Ερώτηση:
Γεια σας. Έχουμε ένα αγοράκι τριάμισι και μια κορούλα πέντε χρονών. Η κόρη μας εδώ και κάνα μήνα (ίσως και παραπάνω αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρη γιατί κλείναμε την πόρτα προσπαθώντας να μπούμε στο νόημα της ιδιωτικότητας) όταν πάει στην τουαλέτα... πιάνει τα κακά της και... ζωγραφίζει το κάθισμα. Σε πρώτη φάση θεώρησα ότι ήταν θέμα περιέργειας και πρότεινα να κάθεται στο γιο γιο, οπότε αν θέλει να έχει οπτική επαφή χωρίς να το κάνουμε και θέμα. Τίποτα. Σε δεύτερη φάση εξήγησα την υγειονομική πλευρά του θέματος. Καμία διαφορά. Μετά είπα να δώσω έμφαση στο αισθητικό κομμάτι. Το μόνο που κατάφερα είναι να το κάνει στα κρυφά. Τώρα είμαστε στην φάση που βρίσκω κάποια αφορμή να είμαι παρούσα. Προφανώς το έχει καταλάβει και μου το είπε και ευθέως ότι "έρχεσαι για να μην βάζω το χέρι στο πιπί". Σε κάποια άλλη φάση μου είπε ότι "πρέπει να βρω τρόπο να το κόψω" αλλά... Στις αρχές το είπα στον πατέρα της μπροστά της αλλά μετά προτίμησα να τον ενημερώνω χωρίς να το ξέρει η μικρή, γιατί το χειριζόταν πιο απότομα απ'ό,τι θεωρώ κατάλληλο. Τελευταίο "κόλπο" έχω κρατήσει να της πει ο πατέρας της σε κάποια φάση άσχετη ότι μυρίζουν άσχημα τα μαλλιά της, χωρίς να δώσει καμία συνέχεια (του έχω εμπιστοσύνη ότι δεν θα δώσει έκταση αν το έχουμε συζητήσει από πριν), μήπως λειτουργήσει η γυναικεία πλευρά της. Αλλιώς... στέρεψα. Ιδέες; Εγώ το αποδίδω στο ότι ενώ είμαι μια πανταχού παρούσα stay-at-home-mum, τον Ιούλιο και τον μισό Αύγουστο ξαφνικά έλειπα μέρες ολόκληρες, γιατί νοσηλευόταν ο πατέρας μου (ο οποίος τελικά πέθανε). Ερχόταν στο σπίτι η μητέρα μου και φρόντιζε τα παιδιά τις ώρες που έλειπε ο άντρας μου, την οποία τα παιδιά αγαπάνε και την έχουν συνηθίσει να τα κρατάει καμιά φορά (αλλά έχει την τάση να είναι και αρκετά πιεστική). Το θέμα "θάνατος" το βίωσαν ξώφαλτσα, μια που δεν υπήρχε συχνή επαφή με τον πατέρα μου, μαύρα δεν έβαλα, από κηδείες κ.λ.π. απείχαν και γενικώς -νομίζω- ότι δεν τα ζόρισα τα παιδιά. Μια δυο φορές μόνο τους ζήτησα να με αφήσουν μόνη μου "για ένα τραγούδι", γιατί ήμουν στεναχωρημένη (έπαιζε ραδιόφωνο) αλλά κατά τα άλλα προσπαθούσα απλώς να απολαμβάνω ότι ήμασταν και πάλι μαζί, στο σπίτι μας και ήρεμοι... Είμαστε ένα ήρεμο σπιτικό, κάτι άλλο δεν μας έχει προβληματίσει και κάποια άλλη αλλαγή δεν έχει υπάρξει. Μέχρι που έχει και την ίδια δασκάλα στο σχολείο και μάλιστα είναι όλο "ο φίλος μου ο τάδε" και "η φίλη μου η δείνα". Αδιαφορούμε μέχρι να περάσει η φάση ή κοιτάμε για βοήθεια; Ευχαριστώ.Απάντηση:
Αρχικά θα χρειαστεί να μιλήσετε με την κόρη σας για το τι νιώθει ζωγραφίζοντας με τα κακά της και ποια ανάγκη είναι αυτή που ικανοποιεί. Χρειάζεται όμως μια μικρή διευκρίνιση: είναι μήπως όλο αυτό στο πλαίσιο ενασχόλησης με το πιπί και τον ποπό; Γράφετε πως η κόρη σας σας λέει ότι μπαίνετε στο μπάνιο για "να μην πιάνει το πιπί της". Θέλει περισσότερη διερεύνηση διότι ενδεχομένως σχετίζεται με τον αυνανισμό της. Μιλήστε μαζί της για να κατανοήσετε στο πώς φτάνει να ζωγραφίζει με τα κακάκια της. Μήπως ασχολείται με τα γεννητικά όργανα και τον πρωκτό και κάπως έτσι καταλήγει στα κακά; Μπορείτε να απευθυνθείτε σε ειδικό για να σας βοηθήσει να το προσεγγίσετε κατάλληλα αν νιώθετε ότι δυσκολεύεστε και να κατανοήσει το πλαίσιο της συγκεκριμένης πράξης.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.
