Να έχεις δίδυμα σημαίνει…
Να πρέπει διαρκώς να απαντάς στην ανόητη ερώτηση «Καλέ! Πώς τα ξεχωρίζεις;». Αν τα διδυμάκια σου είναι ομοζυγωτικά, τότε ο κόσμος θα σε βομβαρδίζει μ’ αυτή την ερώτηση για το υπόλοιπο της ζωής σου. Φυσικά τα ξεχωρίζεις. Τα ξέρεις από τότε που ήταν έμβρυα. Τα έχεις μεγαλώσει, είσαι η μαμά τους και προφανώς αντιλαμβάνεσαι ποιο παιδί είναι ποιο ακόμη και από τη μυρωδιά ή το περπάτημά τους.
Να μοιάζεις σαν να έχεις καταπιεί αερόστατο όταν είσαι έγκυος. Ούτως ή άλλως το τελευταίο τρίμηνο κάθε σχεδόν εγκυμοσύνης χαρακτηρίζεται από κοιλιά σε μέγεθος υδρογείου. Το τελευταίο τρίμηνο μιας διπλής κύησης όμως είναι πολλά επίπεδα πάνω απ’ αυτό που λέμε «χαριτωμένη κοιλίτσα εγκύου».
Να μην προλαβαίνεις να βάζεις το σουτιέν σου την περίοδο του θηλασμού. Ένα φαγανό παιδί είναι ικανό να οδηγήσει στην παράνοια τους πρώτους μήνες της ζωής του, με το θηλασμό. Δύο παιδιά που πεινάνε ταυτόχρονα και ζητούν λαίμαργα μια θέση στο στήθος σου είναι οι απόλυτοι εχθροί του σουτιέν σου.
Να είσαι μια μαμά-celebrity! Οι μαμάδες με δίδυμα είναι λίγο σαν αξιοθέατα. Μαγνητίζουν το ενδιαφέρον, τα βλέμματα, τα σχόλια, τις ερωτήσεις γνωστών, φίλων και εντελώς αγνώστων. Όλοι ενθουσιάζονται με τη διπλή σας ευτυχία, όλοι έχουν από μία ερώτηση να κάνουν και λίγη συμπαράσταση να δώσουν.
Να είσαι (ακόμα πιο) δεμένη με τον μπαμπά των παιδιών σου! Χωρίς παρόντα, ενεργό και τρυφερό μπαμπά είναι σχεδόν αδύνατο να τα βγάλεις πέρα –αν και πάντα υπάρχουν λαμπρά παραδείγματα μαμάδων-μηχανών που τα καταφέρνουν χωρίς καμία βοήθεια. Τα δίδυμα θα «αναγκάσουν» και τον λιγότερο ορεξάτο μπαμπά να μπει δυναμικά στο παιχνίδι της πατρότητας. Με δυο λόγια, τα δίδυμα θα σου κάνουν δώρο έναν υπέροχο μπαμπά που θα ταΐζει, θα ντύνει και θα ξενυχτά στο πλάι σου.
Να μη σου φτάνει ο χρόνος, ο χώρος και τα λεφτά. Να έχεις δίδυμα σημαίνει να μην μπορείς να χωρέσεις με τίποτα στο σπίτι σου. Να ξεχειλίζουν τα ντουλάπια μωρουδιακά, να μην χωράνει οι στράτες, τα παιχνίδια και τα gadgets στο πατάρι. Ταυτόχρονα, τα έξοδα είναι -προφανώς- διπλά κι αυτό σημαίνει ότι οι στερήσεις και οι θυσίες είναι αντίστοιχα διπλές. Όταν έχεις δίδυμα, ξέρεις ότι κάθε λεπτό ύπνου ή ησυχίας είναι πολύτιμο, περισσότερο απ' τον καθένα.
Να τρέχεις και να μην φτάνεις –κυριολεκτικά. Για την ακρίβεια «να τρέχεις και να μην τα φτάνεις». Γιατί είναι δύο. Και τρέχουν. Ταυτόχρονα. Προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Όταν αρχίζουν να κάνουν βαρελάκια, πρέπει να καταφέρεις να τα κρατήσεις πάνω στο κρεβάτι όσο τα αλλάζεις. Κι όταν αρχίσουν να μπουσουλάνε και να περπατάνε, μετατρέπεσαι απλώς σε ένα δρομέα 24ωρου.
Να εκπλήσσεσαι διαρκώς από τη σχέση τους. Είτε η σχέση τους είναι άψογη είτε είναι ταραχώδης, το γεγονός είναι ένα: ο περιβόητος δεσμός των διδύμων είναι γεγονός. Ο κοινός τους χρόνος μέσα στη μήτρα τα έχει συνδέσει με ένα δεσμό άρρηκτο. Μέχρι να μεγαλώσουν και να χτίσουν τις δικές τους ζωές, τα δίδυμα αδέρφια θα έχουν ως νούμερο ένα προτεραιότητα το ένα το άλλο κι αυτό είναι ίσως ό,τι πιο γλυκό μπορεί να ζήσει μια μαμά. Άλλωστε, γνωρίζονται μεταξύ τους πολύ πριν γνωρίσουν εσάς.
Να έχεις ένα σπίτι βομβαρδισμένο και μια αγκαλιά μονίμως γεμάτη. Ένα παιδί φτάνει και περισσεύει για να κάνει ένα οποιοδήποτε σπίτι να μοιάζει με χάλασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Δύο παιδιά είναι ικανά να γκρεμίσουν δυο τοίχους, να διαλύσουν τη μισή σου περιουσία και να σε κάνουν να κάνεις κούρσες πιο αγωνιώδεις από του Βέγγου ολημερίς. Διπλά πλυντήρια, διπλό μαγείρεμα, διπλό σίδερο, δύο κρεβάτια, δύο χεράκια που θέλουν να πιάσουν τα πάντα και δύο ποδαράκια που επιθυμούν να χοροπηδήσουν και να τρέξουν παντού.
Διπλή κούραση, διπλή ευτυχία! Ναι, ο χρόνος δεν φτάνει ποτέ. Ναι, ο ύπνος είναι ανύπαρκτος και η κούραση άφθονη. Ναι, τα λεφτά δεν περισσεύουν και η καθημερινότητα είναι σκέτη τρέλα. Όμως για κάθε διπλή θυσία, για κάθε διπλή δυσκολία και αγωνία η μαμά των διδύμων αποζημιώνεται με τα διπλά φιλιά, τις διπλές αγκαλιές, τις διπλές πρώτες φορές, τα διπλά «σ' αγαπάω, μαμά». Και, όσο κουραστικό και σχεδόν ακατόρθωτο κι αν είναι να μεγαλώνεις ταυτόχρονα δύο μωρά, δεν θα βρεθεί μαμά διδύμων που να μην σου πει με το πιο ζεστό της χαμόγελο : «Δεν θα το άλλαζα με τίποτα!».
