Τι είναι καλύτερο;
Η Μαρία Α., δεν παραπονιέται για το μικρό δημοτικό σχολείο που στέλνει την κόρη της, σε ένα μεγάλο χωριό. Με συνολικά 20 μαθητές, αρκετά απομακρυσμένο, μεγαλώνουν τα λαχανικά τους, έχουν ένα μικρό πρόβατο, σκύλο, γάτα και μεγάλη προσοχή από έναν αφοσιωμένο δάσκαλο.
Όμως ξαφνικά η οικογένεια μετακόμισε στην πρωτεύουσα και, το καινούργιο, μεγαλύτερο σχολείο της μικρής της φαινόταν τεράστιο. Στη μητέρα της φυσικά φάνηκαν πολύ σπουδαία όλα τα προγράμματα και οι δραστηριότητες του σχολείου. Διηγιόταν σε φίλους της πόσα πράγματα κάνει στην πόλη η κόρη της που δεν τα φανταζόταν καν στο χωριό!
Το θέμα όμως αφήνει κάποια ερωτηματικά. Οι περισσότεροι γονείς σε μια μεγάλη πόλη, θα συμφωνήσουν ότι τα παιδιά τους έχουν περισσότερες δυνατότητες, ευκαιρίες και επιλογές, ενώ στην επαρχία το μόνο που κερδίζουν είναι ο καθαρός αέρας και άφθονος χώρος για να τρέξουν.
Καθώς οι ειδικοί εξηγούν ότι τα παιδιά βλέπουν και κτίζουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια και τις ζωές των γονιών τους, εάν βλέπουν έναν γονέα γεμάτο φόβο και κάτω από συνεχή πίεση άγχους, θα μάθουν ότι σ' αυτόν τον κόσμο πρέπει να είσαι επιφυλακτικός και προσεκτικός. Αντίθετα, εάν οι γονείς είναι ήρεμοι, χαρούμενοι και κοινωνικοί, παίρνουν ένα διαφορετικό μήνυμα για τη ζωή.
Οπωσδήποτε όμως δεν είναι τόσο απλό, όπως θα μπορούσε να εξηγήσει ακόμα κι ένας ευτυχισμένος αγρότης που κι αυτός έχει ανήσυχα παιδιά στην εφηβεία. Και ενώ είναι πολλά αυτά που οδηγούν στο να γίνει ένα παιδί ισορροπημένο, το περιβάλλον είναι σίγουρα καθοριστικό, ιδιαίτερα στις μέρες μας. «Το θέμα δεν είναι να δίνουμε στα παιδιά αυτό που τους αρέσει», εξηγεί η ψυχολόγος Κ.Π. «Είναι το να δημιουργούμε ένα τέτοιο περιβάλλον που να τα κάνει δυνατούς ανθρώπους. Είναι το να τους δίνουμε τη γνώση και τις εμπειρίες που θα τα κάνουν πιο ικανά να διαπραγματευτούν στον κόσμο».
Τι γίνεται όταν δεν μπορεί αυτό να αλλάξει; Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να τα «μαζέψουμε» και να κάνουμε αυτή τη «μεγάλη αλλαγή», επιστροφή ή νέο ξεκίνημα στη φύση. Ή να «ανοίξουμε» την περιορισμένη ζωή μας και να μεταφερθούμε στη μεγάλη πόλη.
Το θέμα "καλύτερα" είναι το να κάνει κανείς το καλύτερο εκεί που θέλει να ζει.
Τα παιδιά στην περιφέρεια
Ατελείωτες εικόνες από πράσινο, λόφοι και βουνά, η ευκαιρία μιας ζωής δίπλα σε ζώα, είναι σίγουρα σπουδαίοι λόγοι για να αποφασίσει κανείς να αποκτήσει και να μεγαλώσει ένα παιδί στην εξοχή. «Τα μικρά σχολεία, με μία μόνο ομάδα παιδιών, έχουν πολλές ευκαιρίες να ανακαλύψουν πραγματικά τον κόσμο», μας λέει η Ευγενία Π. «Είμαστε ευγνώμονες στην τεχνολογία και το ίντερνετ, και βέβαια εάν το σχολείο και η περιοχή είναι κάπως οργανωμένα, μπορεί να υπάρχουν και κάποιες περισσότερες ευκαιρίες τριγύρω».
