«Γέννησα και τους δύο γιους μου στο σπίτι.
Πριν το κάνω, πίστευα ότι μόνο μία μαμά-χίπισσα θα έκανε κάτι τέτοιο. Παρά το ότι ήμουν γενικά αντισυμβατική, η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα όλους τους ενδεχόμενους κινδύνους. Ήξερα ότι ήθελα να γεννήσω χωρίς να πάρω φάρμακα και ήξερα ότι ήθελα να το κάνω σε ένα περιβάλλον οικείο. Ήθελα επίσης να είμαι σίγουρη ότι εγώ και το παιδί μου θα βγούμε σώοι και αβλαβείς από την όλη διαδικασία, και δεν είχα πειστεί ακόμα ότι μία γέννα στο σπίτι θα μπορούσε να μου το εγγυηθεί.
Τότε άρχισα την έρευνα- είναι γνωστό, εξάλλου, ότι οι μαμάδες κάνουν καλύτερη έρευνα ακόμα και από το FBI. Συζήτησα με γιατρούς και μαίες, πήγα σε νοσοκομεία και μαιευτήρια και μίλησα με πολλούς φίλους. Μετά από αρκετούς μήνες αναποφασιστικότητας, γνώρισα τις μαίες που θα ξεγεννούσαν τους γιους μου, και όλα άλλαξαν. Όχι μόνο κατάφεραν να με κάνουν να νιώσω άνετα, αλλά με έπεισαν ότι εγώ και το μωρό μου είμαστε ασφαλείς στα χέρια τους. Εξάλλου, ήταν δύο γυναίκες με πολλά προσόντα και εξαιρετική μόρφωση στον τομέα τους που ήξεραν πολύ καλά τη δουλειά τους.
Φυσικά, όσες γυναίκες θέλουν να γεννήσουν σπίτι πρέπει να έχουν αυτό το δικαίωμα, αυτή την επιλογή. Με έκπληξη, από την πρώτη μου γέννα- εννέα χρόνια πριν- έχω παρατηρήσει ότι ο αριθμός των γυναικών που προτιμούν να γεννήσουν στην άνεση του σπιτιού τους έχει αυξηθεί σημαντικά.
Πήρα αυτή την απόφαση, θεωρώντας ότι ήταν η καλύτερη επιλογή για μένα, για τους παρακάτω λόγους:
1. Ήθελα να αποφασίσω εγώ ποιοι θα ήταν δίπλα μου. Ήταν μία μεγάλη στιγμή για μένα, ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που θα έκανα στη ζωή μου, και ήμουν σίγουρη ότι δεν ήθελα εικοσάχρονους εκπαιδευόμενους γιατρούς μαζί μου στο δωμάτιο τοκετού. Εξάλλου, δεν ήθελα δίπλα μου ούτε την ίδια μου τη μητέρα.
2. Δεν ήθελα να βρίσκομαι στο αυτοκίνητο μέχρι να γεννήσω. Ξέρω ότι δεν θα ήμουν μόνη μου όσο πηγαίναμε με το αυτοκίνητο στο νοσοκομείο, αλλά είχα εφιάλτες ότι "κολλάγαμε" στην κίνηση ενώ το κεφάλι του μωρού ξεπρόβαλλε από μέσα μου. Αντίθετα, αν γεννάς στο σπίτι, δεν θα σε διακόψει κανείς και τίποτα, και νομίζω αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στην τελική μου απόφαση.
3. Εμπιστευόμουν απόλυτα τις γυναίκες που με ξεγέννησαν. Πίστευα ότι νοιάζονταν πραγματικά για μένα και ήμουν σίγουρη ότι θα με μετέφεραν αμέσως στο νοσοκομείο σε περίπτωση που προέκυπτε κάποια επιπλοκή. Είχα μία εγκυμοσύνη πολύ χαμηλού κινδύνου, φρόντιζα τον εαυτό μου και έκανα όλες τις απαραίτητες εξετάσεις. Οι μαίες μου, μου ξεκαθάρισαν ότι σε περίπτωση που ο κίνδυνος αυξανόταν, η γέννηση στο σπίτι δεν θα μπορούσε πλέον να είναι επιλογή μου.
4. Έμαθα τα πάντα για την γέννα στο σπίτι και πείστηκα από τα γεγονότα, από τις αποδείξεις. Ο σύζυγός μου και εγώ, φυσικά, δεν εμπιστευόμαστε κάθε είδους "κομπογιαννίτικες" ιστοσελίδες, κοιτάζαμε μόνο τις σοβαρές έρευνες, όσες έγιναν από κανονικούς επιστήμονες και κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι γυναίκες που είχαν εγκυμοσύνη χαμηλού κινδύνου, όπως εγώ, μπορούσαν κανονικά να γεννήσουν σπίτι, με την ίδια ασφάλεια που θα είχε ένας τοκετός στο νοσοκομείο.
