του. Τι γίνεται, λοιπόν, όταν η ζωή κι οι Πανελλήνιες κερνούν αποτυχία αντί για επιτυχία; Ποια η θέση του γονιού που βλέπει τα ακαδημαϊκά σχέδια του παιδιού του να γκρεμίζονται σαν τοίχος από τραπουλόχαρτα;
Ψυχραιμία: Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου!
Μια μεγάλη απογοήτευση είναι λογικό να δημιουργήσει ενστικτωδώς το αίσθημα του απόλυτου πανικού, ωστόσο η αποτυχία στις Πανελλαδικές δεν είναι σε καμία περίπτωση αδιέξοδο. Πριν βιαστείτε να τραβήξετε τα μαλλιά σας και να μεταδώσετε την απελπισία σας στο παιδί που βιώνει τη δική του σκοτεινή περίοδο, αναλογιστείτε ποιες είναι οι εναλλακτικές.
Μήπως η σχολή στην οποία εισήχθη δεν είναι τελικά και τόσο κακή; : Δεν έχουν όλα τα παιδιά την ευτυχία να γνωρίζουν με σιγουριά τι θέλουν να κάνουν –άλλωστε το εκπαιδευτικό σύστημα σε βάζει να διαλέξεις τι θα κάνεις στη ζωή σου, σε μια ηλικία που ενδέχεται να μη ξέρεις «πού σου πάν’ τα τέσσερα». Δείτε το πρόγραμμα σπουδών της Σχολής στην οποία πέρασε και εξετάστε τις επαγγελματικές προοπτικές της με νηφαλιότητα. Ίσως να μην είναι και τόσο άσχημα τελικά.
Και του χρόνου… : Ο ρόλος των γονιών στην περίπτωση που τα αποτελέσματα είναι χειρότερα από το αναμενόμενο, είναι να καταστήσει σαφές ότι «Δεν χάθηκε ο κόσμος. Του χρόνου θα τα πας καλύτερα!». Στην περίπτωση που δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να στηρίξετε μια δεύτερη προσπάθεια, αλλά το παιδί είναι αποφασισμένο να κυνηγήσει τον στόχο του, μην απελπίζεστε: έχει το απαραίτητο υλικό, τα πολύτιμα tips και τη μεθοδολογία να διαβάσει χωρίς φροντιστήριο τη δεύτερη χρονιά, με αυστηρό πρόγραμμα και αυταπάρνηση. Μπορείτε, συμπληρωματικά, να ζητήσετε από τους πρώην καθηγητές του να λειτουργήσουν επικουρικά, βάζοντας και διορθώνοντας διαγωνίσματα σε τακτικά διαστήματα.
Οι εναλλακτικές: Αν υπάρχει το απαιτούμενο κεφάλαιο, τότε μπορείτε να εξετάσετε τις επιλογές που παρέχει η ιδιωτική εκπαίδευση στην κατεύθυνση που έχει επιλέξει το παιδί. Αντίστοιχα, αν «δεν βγαίνουν τα κουκιά», μπορείτε να εξετάσετε τις επιλογές που προσφέρονται από τα δημόσια ΙΕΚ. Το είπαμε και πριν: οι Πανελλήνιες δεν είναι ο μόνος δρόμος.
Μην αντιμετωπίζετε το ζήτημα εγωιστικά
Μερικά από τα μεγαλύτερα βάρη που κληροδοτούν οι γονείς στα παιδιά τους, είναι τα όνειρά τους γι’ αυτά. Εσείς μπορεί να είσαι μια επιτυχημένη δικηγόρος ή ένας φαρμακοποιός με «στρωμένη δουλειά», αυτό όμως δεν καθιστά καθόλου απαραίτητα το παιδί έναν εκκολαπτόμενο δικηγόρο ή φαρμακοποιό. Αντιστοίχως, τα «παρατημένα» όνειρα ενός γονιού μπορεί να γίνουν άθελά του χαλινάρι στην ελευθερία του νεαρού απόφοιτου. Επομένως, αν η κακή πορεία του παιδιού στις Πανελλήνιες σας έχει τσακίσει ψυχολογικά, ίσως πρέπει να σκεφτείτε: μήπως το επίκεντρο της απογοήτευσης και του θυμού σας είναι ο εαυτός σας και τα δικά σας «θέλω» που προβάλλονται στο παιδί;
Δείξτε συμπαράσταση, όχι απογοήτευση
Για κάθε γονιό, το παιδί του είναι η υπ’ αριθμόν ένα προτεραιότητά του κι όταν αυτή, η υπ’ αριθμόν ένα προτεραιότητα, δίνει το είδος των εξετάσεων που κρίνουν το μέλλον της, είναι απόλυτα λογικό ο μπαμπάς και η μαμά να βιώνουν προσωπικά την όλη διαδικασία. Αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν καλά, είναι φυσικό να στεναχωρηθείτε, να απογοητευτείτε ή/και να θυμώσετε με την ασυνέπεια/ την ελαφρότητα/ την ανευθυνότητα του παιδιού που δεν διάβασε. Ό,τι έγινε, έγινε όμως και φορτώνοντάς το με ενοχές δεν θα κερδίσετε απολύτως τίποτα (εκτός ίσως απ’ το να ξεσπάσετε). Ο δικός σας ρόλος είναι να υποδείξετε στο παιδί τα λάθη του, να το ενθαρρύνετε να προσπαθήσει ξανά (αν το επιθυμεί) και να διαλύσετε την πεποίθηση ότι είναι «άχρηστο» ή αποτυχημένο –όχι να την ενισχύσετε.
Ό,τι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς
Το δημοφιλέστερο των περί αποτυχίας κλισέ έχει απόλυτο δίκιο! Η αποτυχία είναι ένα μέσο για την επιτυχία, αν τη «χρησιμοποιήσει» κανείς καλά. Τόσο οι ίδιοι, όσο και το παιδί προσπαθήστε να θυμηθείτε ότι οι δυσκολίες μας ατσαλώνουν. Ουδέν κακό αμιγές καλού: τα φετινά κακά αποτελέσματα είναι μια ευκαιρία να εντοπίσετε παρέα τι πήγε στραβά –ήταν ανεπαρκές το διάβασμα, πολύ υψηλός ο στόχος, πρόκειται για καθαρή ατυχία, δεν υπήρχε πρόγραμμα; «Βάλτε τα κάτω» με ψυχραιμία και χαμόγελο και προσπαθήστε να βρείτε τι πήγε στραβά. Ακούστε τι έχει να σας πει παραμερίζοντας προσωπικές φιλοδοξίες και, αν χρειαστεί, επαναπροσδιορίστε τους στόχους.
