Η απόφαση να είναι κοινή
Πρώτα πρώτα θα πρέπει να συμφωνήσετε ότι η απόφαση αυτή είναι καλύτερο να είναι κοινή και να παρθεί ύστερα από αρκετή σκέψη. Είτε πρόκειται για δύο νονούς (έναν κουμπάρο και μία κουμπάρα) είτε για έναν, τα πρόσωπα θα πρέπει να χαίρουν της εμπιστοσύνης και των δύο γονιών έτσι ώστε να μοιραστεί και η ευθύνη, αν τα πράγματα δεν πάνε κατ ευχήν και η κουμπαριά δεν κρατήσει. Προφανώς, στην περίπτωση που οι νονοί είναι δύο, αυξάνεται και η πιθανότητα η επιρροή και η αλληλεπίδραση του “πνευματικού γονιού” να λειτουργήσει υπέρ του παιδιού και να διαρκέσει, τουλάχιστον, όσο χρειάζεται.
Ιεράρχηση των κριτηρίων
Είναι αλήθεια ότι, πολύ συχνά, τείνουμε να νιώθουμε ότι δεσμευόμαστε από ένα σωρό τύπους, συναισθηματισμούς, υποσχέσεις που δίνονται σε χαλαρές στιγμές, παραδόσεις, ακόμη και δημοσιοσχετίστικες προσεγγίσεις, καθ’ οδόν προς την επιλογή του ανθρώπου που θα βαφτίσει το παιδί μας. Όλ’ αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα, αλλά δεν αποτελούν προτεραιότητα την ώρα που ο ρόλος του νονού έχει να κάνει με το παιδί και μόνον αυτό.
Κάντε μία λίστα με τις προϋποθέσεις που θεωρείτε ότι πρέπει να πληροί ένας νονός και βάλτε τα παραπάνω στις τελευταίες θέσεις. Τα γνωρίσματα ενός καλού νονού μοιάζουν αυτονόητα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν τα παραγγωνίζουμε όταν μπαίνουν στη μέση κοινωνικοί παράγοντες κι εγωισμοί. Σημειώστε τα και κάντε μια δεύτερη λίστα με όσους υποψήφιους ανταποκρίνονται σ’ αυτά. Στο τέλος εξετάστε ποιος απ’ τους “κατάλληλους” προηγείται με βάση και το σχετικό “πι-αρ” κι αρχίστε τις προτάσεις
Οι προϋποθέσεις
Πρώτα απ’ όλα, να είναι κοντινός μας άνθρωπος ή κάποιος με τον οποίο μας δένει μία σχέση που, εκτός απροόπτου, αναμένεται μακροχρόνια. Αν η δική μας σχέση με το νονό του παιδιού είναι ουσιαστική και χαρακτηρίζεται από συχνές επαφές και αμοιβαία εκτίμηση, τότε πιθανότατα, το ίδιο ουσιαστική θα είναι και η σχέση του με το βαφτιστήρι.
Στην συνέχεια, καλό είναι να διαθέτει χαρακτηριστικά που τον καθιστούν ενός είδους θετικό πρότυπο για το παιδί, σύμφωνα πάντα και με τα δικά μας κριτήρια. Τέλος, κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του να συνάδουν με τις υποχρεώσεις που θα αναλάβει, να είναι δηλαδή συνεπής, υπομονετικός και καλός με τα παιδιά, αφού θα κληθεί να συμβάλλει, έστω και αποσπασματικά, στην ανατροφή του μικρού μας. Από εκεί και πέρα, είναι και δική μας δουλειά να διατηρήσουμε τη σχέση μας μαζί του τέτοια ώστε να το παιδί να ωφεληθεί και να έχει ακόμη ένα θετικό σημείο αναφοράς στον “μυστήριο” κόσμο των μεγάλων.
Φίλος ή συγγενής;
Είναι φυσιολογικό να σκεφτείτε ότι ένας συγγενής θα είναι πάντα δίπλα σας, ούτως ή άλλως, οπότε γιατί να μην είναι και επίσημα ο πνευματικός γονιός του παιδιού. Από μια σκοπιά, αυτό είναι σωστό και γι’ αυτό δεν πρέπει ν’ αποκλείεται ως επιλογή, ιδιαίτερα αν ο θείος πληροί όλες τις προϋποθέσεις που βάλαμε στην κορυφή της λίστας μας. Αν πρόκειται να γλυτώσουμε τη «φασαρία», εντάξει, όμως ένας θείος είναι έτσι κι αλλιώς δίπλα στο ανηψάκι του κι ασκεί τη δική του επιρροή στη ζωή του.
Αντίθετα, η επιλογή ενός καλού φίλου με τα κατάλληλα γνωρίσματα, σημαίνει πολλές φορές τη διεύρυνση της οικογένειας, όχι μόνο για εσάς, αλλά και για το παιδί που στο νονό ή τη νονά βλέπει δύο ακόμη συγγενείς. Αφήστε που, αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι και χαλάσει η κουμπαριά, η σχέση με τον συγγενή δεν μπορεί να ψυχρανθεί το ίδιο εύκολα.
