1. «Φορτώνουν» το πρόγραμμά τους με περισσότερα απ' όσα μπορούν να αντέξουν
Ενδέχεται το παιδί σας να γκρινιάζει επειδή... δεν έχει χρόνο να αναπνεύσει! Από το άγχος τους να τα προσφέρουν όλα και να παρέχουν ένα σωρό επιλογές, οι γονείς καμιά φορά το παρακάνουν με τις δραστηριότητες που προγραμματίζουν για τα παιδιά τους. Η έλλειψη όχι μόνο ελεύθερου χρόνου, αλλά και χρόνου για χαλάρωση, προκαλεί εκνευρισμό ακόμη και στον πιο δραστήριο ενήλικα -πόσο μάλλον σε ένα εξάχρονο που αφενός αναπτύσσεται κι αφετέρου θέλει να παίξει και να εξερευνήσει τον κόσμο. Ο Άινστάιν έχει πει ότι το παιχνίδι είναι η ύψιστη μορφή έρευνας -όλο και κάτι παραπάνω ξέρει από εσάς.
2. Δεν καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες
Τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για ύπνο και φαγητό από τους ενήλικες, αφού η σωματική και πνευματική τους ανάπτυξη είναι αλματώδης. Αφήνοντας το παιδί να μείνει ξύπνιο για να δει ένα ακόμη επεισόδιο απ' τα αγαπημένα του παιδικά ή αμελώντας να του προσφέρετε ένα υγιεινό και θρεπτικό διατροφολόγιο, είναι απόλυτα λογικό να αντιμετωπίσετε φωνές, γκρίνια και υπερένταση εξαιτίας της σωματικής καταπόνησης. Ένα καλά ταϊσμένο και κοιμισμένο παιδί (που παίρνει και την απαραίτητη... δόση αγάπης και φιλιών, φυσικά) δεν έχει σοβαρούς λόγους να γκρινιάξει.
3. Δεν περνούν αρκετό ποιοτικό/ διασκεδαστικό χρόνο με τα παιδιά
Οι σημερινοί γονείς έχουν (εξ ανάγκης και όχι από επιλογή) πολλά άγχη, πολλές δουλειές και λίγο χρόνο να διαθέσουν. Το καθημερινό πρόγραμμα και των δύο είναι συχνά πιεσμένο και όλοι τρέχουν να προλάβουν τον χρόνο. Σε κάθε περίπτωση όμως, τα παιδιά έχουν πραγματικά ανάγκη να περάσουν -έστω- λίγο ποιοτικό χρόνο με τη μαμά και τον μπαμπά τους. Η γκρίνια και το κλάμα είναι για κάποια παιδιά ο τρόπος -ή ένας τρόπος- για να ζητήσουν προσοχή και ενδιαφέρον από αυτούς που αγαπούν. Χρειάζεται να γίνουν θυσίες από τον προσωπικό χρόνο των γονιών, για να... χωρέσουν τα παιδιά στο φορτωμένο πρόγραμμά τους.
Το τετράχρονο παιδί σας μπορεί να θέλει να σας διηγηθεί μια αστεία γι' αυτό ιστορία απ' το νηπιαγωγείο -μπορεί η ιστορία να είναι μεγάλη, μπορεί το ελαφρύ ψεύδισμα που έχει (γιατί η γλώσσα του τρέχει πιο αργά απ' το μυαλό του αυτή την περίοδο) να χρειάζεται πολλή απ' την υπομονή σας ή μπορεί η ιστορία αυτή να έχει μηδενικό ενδιαφέρον για έναν οποιοδήποτε ενήλικα. Για εσάς, όμως, πρέπει να είναι μία απ' τις πιο αστείες και ενδιαφέρουσες ιστορίες που ακούσατε ποτέ. Ακούστε, παίξτε, ρωτήστε και ακούστε τα πάντα. Ίσως τότε, η γκρίνια ως δια μαγείας, εξαφανιστεί.
4. Άθελά τους... επιβραβεύουν την γκρίνια
Ποιος μπορεί να κατηγορήσει μια μαμά που υποκύπτει στην πιεστική γκρίνια του παιδιού της που θέλει επειγόντως και πάση θυσία να φάει μια λιχουδιά (ενώ σε δέκα λεπτά θα φάει κανονικό φαγητό); Τα 25 στη σειρά ημί-κλαψιάρικα "θέλω μπισκότα" μπορούν να τρελάνουν και τον υπομονετικότερο βουδιστή και η μέρα της μέσης μαμάς είναι κάθε άλλο παρά εύκολη. Και το να υποκύψει κανείς στην γκρίνια δεν είναι το χειρότερο έγκλημα. Δεν χρειάζεται, όμως, να έχει σπουδάσει κανείς Εξελικτική Ψυχολογία για να καταλάβει ότι ένα παιδί που παίρνει ό,τι θέλει όταν γκρινιάζει, καταλαβαίνει ότι το σύστημα λειτουργεί έτσι: θέλω-δεν μου δίνουν-γκρινιάζω-κέρδισα!
5. Είναι οι ίδιοι γκρινιάρηδες
Μπορεί η συμπεριφορά σας απέναντι στο παιδί να είναι υποδειγματική: να έχετε θεσπίσει την τέλεια ρουτίνα ύπνου και φαγητού, να αφιερώνετε χρόνο για παιχνίδι και κουβέντα και να είστε πολύ προσεκτικοί με το καθημερινό του πρόγραμμα, έτσι ώστε να του μένει ελεύθερος χρόνος. Μήπως, όμως, είστε εσείς λίγο γκρινιάρηδες; Μήπως η κίνηση που βρήκατε την Κατεχάκη, ο τόπος που "βράζει", τα άπλυτα πιάτα και τα ασυμάζευτα παιχνίδια σας δημιουργούν γκρίνια; Και, μήπως, αυτή την γκρίνια τυχαίνει να την εκφράζετε με όποιο τρόπο μπορείτε 24 ώρες το 24ωρο; Αν, ναι, τότε μην το σκέφτεστε άλλο: εσείς είστε η αιτία του διαρκούς κλαψουρίσματος. Το μήλο, κάτω απ' τη μηλιά θα πέσει...