Η επιλογή αυτή γίνεται ένα σοβαρό ζήτημα όμως, όταν έρχεται αντιμέτωπη με ένα σωρό άλλες ανάγκες και υπηρεσίες στην επαρχία όπως η υγεία, η επικοινωνία, οι κοινωνικές δραστηριότητες, οι δημόσιες μεταφορές. Είναι συνήθως λιγότερο πολυπολιτισμική η ζωή. Και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, είναι η περιορισμένη επιλογή φίλων κι αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο, όταν τα παιδιά μεγαλώνουν. «Συχνά», λέει η Ευγενία, «οι μόνοι φίλοι που έχουν τα παιδιά, είναι οι συμμαθητές τους στο σχολείο, και αν μαλώσουν και χωρίσουν, τότε δεν έχουν κανέναν, έτσι η πίεση που αισθάνονται να συμβιβαστούν είναι μεγαλύτερη. Επίσης οι γονείς χρειάζονται φίλους, ενώ το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στα ζευγάρια που έχουν χωρίσει, ιδιαίτερα στις μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους».
Και εκεί που σκεφτόμαστε ότι η ζωή στην εξοχή είναι πιο ασφαλής, η Ε. μας λέει ότι «δεν είναι πάντα τόσο καλά τα πράγματα, ειδικά όταν έχεις να οδηγείς σε επικίνδυνους δρόμους, να φοβάσαι τις επιθέσεις ή να παθαίνεις κατάθλιψη». Το ίδιο συμβαίνει και με την υγιεινή ζωή. Μελέτες υγείας χτύπησαν συναγερμό στο θέμα της παχυσαρκίας, σε φτωχές, ερημικές περιοχές, κυρίως επειδή τα φρέσκα τρόφιμα είναι περισσότερο ακριβά και στους γονείς δεν φθάνουν τα ανάλογα μηνύματα για σωστή διατροφή.
Παρόλα αυτά, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την εμπειρία της αληθινής ζωής που βιώνουν τα παιδιά στην εξοχή. Ζούμε σε μια εποχή που η παιδική ηλικία στις πόλεις είναι ως επί το πλείστον περιορισμένη κυρίως μέσα στο σπίτι και τα παιδιά είναι μεν πλούσια σε πληροφόρηση, αλλά φτωχά σε εμπειρίες. Όχι όμως και τα παιδιά της εξοχής: Αυτά συνήθως μαθαίνουν να οδηγούν νωρίτερα, περπατούν μεγαλύτερες αποστάσεις μόνα τους και μπορούν να εξερευνήσουν τον κόσμο της φύσης από κοντά.
Τι να κάνετε αν ζείτε στην επαρχία:
• Δημιουργήστε ομάδες με φίλους. Ενθαρρύνετε φιλίες με άλλες οικογένειες και φίλους σας που μένουν σε μεγάλες πόλεις. Οδηγήστε τα σε μια αθλητική ομάδα που ανήκει στην περιοχή που ζείτε.
• Συνδεθείτε με ό,τι μπορείτε! Ελεγχόμενη χρήση τηλεόρασης και ίντερνετ, μπορούν να προσθέσουν κουλτούρα, εκπαίδευση και επιστημονικές γνώσεις στα απομονωμένα παιδιά, όπως επίσης τα κοινωνικά δίκτυα και chat rooms.
• Ζήστε υγιεινά! Ενημερώστε τα παιδιά για την υγιεινή διατροφή και ενθαρρύνετέ τα να παράγουν μόνα τους κάποια τρόφιμα που τους αρέσουν.
