Μερικές από τις πιο τρυφερές και συγκινητικές πρώτες φορές στη ζωή μιας μαμάς, είναι…
Η πρώτη φορά που ακούει την καρδιά του
Η πρώτη φορά που μια μέλλουσα μαμά συνειδητοποιεί ότι μια νέα ζωή πράγματι αναπτύσσεται μέσα της, είναι ίσως η συγκινητικότερη στιγμή της μέχρι τότε ζωής της. Το ασθενές, ρυθμικό «ντουκ-ντουκ» της λιλιπούτιας καρδιάς είναι η απόδειξη ότι ένας άνθρωπος δημιουργήθηκε και μεγαλώνει μέσα στην κοιλιά της νέας μαμάς.
Η πρώτη συνάντηση
«Η συγκινητικότερη φορά στην έως τότε ζωή της», γράψαμε παραπάνω για την πρώτη φορά που η μαμά ακούει την καρδιά του εμβρύου. Το μετάλλιο της Συγκινητικότερης Στιγμής δεν θα κρατήσει για πολύ αυτή η επίσκεψη στον γυναικολόγο -θα της το αρπάξει από τα χέρια η πρώτη συνάντηση μαμάς-βρέφους. Η πρώτη φορά που η μαμά παίρνει στην αγκαλιά της το μωρό που επί εννιά μήνες είχε για σπιτάκι του την κοιλιά της, είναι η συγκινητικότερη, η δυνατότερη, η τρυφερότερη στιγμή στη ζωή της νέας μαμάς. Γι' αυτό, αν είστε μάρτυρες αυτής της σκηνής, θυμηθείτε να προσφέρετε όλα σας τα χαρτομάντηλα.
Ο πρώτος θηλασμός
Σίγουρα η «καινούρια» μαμά έχει διαβάσει/ ακούσει/ μιλήσει πολύ για το θηλασμό. Έχει αγοράσει από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς της ένα πολύ καλό, ενημερωτικό βιβλίο κι έχει διαβάσει ένα σωρό άρθρα με τίτλους όπως «Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το θηλασμό». Και νόμιζε, περήφανη, ότι τα έμαθε όλα, γιατί διάβασε κι άκουσε με πολλή επιμέλεια. Τελικά, όμως, δεν ξέρει τίποτα -κι αυτό, θα γίνει σαφές την πρώτη φορά που το νεογέννητο θα θηλάσει.
Το πρώτο (κοινωνικό) χαμόγελο που της «σκάει»
Τους πρώτους μήνες, τα μωρά μορφάζουν με τρόπο τέτοιο που μοιάζει με χαμόγελο. Το κοινωνικό όμως χαμόγελο, δηλαδή το ενσυνείδητο σημάδι χαράς ή ευχαρίστησης, θα κάνει την απολαυστική του εμφάνιση περίπου στον δεύτερο ή τρίτο μήνα, συγκινώντας απίστευτα τη μαμά.
Τα πρώτα βήματα
Η πρώτη φορά που το μωρό θα καταφέρει να φέρει το ένα παχουλό του πόδι μπροστά από το άλλο, κάνοντας ένα μικρό βήμα (και πέφτοντας αμέσως κάτω) είναι μία απ' αυτές τις στιγμές που κάνουν τους γονείς να συνειδητοποιήσουν ότι μωρό που έφεραν στον κόσμο μεγαλώνει πολύ πιο γρήγορα απ' όσο νομίζαν.
Η πρώτη τούρτα!
Το μωράκι που έχετε την εντύπωση ότι γεννήθηκε μόλις χτες, συμπλήρωσε κιόλας έναν χρόνο ζωής και κάνει πάρτι! Έχει «φίλους» που του έφεραν δωράκια, φοράει τα καλά του και για πρώτη φορά στη ζωή του, ένα κεράκι περιμένει να σβηστεί απ’ αυτό!
«Μαμά» για πρώτη φορά
Θυμάστε την πρώτη φορά που ακούσατε το παιδάκι σας να σας φωνάζει «Μαμά»; Όχι να λέει δύο τυχαίες συλλαβές που συμβαίνει να σχηματίσουν μια λέξη που θυμίζει τη λέξη μαμά, αλλά τη μέρα και τη στιγμή εκείνη που την πρόφερε δυνατά και καθαρά κοιτώντας σας ευθεία στα μάτια και μετά σας έσκασε ένα χαμόγελο σας έκανε να λιώσετε (ακόμη περισσότερο). Σίγουρα τη θυμάστε...
Και «σ’ αγαπάω» για πρώτη φορά
Το πρώτο συνειδητό, σωστά αρθρωμένο «σ’ αγαπάω» που θα ειπωθεί, κερδίζει οπωσδήποτε μια θέση στη λίστα με τις συγκινητικότερες πρώτες φορές στη ζωή μιας μαμάς. Είναι το πρώτο από πολλά «σ’ αγαπάω» που θα ειπωθούν στη συνέχεια, όταν το παιδί που μεγαλώνετε θα θέλει να εκφράσει την αγάπη του ή να σας ευχαριστήσει ή -ας το παραδεχτούμε- να σας πείσει για κάτι. Κι ακόμη κι αυτά τα «χειριστικά» «σ' αγαπώ» θα είναι πολύτιμα.
O πρώτος (περίπου) αποχωρισμός
Οι πρώτες φορές για τις οποίες κάνουμε λόγο εδώ, είναι ως επί το πλείστον στιγμές χαράς. Υπάρχει όμως και μία περίπτωση που η συγκίνηση δεν είναι αποτέλεσμα αμιγούς χαράς. Είναι η ημέρα εκείνη που θα ξυπνήσει το παιδί νωρίς, θα το ντύσει, θα το ταΐσει, θα του κρεμάσει στην πλάτη την χαριτωμένη καινούρια «σχολική» τσαντούλα και θα το πάει για πρώτη φορά στον παιδικό σταθμό.
Η πρώτη φορά που συνειδητοποιεί ότι... είναι καλή μαμά, τελικά
Έρχεται κάποια στιγμή που η νέα μαμά αντιλαμβάνεται ότι τα άγχη, οι ενοχές και η διαρκής αυτό-αμφισβήτηση που συχνά νιώθει είναι ίσως υπερβολικά. Είναι η στιγμή εκείνη που η μαμά θα παρατηρήσει την 3χρονη κόρη της να προσφέρει την κούκλα της σε ένα μοναχικό κοριτσάκι στην παιδική χαρά για να γίνουν φίλες. Ή τότε, που θα δει συγκινημένη το μικρούλη γιο της να δίνει στη γιαγιά φιλάκια για να μην στενοχωριέται. Μιλάμε για τότε, που οι μαμάδες –έστω για ένα φευγαλέο λεπτό- κοιτούν χαμογελώντας το πιτσιρίκι που μεγαλώνουν και σκέφτονται με συγκρατημένο καμάρι: «Τελικά, είμαι μάλλον καλή σ' αυτή τη δουλειά». Κι είναι μια πολύ, πολύ δύσκολη δουλειά.
