Ερώτηση:
Έχω έναν γιο 10 ετών και πάει στην Τετάρτη Δημοτικού. Έχω ακόμη έναν πιο μικρό 4 χρονών. Ο 10χρονος από μικρή ηλικία ήταν πανέξυπνο παιδί, πιο ώριμο από τ’άλλα παιδιά της ηλικίας του. Έχει απίστευτες γνώσεις χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια από μέρους μας. Όποτε πάω για την πρόοδο του παιδιού μου παίρνω τα ιδία περίπου σχόλια: "Ο γιος σας είναι άριστος μαθητής, με πολλές γνώσεις, είναι χαρισματικό παιδί. Αλλά... –πάντα υπάρχει αυτό το άλλα. Είναι αντιδραστικό παιδί. Δεν σέβεται τον συμμαθητή του να τον αφήσει να απαντήσει, πετάγεται στη μέση. Θέλει να γίνεται το δικό του σε ομαδικές εργασίες, να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στα θεατρικά κτλ. Και αυτό ακούω σε κάθε τάξη που πέρασε, είτε στο σχολείο είτε στα ιδιαίτερα. Προσπάθησα πολλές φορές να του μιλήσω γιατί έχουμε καλή επικοινωνία. Όμως δεν ξέρει, λέει, γιατί το κάνει. Του έχω εξηγήσει πως μ’αυτό τον τρόπο δεν σέβεται τους άλλους και αυτό δεν είναι σωστό. Βελτιώνεται για λίγο και πάλι τα ιδία. Την τελευταία φόρα μου απάντησε ότι ο λόγος που το κάνει είναι γιατί δεν μπορεί να ακούει την λανθασμένη απάντηση και αφού ξέρει τη σωστή να μην το λέει. Του έχω εξηγήσει ότι μ’αυτό τον τρόπο δεν γίνεται αγαπητός. Πρέπει να αφήνει και τους άλλους να απαντούν έστω και λάθος. Μέχρι που θυμώνω πλέον μαζί του και του λέω "ποιος σου’πε πως θέλουν να ακούνε πάντα εσένα; Είναι πολύ ανιαρό κατ’εμένα κάθε χρονιά να βλέπω τον ίδιο πρωταγωνιστή σε θεατρικά. Τα άλλα παιδιά δεν θέλουν; Ποιος νομίζεις ότι είσαι και πετάγεσαι έτσι στη τάξη; Μια μέρα όταν κάποτε θα μεγαλώσετε και αποκτήσουν κρίση και τα άλλα παιδιά δεν θα θέλουν να σε κάνουν παρέα και θα μείνεις μόνος σου. Πρέπει να δέχεσαι να παίζετε και παιχνίδια που είναι επιλογή των άλλων και όχι μόνο δικές σου. Φαίνεται πως καταλαβαίνει, κλαίει και μετά από κανένα μηνά τα ίδια. Είναι πολύ καλό παιδί, όμως, κατά τα αλλά. Φρόνιμος, υπάκουος. Μόνο αυτό. Του είπα μια φορά πως είναι κρίμα να χαλάει αυτή του την καλή εικόνα ως άριστος μαθητής λόγω της αντιδραστικότητάς του. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνει. Δεν ξέρω αν το παιδί μου νιώθει πιεσμένο από κάπου. Από’ μένα... Απ τον μπαμπά του ... Καπότε νευριάζει και εκρήγνυται βάζοντας τα κλάματα κι αυτό μου δείχνει πως νιώθει πίεση. Πώς να μάθω πού οφείλεται αυτό; Και πώς μπορώ να τον μάθω να μην είναι αντιδραστικός;Απάντηση:
Υπάρχει κίνδυνος να λειτουργείτε ευνουχιστικά για το παιδί σας. Αν τον υποτιμάτε, αυτός δεν είναι εποικοδομητικός τρόπος αντιμετώπισης. Φαίνεται να νιώθετε ντροπή από την συμπεριφορά του και να σας χαλάει την εικόνα που θέλετε να έχετε για τον εαυτό σας, έχοντας σαν προέκταση το παιδί σας. Όμως το παιδί σας δεν σας ανήκει, ούτε είναι προέκτασή σας. Σεβαστείτε την προσωπικότητα του και ξεχωρίστε τον εαυτό σας από τον ίδιο. Είναι δικός του άνθρωπος. Ανήκει με εσάς σαν οικογένεια, αλλά ανήκει και στον εαυτό του.
Όσο για την αντιμετώπιση, θα χρειαστεί να του ζητήσετε συγγνώμη αν του έχετε πει πράγματα που τον έχουν πληγώσει και στην συνέχεια να του εξηγήσετε όμορφα και γλυκά ότι τα άλλα παιδάκια αισθάνονται μειονεκτικά μπροστά του. Βοηθήστε τον να δει πώς θα ένιωθε εκείνος στην θέση τους. Το ίδιο θα χρειαστεί να μάθετε να κάνετε και εσείς: να μπαίνετε στην θέση του άλλου και να σκεφτείτε πώς θα αισθανόσασταν εσείς αν ήσαστε αποδέκτης της δικής σας συμπεριφοράς. Μπείτε στην θέση του γιου σας για να μάθει κι εκείνος να μπαίνει στην θέση των άλλων, στην προκειμένη των συμμαθητών του.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.
