Το παιχνίδι θέλει δύο
Ένα πλεονέκτημα της «οθόνης» έναντι του ζωντανού παιχνιδιού είναι ότι μπορεί κανείς να παίξει μόνος του χωρίς να αισθάνεται ότι κάτι λείπει ή να βαριέται μετά από λίγα λεπτά. Ο λόγος είναι ότι το ζωντανό παιχνίδι, ακόμη και όταν πρόκειται για τη συναρμολόγηση ενός παζλ, είναι πιο διασκεδαστικό όταν γίνεται με παρέα, είτε ενός ενήλικα είτε ενός άλλου παιδιού. Μόνο έτσι, η ώρα περνά πολύ πιο ευχάριστα, χωρίς να υποβόσκει η δυσάρεστη αίσθηση της μοναξιάς που δηλητηριάζει την εμπειρία του παιχνιδιού.
Μην αφήνετε, λοιπόν, το παιδί σας να παίζει μόνο του παρά μόνο όταν δεν γίνεται αλλιώς και ποτέ για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Παίξτε μαζί του, δείξτε του καινούργια πράγματα, επινοήστε διαγωνισμούς και βρείτε αφορμές για κίνηση και δημιουργικότητα. Καμία οθόνη δεν μπορεί να υποκαταστήσει την εμπειρία του σωματικού παιχνιδιού, της αναπαράστασης φανταστικών σεναρίων και της αλληλεπίδρασης με έναν άλλον άνθρωπο. Και φυσικά, με κάθε ευκαιρία, φροντίστε να το φέρνετε σε επαφή με άλλα παιδάκια, είτε εντός είτε εκτός σπιτιού, για να συνδυάζει το παιχνίδι με την κοινωνικοποίηση και το ομαδικό πνεύμα.
Ο αθλητισμός είναι και παιχνίδι
Όλα τα παιδιά έχουν συσσωρευμένη ενέργεια την οποία πρέπει να καταναλώσουν ευχάριστα και δημιουργικά, ενώ η διάθεση για τρέξιμο και παιχνίδι τους περισσεύει, αρκεί να βρεθούν στο κατάλληλο περιβάλλον που περιλαμβάνει τα κατάλληλα ερεθίσματα. Ο παιδικός αθλητισμός αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να παίξουν, να γυμναστούν, να κοινωνικοποιηθούν και να αναπτύξουν νέες δεξιότητες, βελτιώνοντας, παράλληλα, την υγεία τους.
Μιλήστε και παίξτε με το παιδί για να ανακαλύψετε με ποιο σπορ νιώθει άνετα ή του αρέσει πολύ, και παροτρύνετε τον μπαμπά, που συνήθως είναι πιο εξοικειωμένος με τα του αθλητισμού, να το παίρνει συχνά στο πάρκο για να παίζει, μαζί του ή με άλλα παιδιά, το αγαπημένο του αθλητικό παιχνίδι. Παράλληλα, βρείτε έναν κοντινό σας αθλητικό σύλλογο που έχει προσεγμένα παιδικά τμήματα για ομαδικά ή ατομικά σπορ και γράψτε το παιδί, ώστε να ενταχθεί σε μια ομάδα και να μπει σε διαδικασία προπόνησης και παιχνιδιού έξω απ’ το σπίτι, χωρίς την παρουσία σας και μακριά από οθόνες.
Η οθόνη δεν είναι νταντά
Καλώς ή κακώς, οι οθόνες είναι πια κομμάτι της ζωής μας και κομμάτι της ζωής ενός παιδιού, είτε με τη μορφή της τηλεόρασης είτε των βιντεοπαιχνιδιών, τα οποία βρίσκει κανείς σε τόση ποικιλία που δεν γίνεται να μην τραβήξουν την προσοχή των μικρών καταναλωτών. Η απαγόρευση, λοιπόν, και η πλήρης στέρηση, όχι μόνο δεν είναι εφικτές, αλλά ίσως να έχουν και δυσάρεστα αποτελέσματα, ειδικά αν συνδυαστούν με την εικόνα των γονιών να χαζεύουν διαρκώς σε μια οθόνη.
Βάλτε όρια στο παιδί και στον εαυτό σας, τηρήστε τα κατά το μέγιστο δυνατό και μην επαναπαύεστε στο τάμπλετ, στο βιντεοπαιχνίδι ή τα κινούμενα σχέδια για να ησυχάσει το παιδί και να γλιτώσετε λίγη ώρα ενασχόλησης μαζί του. Ακόμη και αυτές οι «μοναχικές» ασχολίες δίνουν αφορμές για αλληλεπίδραση και σωματικό παιχνίδι ή ερεθίσματα για ζωντανό παιχνίδι έξω απ’ το σπίτι, σε κάποιο πάρκο με γωνιές προς εξερεύνηση ή έναν παιδότοπο με περιπετειώδη παιχνίδια που εξάπτουν τη φαντασία. Άλλωστε, ζούμε σε μια χώρα με κλίμα που ευνοεί τη ζωή εκτός σπιτιού, κάνοντας την αποστολή του γονιού να περιορίσει τη χρήση των ψηφιακών μέσων στο απολύτως αναπόφευκτο, πολύ πιο εύκολη. Και σαφώς πιο διασκεδαστική.