5. Δεν χρειαζόταν να πηγαίνω στο ιατρείο για τις εξετάσεις. Φυσικά, δεν εφαρμόζουν όλες οι μαίες την ίδια τακτική, αλλά οι δικές μου με έκαναν να αισθάνομαι σαν μία πραγματική βασίλισσα. Μου έκαναν όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, τις μετρήσεις και το καρδιογράφημα όσο εγώ ήμουν ξαπλωμένη στην άνεση του καναπέ μου. Η μόνη φορά που χρειάστηκε να επισκεφθώ τον γιατρό μου ήταν όταν έπρεπε να κάνω το υπερηχογράφημα των είκοσι εβδομάδων.
6. Ήθελα να γεννήσω σε όποια στάση με βόλευε. Γνωρίζατε ότι το να γεννάς ξαπλωμένη στην πλάτη είναι από τους δυσκολότερους τρόπους για να σπρώξεις το μωρό;
Κάποιες γυναίκες μπορεί να τις βολεύει, αλλά οι περισσότερες από μας θέλουν ν' αποφασίσουν οι ίδιες ποια στάση τούς διευκολύνει, και αυτό είναι κάτι που πολλά νοσοκομεία ακόμα δεν επιτρέπουν.
7. Δεν ήθελα να είμαι στο νοσοκομείο αμέσως μετά τον τοκετό. Δεν ήθελα να μου πάρουν το μωρό μου, αμέσως μόλις το φέρω στον κόσμο. Οι μαίες τού έκαναν όλες τις απαραίτητες εξετάσεις ενώ εγώ το κράταγα αγκαλιά. Μπορείτε να το φανταστείτε; Αμέσως μόλις το κράτησα στα χέρια μου, κατάλαβα ότι πλέον ζούσα γι' αυτό, ότι έπρεπε να προσέχω αυτό το ανθρωπάκι περισσότερο κι από την ίδια μου τη ζωή.
8. Ήθελα όσο το δυνατόν λιγότερες ιατρικές παρεμβάσεις. Μπορείς να επιλέξεις να έχεις μία γέννα χωρίς φάρμακα, αλλά κάποια στιγμή θες πολύ απλά ο πόνος να σταματήσει. Πέρασα και εγώ από αυτό το στάδιο, και το πιθανότερο είναι ότι, αν κάποιος μου έλεγε να κάνω επισκληρίδιο εκείνη τη στιγμή, να έλεγα ναι. Στο σπίτι, δεν είχα αυτή την επιλογή. Απλώς ικέτευα για έλεος, έκλαιγα στην αγκαλιά του συζύγου μου, έκανα εμετό πολλές φορές αλλά, στο τέλος, τα κατάφερα.
9. Ήξερα ότι ήθελα να φέρω στον κόσμο το παιδί μου σε ένα μέρος όπου θα αισθανόμουν ασφάλεια και άνεση, και για μένα αυτό ήταν το σπίτι μου. Αυτός ήταν ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο αποφάσισα να το κάνω, και γι΄αυτό δεν το συνιστώ σε όλους. Αν για εσάς, το νοσοκομείο ή το μαιευτήριο σάς κάνει να αισθάνεστε πιο ασφαλείς, είναι το κατάλληλο μέρος για να γεννήσετε. Πολλοί θα προτιμούσαν την ασφάλεια του νοσοκομείου, αλλά προσωπικά η αίσθησή του με αγχώνει και ήμουν σίγουρη ότι δεν θα άνοιγε η μήτρα μου ούτε θα χαλάρωνε ο κόλπος μου για να βγει από μέσα μου ένα μωρό, σε ένα μέρος τόσο κρύο και απρόσωπο.
Φυσικά, το πιο σημαντικό σε μία γέννα είναι το αποτέλεσμα: ένα υγιές μωρό και μία υγιης μαμά. Αν πιστεύετε ότι το να γεννήσετε σπίτι, είναι το σωστό για εσάς, κάντε μία εξονυχιστική έρευνα, μιλήστε με έμπειρες μαίες, ζητήστε την γνώμη των φίλων σας, και αν πιστεύετε ότι όλα είναι με το μέρος σας, προχωρήστε σε μία από τις πιο σημαντικές αποφάσεις της ζωής σας.
Δεν πρόκειται να το μετανιώσετε.»
Πηγή: scarymommy.com
