«Αναδοχή σημαίνει να είσαι άνθρωπος»: Η συγκινητική εξομολόγηση της μαμάς Αναστασίας

«Αναδοχή σημαίνει να είσαι άνθρωπος»: Η συγκινητική εξομολόγηση της μαμάς Αναστασίας

Η Αναστασία Κούγκλη, μητέρα δυο παιδιών, μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία της για το πώς αποφάσισε να γίνει ανάδοχος γονέας. Εξηγεί τις αιτίες που την παρακίνησαν να συμμετάσχει στο πρόγραμμα της ActionAid και περιγράφει την αντίδραση της οικογένειάς της. Επιπλέον, διηγείται τα ταξίδια της στους τόπους διαμονής των αναδόχων παιδιών της και αναλύει τη σπουδαιότητα της προσφοράς.

«Είχα ακούσει από φίλους για την Αναδοχή Παιδιού της ActionAid και κάποια στιγμή αποφάσισα ότι έπρεπε και εγώ να κάνω κάτι έμπρακτο και ουσιαστικό, για να προσφέρω σε όσους δεν μπορούν, λόγω των συνθηκών της ζωής τους, να απολαύσουν αυτά που απολαμβάνω.»

Η Αναστασία δηλώνει πως όταν ξεκίνησε να στηρίζει το πρόγραμμα, κατάλαβε τι σήμαινε η Αναδοχή, αυτή η προσφορά των €0.75 την ημέρα: «σημαίνει ότι είσαι Άνθρωπος!». Με τον τρόπο αυτό, ήθελε να αφήσει ένα χρήσιμο «αποτύπωμα» σε αυτό τον κόσμο που έχει ρημαχτεί από πολλούς, ώστε όταν θα έχουν περάσει τα χρόνια, να μπορεί να πει ότι προσέφερε κάτι και εκείνη.

Όσον αφορά στην αντίδραση της οικογένειάς της, αναφέρει: «Η οικογένειά μου δέχτηκε την απόφασή μου με χαρά σαν κάτι δικό μου, μια επιθυμία και ανάγκη μου. Βέβαια, καθώς μεγάλωναν τα παιδιά μου και ρωτούσαν, ήταν και για αυτά ένα μάθημα ζωής. Το πρόγραμμα Αναδοχής Παιδιού μας έμαθε την έννοια της συμπόνιας και της αλληλεγγύης προς οποιονδήποτε λιγότερο προνομιούχο από εμάς. Είναι σημαντικό να μπορούμε να βαδίζουμε με ό,τι μας έχει προσφέρει η ζωή, προσπαθώντας να φτιάξουμε με αυτά τα υλικά το καλύτερο που μπορούμε και να δώσουμε σε αυτή την προσπάθεια τον καλύτερο εαυτό μας.»

Στη συνέχεια, η ίδια παρουσιάζει την εμπειρία που έζησε κατά τη διάρκεια των δυο ταξιδιών που πραγματοποίησε με την ActionAid στην Αιθιοπία και την Σιέρα Λεόνε.

«Η εμπειρία ήταν μοναδική, μια βουτιά στην πραγματικότητα της ζωής, ένα βήμα έξω από το μικρόκοσμο της καθημερινότητάς μας, που σε κάνει να νιώθεις ότι τελικά ανήκεις σε ένα ευρύτερο σύνολο, απέναντι στο οποίο έχεις ένα μεγάλο χρέος.

Όλη η «ενοχλητική αλήθεια» βρίσκεται μπροστά σου και σε ρωτάει: «Εσύ τι θα κάνεις τελικά γι’ αυτό;». Πρόκειται για μια αναμέτρηση με τον ίδιο σου τον εαυτό και τις βαθύτερες αξίες σου, μια φωνή που σου ζητάει να τις 'ξεθάψεις' και να τις κάνεις ζωή σου.»

Το ταξίδι στη Σιέρα Λεόνε ήταν μια μοναδική εμπειρία για την Αναστασία, διότι τότε γνώρισε από κοντά τον Idrissa, το παιδί που στηρίζει μέσω της Αναδοχής Παιδιού, και την οικογένειά του. Τα χρήματα της συνεισφοράς της Αναστασίας στηρίζουν όλη την κοινότητα του Idrissa, δηλαδή το ποσό δεν προσφέρεται αποκλειστικά στην οικογένεια.

Δεδομένων των συνθηκών της σημερινής εποχής, η Αναστασία θεωρεί πως είναι αρκετά δύσκολο να βοηθάς κάποιον εν μέσω οικονομικής κρίσης, αλλά όχι ανέφικτο. Τα τελευταία χρόνια, έχει συναντήσει ανθρώπους που θέλουν να βοηθούν, και το κάνουν ποικιλοτρόπως. «Η χρηματική προσφορά είναι μεν αρκετά σημαντική, εφόσον χάρη σε αυτήν εξασφαλίζεται η τροφή και το νερό, όμως υπάρχουν σημαντικότατες δράσεις εθελοντισμού που βοηθάνε εξίσου!», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Τέλος, σε όσους αναρωτιούνται για ποιον λόγο έχει νόημα να γίνουν ανάδοχοι γονείς, η Αναστασία απαντά μέσα από το πρίσμα της εμπειρίας της: «Γιατί είδα με τα μάτια μου πόσο μεγάλη χαρά προσφέρει στους ξεχασμένους ανθρώπους του κόσμου μας να ξέρουν, ότι κάποιος τους σκέφτεται και τους στηρίζει.»

v