Λέγεται ότι στην ανθρώπινη επικοινωνία τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, ως αυτονόητα ή δεδομένα. Η συναισθηματική διαθεσιμότητα στην ερωτική σχέση δεν είναι ούτε εύκολη ούτε αυτονόητη. Χρειάζεται λογική διερεύνηση, πριν μας παρασύρει στο χώρο των ψευδαισθήσεων, εκεί που κατοικεί η προαιώνια ανάγκη της ερωτικής εμπειρίας αλλά και ο φόβος της στέρησης του άλλου προσώπου, ο κίνδυνος της ταπείνωσης και η αποτυχία.
Αν και συχνά μελετούμε τα κριτήρια επιλογής συντρόφου, πρoσπερνάμε το πιο σημαντικό: αν αυτός ο άνθρωπος, με την τόσο ελκυστική προσωπικότητα θέλει να είναι μαζί μας. Δεν αρκεί να είναι πανέξυπνος, τίμιος, δυνατός, εν δυνάμει τρυφερός, ώριμος και σταθερός αλλά αν είναι διατεθειμένος να τα προσφέρει όλα αυτά σε μας. Δεν αρκεί να είναι περίεργος, να έχει ενδιαφέροντα ή να είναι αποφασιστικός στη ζωή. Είναι υπέροχα όλα αυτά τα προσόντα αλλά η συναισθηματική διαθεσιμότητά τους απέναντί μας δεν είναι αυτονόητη. Οσο κι αν δείχνει σκληρό χρειάζεται να δουλέψουμε με τη λογική μας, να παραδεχθούμε ότι πιθανά μόνο εμείς βλέπουμε τη δυνατότητα μιας όμορφης σχέσης, ενώ ο άλλος όχι.
'Ισως είναι μια οδυνηρή έρευνα που μας φέρνει αντιμέτωπους με την απόρριψη, την εγκατάλειψη, τη μοναξιά, την υποχρέωση να αλλάξουμε τις φαντασιακές προσδοκίες του τύπου 'θα τον κερδίσω', 'έχει τραυματισθεί από προηγούμενες σχέσεις του', 'περνά δύσκολα τώρα', 'η παιδική του ηλικία δεν ήταν καλή' κ.λ.π. Στην πραγματικότητα μπερδεύουμε τον ερωτικό-συντροφικό ρόλο με τους ρόλους της μητρότητας, του σωτήρα ή του θεραπευτή. Είναι σπουδαία υπόθεση, κάποια στιγμή να βλέπει κανείς με ανοικτά μάτια τί συμβαίνει σε μια σχέση, πόσο φτωχή ή πόσο πλούσια είναι σε συναισθηματικές ανταλλαγές και να δίνει τέλος στις φαντασιώσεις, στις πιθανότητες, στις ερμηνείες ή τις θολούρες.
Ουσιαστικά, οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες είναι υπεύθυνες για τις φαντασιώσεις ελέγχου ως προς την επιτυχημένη εξέλιξη μιας σχέσης. Συχνά, απλά φανταζόμαστε ότι ο σύντροφός μας μας διαθέτει την πολυπόθητη ζεστή αγκαλιά, ενώ η πικρή αλήθεια είναι κάτω από τη μύτη μας.
'Ομως, δεν αρκεί να αντιμετωπίζουμε τους εχθρούς, όπως είναι οι φόβοι μας που μας καθηλώνουν σε αδιέξοδα, αλλά να εντοπίζουμε και τους συμμάχους μας, δηλαδή την αγάπη στον εαυτό μας, αυτή που θα μας κάνει να αναρρώσουμε, θα ανεβάσει την αυτοεκτίμηση, θα αυξήσει την ψυχική και πνευματική ανάπτυξη και θα δώσει νέα, πιο ρεαλιστικά πρότυπα στην αναζήτηση του επόμενου συντρόφου.
Πηγή: Iatronet.gr
H Λασσιθιωτάκη Μαρία είναι Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια
