Πώς να χρησιμοποιούμε το χιούμορ
Να κάτι συχνό: το παιδί μάς αποδίδει έναν κοροϊδευτικό χαρακτηρισμό όταν του ζητάμε κάτι. Αντί να το μαλώσετε, μπορείτε να του ζητήσετε συνωμοτικά: «Σςςςςςς!!! Δεν έχουμε πει ότι αυτό είναι το συνθηματικό μας όταν παίζουμε μόνοι μας; Θα το ακούσει κανείς και θα μας το κλέψει!» Ή όταν θέλετε να συγυρίσει το δωμάτιό του, μπορείτε να μπείτε σε αυτό με θεατρικό τρόπο, αναπαριστώντας τον αγαπημένο του ήρωα κινούμενων σχεδίων και απευθύνοντάς του το ανάλογο μήνυμα.
Μη διστάζετε να μπαίνετε σε παιχνίδια ρόλων με το παιδί σας, γιατί τα παιδιά είναι πάντα σε ετοιμότητα για κάτι τέτοιο. Αρνείται να ντυθεί για να βγείτε έξω; Προτείνετέ του να παίξετε ένα παιχνίδι όπου ντύνετε τις κούκλες/λούτρινά του πρώτα –απλά προνοείστε αρκετό χρόνο πριν την έξοδο! Θέλετε να του μάθετε πώς να είναι ευγενικό στο κοινωνικό του περιβάλλον; Παίξτε κουκλοθέατρο, όπου η αγενής κουκλίτσα διακωμωδείται πλήρως και υποβαθμίζεται η αξία της στα μάτια του παιδιού σας. Αρχίζει να κάνει έντονες κινήσεις φωνάζοντας στο σούπερ μάρκετ ότι θέλει παραπάνω γλυκά; Πιάστε του τα χέρια και ακολουθήστε τις κινήσεις του σαν να χορεύατε μαζί: «Μου θυμίζει έναν χορό που είδαμε σε αυτό το ντοκυμαντέρ, θυμάσαι τα βήματα;»
Πότε να χρησιμοποιούμε το χιούμορ
Να θυμάστε πάντα ότι γελάμε με την κατάσταση που έχει προκληθεί και όχι με το παιδί μας. Αν για παράδειγμα το παιδί πάνω στο θυμό του αφού μας έχει βρίσει, πάει να φύγει από το δωμάτιο και γλιστρήσει άτσαλα στο πάτωμα – χωρίς βέβαια να χτυπήσει – μπορούμε να γελάσουμε με το συμβάν, κάνοντάς το κι αυτό να γελάσει: «Συγνώμη που γελάω...αλλά τι να κάνουμε είναι αστείο! Δεν είναι χαζό να τσακωνόμαστε;». Αυτή μπορεί να είναι μία στιγμή χαλαρότητας μέσα στη γενική αναστάτωση, όπου ερχόμαστε ξανά κοντά στο παιδί μας και συνειδητοποιούμε το πόσο υπερβολικά ήταν όσα προηγήθηκαν.
Ποτέ όμως δε γελάμε με κάτι που ξέρουμε ότι είναι σημαντικό για το παιδί, όπως οι φόβοι του και οι απόψεις του, γιατί αυτό απλούστατα θα το πληγώσει και θα το απομακρύνει ακόμα περισσότερο από μας. Και επειδή εσείς είστε το κύριο πρότυπο στη ζωή του, θα πρέπει στην καθημερινότητα να μη φοβάστε να γελάτε ακόμα και με τον εαυτό σας και να αυτοσαρκάζεστε: «Δεν μπορώ να καταλάβω τι μ’ έπιασε και θύμωσα τόσο με αυτήν την κυρία που με σκούντησε σήμερα στο λεωφορείο. Μάλλον είχα κακή διάθεση, δεν εξηγείται αλλιώς!»
Γιατί το χιούμορ δουλεύει
Το πιο επιβαρυντικό στοιχείο όταν είμαστε σε διαμάχη με το παιδί μας, είναι ότι γκρεμίζεται αυτές τις στιγμές η γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα σε γονιό και παιδί , με αποτέλεσμα ο καθένας να περιχαρακώνεται στη θέση του και η ένταση όλο και να αυξάνεται και να πληγώνονται και οι δύο στο τέλος. Δεν το θέλουμε αυτό! Αυτό που θέλουμε, ακόμα κι όταν προσπαθούμε να επιβάλλουμε πειθαρχία στο παιδί μας, είναι να διατηρείται στέρεη αυτή η γέφυρα. Και τι καλύτερο γι’αυτό, από το να μιλήσουμε τη «γλώσσα» του παιδιού μας, που δεν είναι άλλη από αυτή του παιχνιδιού και της διακωμώδησης; Επίσης, το χιούμορ μάς βοηθά να πάρουμε κάποια απόσταση από την κατάσταση, να την απαλύνουμε, και να δούμε και εμείς και το παιδί ότι δεν είναι τελικά και τόσο τραγική όσο πιστεύαμε όταν ήμαστε υπό συναισθηματική φόρτιση.
Ναι, αλλά μήπως θα κακομάθω το παιδί μου με το χιούμορ;
Το ότι εισάγετε το χιούμορ στις στιγμές έντασης με το παιδί σας, δε σημαίνει ότι δίνετε το μήνυμα ότι δεν υπάρχουν συνέπειες από τη συμπεριφορά του. Απλά αυτές οι συνέπειες με τη διαμεσολάβηση του χιούμορ, επικοινωνούνται με έναν συναινετικό, αντί για συγκρουσιακό τρόπο. Το χιούμορ δε σημαίνει ότι επιβραβεύει μία αρνητική συμπεριφορά. Μπορεί όμως να χτίσει την κατάλληλη γέφυρα ώστε το παιδί να καταλάβει γιατί αυτό που έκανε ήταν λάθος. Αν κρατάμε υπόψη ότι συχνά η κακή συμπεριφορά του παιδιού μας προέρχεται από τριγμούς στη γέφυρα αυτή, τότε σίγουρα μπορούμε να αφήσουμε μία καλή θέση για το χιούμορ στο σπίτι μας.