• Εξασκείστε το μυαλό τους: Πληροφορηθείτε για εκθέσεις και αξιοθέατα κοντά στο μέρος που ζείτε και επισκεφτείτε τα, γίνετε μέλη σε ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες και οργανώστε κάποιες επισκέψεις όταν μπορείτε στην πόλη, για να πάτε τα παιδιά σε μουσεία και εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται.
• Μην αγνοείτε τους κινδύνους: και τα δικά σας παιδιά πρέπει να γνωρίζουν τους κινδύνους από αγνώστους, στους δρόμους και στη θάλασσα.
Οι «προχωρημένοι» της πόλης
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην μεγάλη πόλη υπάρχουν περισσότερες υπηρεσίες και επιλογές από την επαρχία. Βρίσκεις 24 ώρες ιατρικές υπηρεσίες, μπορείς ευκολότερα να βρεις έναν τεχνίτη για να φτιάξεις το κινητό σου ή το ίντερνετ και αν είσαι δυσαρεστημένος με το σχολείο των παιδιών, πάντα μπορείς να αλλάξεις και να πας σε ένα άλλο.
Υπάρχει, επίσης, πληθώρα από μουσεία και γκαλερί για τις εξερευνήσεις των παιδιών. «Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι όλοι κάνουν χρήση,» λέει η Μαρία –που ζει πλέον στην πόλη-, «τα παιδιά από την επαρχία μπορεί να δουν περισσότερα από μια πόλη μέσα σε μια εβδομάδα διακοπών τους σ' αυτήν από όσα τα παιδιά της πόλης θα δουν μέσα σε ένα χρόνο».
«Επίσης συνηθίζουμε να κρατάμε τα παιδιά πολύ προστατευμένα όταν ζούμε στην πόλη, φοβούμενοι κάποιο ατύχημα ή τον κίνδυνο αγνώστων. Οι άνθρωποι ζουν στις γειτονιές τους και στη ζωή τους κυριαρχεί η κίνηση στους δρόμους και η δουλειά. Δεν υπάρχουν πάντα εξωτερικοί χώροι για παιχνίδι, ενώ υπάρχει συνεχώς ο φόβος για απαγωγή ή κακομεταχείριση».
Στην πόλη τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν παιδιά από διαφορετικές κουλτούρες και τρόπο ζωής κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για την προσωπικότητά τους. Επίσης μπορούν να αλλάζουν συχνά παρέες και να κάνουν νέες γνωριμίες, όταν π.χ. δεν σας αρέσουν τα παιδιά ή οι άλλες μητέρες στην παιδική χαρά, μπορείτε απλά να πάτε σε μια άλλη. Από την άλλη, αυτό κάνει τα παιδιά να είναι λιγότερο ευέλικτα, επιεική και να προσαρμόζονται πιο δύσκολα στις κοινωνικές τους επαφές.
Τι να κάνετε αν ζείτε στην πόλη:
• Γυρίστε πίσω στη φύση: Ενθαρρύνετε τα παιδιά να φυτέψουν ένα μικρό κήπο ή γλάστρες και ταξιδέψτε στη εξοχή όταν μπορείτε.
• Πηγαίνετέ τα να γνωρίσουν την ιδιαίτερη πατρίδα σας: Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίσουν τις ρίζες τους και να έρθουν σε επαφή με ανθρώπους της επαρχίας που γνωρίζετε ίσως κι εσείς από τα παιδικά σας χρόνια. Να τους γνωρίσετε τον πολιτισμό του τόπου σας, τα ήθη και έθιμα.
• Ζήστε όσο το δυνατόν πιο μακριά από το κέντρο με τα παιδιά: Βρείτε κατοικία -αν μπορείτε- κοντά σε πάρκο, θάλασσα, αθλητικές εγκαταστάσεις.
• Συνηθίστε τα στο διάβασμα: Διαβάζοντας βιβλία στα παιδιά, τα οδηγείτε στο να αποκτήσουν λεξιλόγιο και γνώσεις, κάτι που έχει αποδειχθεί ότι βοηθάει στην επαγγελματική τους εξέλιξη στο μέλλον και στη σωστή ενηλικίωση.
πηγή: premium.paratiritis.gr
