Ορισμένα παιδιά «τρώνε» τα νύχια τους, δαγκώνοντάς τα. Η ονυχοφαγία είναι μια συνήθεια που ξεκινά συνήθως στην προσχολική ηλικία και αρκετοί άνθρωποι τη διατηρούν μέχρι και στην ενήλικη ζωή. Υπολογίζεται ότι ένας στους πέντε νέους ανθρώπους εξακολουθεί να έχει αυτή τη συνήθεια, ενώ δεν είναι γνωστό γιατί κάποιοι άνθρωποι το κάνουν, ενώ άλλοι όχι.
Συνήθως, τα άτομα που τρώνε τα νύχια τους είναι αγχώδη, νευρικά ή ίσως βαριούνται ή αισθάνονται πείνα. Ωστόσο, ένα παιδί που τρώει τα νύχια του, μπορεί να μην παρουσιάζει κανένα απολύτως άλλο πρόβλημα. Αν και δεν απειλεί την υγεία, η συνήθεια αυτή μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να ματώσει το δέρμα γύρω από τα νύχια και να προκληθεί τοπική ήπια μόλυνση.
Πώς μπορείτε να βοηθήσετε
Η συνήθεια να τρώει τα νύχια του ένα παιδί είναι αρκετά δύσκολο να κοπεί. Ο γονιός μπορεί να βοηθήσει εάν του υπενθυμίζει διακριτικά και ενθαρρύνει το παιδί που προσπαθεί. Αντίθετα, η συνεχής, πιεστική υπενθύμιση και η κριτική ή η τιμωρία δεν βοηθούν.
Μπορείτε να βοηθήσετε ένα παιδί να σταματήσει να τρώει τα νύχια του, εάν του δώσετε κάτι άλλο για να απασχολεί τα χέρια του. Μπορείτε να του δώσετε ένα μαλακό μπαλάκι για να το πιέζει και να χαλαρώνει. Σε μερικές περιπτώσεις σε μικρά παιδιά, ίσως βοηθούν τα γάντια. Επίσης, στο εμπόριο κυκλοφορούν ουσίες επάλειψης νυχιών με δυσάρεστη γεύση για να αποτρέπουν το μάσημα των νυχιών, αν και δεν είναι πολύ ευπρόσδεκτες από τα παιδιά.
Ένα παιδί που μπορεί να εκδηλώνει έτσι τη νευρικότητά του ή το στρες, θα βοηθηθεί εάν του δοθούν τρόποι να εκφραστεί διαφορετικά, μέσα από τη ζωγραφική, τη μουσική κ.α. Έτσι το παιδί θα μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα και ταυτόχρονα θα μειωθεί η εξωτερική πίεση που μπορεί να του ασκείται από το περιβάλλον του.
Θυμίστε στο παιδί ότι δεν χρειάζεται να ντρέπεται ή να νιώθει μειονεκτικά για τη συνήθεια αυτή, και ενθαρρύνετέ το στην προσπάθειά του να την ξεπεράσει.
1. Μιλήστε µε το παιδί προκειµένου να διαπιστώσετε τι από αυτά που συµβαίνουν στο σπίτι καταρχάς ή στο σχολείο τού προκαλούν άγχος. Να είστε τρυφεροί µαζί του και να του δώσετε χρόνο να σας εµπιστευτεί.
2. Παρατηρήστε ποιες στιγµές εκδηλώνονται τα συµπτώµατα. Αν, για παράδειγµα, το παιδί αρχίζει να τρώει τα νύχια του όταν εµφανίζεται ο µπαµπάς στο σπίτι, προφανώς κάτι του προκαλεί άγχος σε σχέση µε τον πατέρα ή στο πώς η µητέρα συνδιαλέγεται µε τον πατέρα.
3. Μην στέκεστε δίπλα του παρατηρώντας συνεχώς τι κάνει. Αυτό ενισχύει το άγχος του. Παρατηρήστε το διακριτικά και από απόσταση.
4. Τη στιγµή που εκδηλώνει το σύµπτωµα, ζητήστε του να κάνει κάτι ώστε να σταµατήσει χωρίς να του δηµιουργηθεί επιπλέον άγχος.
5. Αν δεν υπάρξει αποτέλεσµα, απευθυνθείτε σε ειδικό. Είναι πιθανό το παιδί να έχει φοβίες ή να µην απολαµβάνει επαρκή αποδοχή από τους γονείς, γεγονός που σηµαίνει ότι το πρόβληµα έχει βαθιά ρίζα και απαιτεί ψυχοθεραπευτική αντιµετώπιση.
6. Οι τιµωρίες ή η στέρηση προνοµίων δεν συνιστώνται. Η έλλειψη διεξόδου µάλλον θα του προκαλέσει περισσότερο άγχος.
H Βίκυ Λαγκαδιανού είναι Παιδοψυχολόγος M.Sc.,P.M.Sc., Σύμβουλος Οικογενειακής Θεραπείας Ευρωκλινικής Παίδων
