Η μαμά μας δεν πρόσεχε...
Όσο περίεργο και αν σας φαίνεται, οι μαμάδες μας δεν πρόσεχαν όσο εμείς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους. Όχι από απροσεξία, αλλά επειδή δεν είχαν την απαραίτητη ενημέρωση, και ίσως επειδή δεν υπήρχε το αντίστοιχο νομικό πλαίσιο να τις προστατεύσει, ειδικά σε θέματα εργασίας. Μπορεί να μην θεωρούσαν σημαντική την διατροφή τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή να πίστευαν ότι οι καθημερινές τους συνήθειες δεν θα έβλαπταν το παιδί. Ίσως σκεφτείτε, μια χαρά δεν καταλήξαμε; Ναι, αλλά ο κίνδυνος πάντα υπάρχει όταν τον προκαλείς!
Η τηλεόραση έμενε ανοιχτή
... μία εικόνα -ή μάλλον ένας ήχος- που ποτέ δεν σταματούσε. Ό,τι και αν γινόταν, η τηλεόραση θα έμενε ανοιχτή. Μόλις άρχιζαν οι ειδήσεις, φυσικά η ένταση δυνάμωνε! Δεν έπαιζε ρόλο αν διαβάζαμε ή αν θέλαμε να κοιμηθούμε. Ίσως ν' άρεσε και σ' εμάς κατά βάθος, αλλά μεγαλώνοντας καταλαβαίνουμε ότι είναι λάθος για ένα παιδί να δέχεται τόσες πολλές προσλαμβάνουσες σε τόσο μικρή ηλικία.
Δεν συζητούσαμε για τα συναισθήματά μας
Λίγες φορές συζητούσαμε με τους γονείς μας για το πώς νιώθαμε. Ίσως δεν το θεωρούσαν σημαντικό, ίσως πίστευαν ότι έπρεπε να κρατάνε μια απόσταση απέναντι στα παιδιά για να τα κάνουν πιο δυνατούς χαρακτήρες... Ποιος ξέρει; Ίσως ούτε και οι ίδιοι γνωρίζουν. Τα συναισθήματα έρχονταν σε δεύτερη μοίρα, ακόμα και αν προσπαθούσαμε να εκφραστούμε, αλλά δεν ξέραμε πώς, γιατί πολύ απλά δεν μας το είχαν μάθει. Φυσικά, δεν θα πρέπει να είμαστε σκληροί απέναντί τους – ειδικά αν μιλάμε για σπίτια όπου οι γονείς προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα οικονομικά για να προσφέρουν στα παιδιά τους τα πάντα, ίσως δεν είχαν τον χρόνο να δώσουν βάση στα συναισθήματά μας.
Δεν μας αφιέρωναν πολύ χρόνο
Μπορεί να περνάγαμε περισσότερο χρόνο μαζί ως οικογένεια, αλλά ουσιαστικά οι γονείς μας δεν μας αφιέρωναν τον χρόνο τους. Τα πολυπληθή οικογενειακά γεύματα ή τα βράδια που καθόμαστε όλοι μπροστά από την τηλεόραση δεν μετρούν ιδιαίτερα. Ίσως οι επιλογές ήταν λίγες, ίσως τα οικονομικά ήταν περιορισμένα, αλλά η αλήθεια είναι ότι λίγες φορές οι γονείς μας, μας πήγαν σε μία παιδική παράσταση ή έπαιξαν επιτραπέζια μαζί μας, αφήνοντας για λίγο τις «δουλειές» των μεγάλων.
Δεν ήταν ανοιχτόμυαλοι
Και είναι λογικό. Η εποχή που εκείνοι μεγάλωσαν ήταν πιο συντηρητική, με αντιλήψεις που είχαν κληρονομήσει από τους γονείς τους και ήθελαν να περάσουν και σ' εμάς. Ωστόσο, ο κόσμος άλλαζε και συνεχίζει ν' αλλάζει. Γι' αυτό, ελπίζουμε ότι τα παιδιά μας θα έχουν την τύχη να μεγαλώσουν σ' έναν κόσμο πιο «ανοιχτό», χωρίς στερεότυπα και με περισσότερες επιλογές!
Μας τιμωρούσαν
Οι γονείς μας θεωρούσαν την τιμωρία πολύ σημαντική, για να καταλάβουμε τα λάθη μας. Ίσως όμως τελικά δεν ήταν η καλύτερη πρακτική για να μας «διδάξουν» τι είναι σωστό και τι όχι. Φυσικά κανείς δεν λέει ότι η λάθος συμπεριφορά των παιδιών πρέπει να επιβραβεύεται αλλά ο διάλογος θα μπορούσε να πάρει την θέση της σε πολλές περιπτώσεις.
Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να αισθανόμαστε κακία απέναντί τους. Το σίγουρο είναι ότι θυσίασαν πολλά για να μας μεγαλώσουν και έκαναν ό,τι θεωρούσαν καλύτερο για μας. Εξάλλου, αυτό δε σημαίνει πως εμείς είμαστε τέλειοι... Απλώς κάνουμε διαφορετικά λάθη από τα δικά τους. Σε λίγα χρόνια, μπορεί να μας τα υπενθυμίζουν τα παιδιά μας!
