Το κοριτσάκι μου είναι 9 μηνών με αρκετά έντονη προσωπικότητα. Τις τελευταίες 10 ημέρες όταν επιστρέφω σπίτι μετά τη δουλειά, δεν θέλει να την πάρω αγκαλιά, παρά με σπρώχνει, φωνάζει και θέλει μόνο τη γιαγιά της. Τη μικρή την προσέχει η μητέρα μου τις 4 ημέρες της εβδομάδας και τη 1 η πεθερά μου. Τη συμπεριφορά αυτή την εκδηλώνει τόσο με τη μητέρα μου (πιο έντονα) όσο και με την πεθερά μου. Στην αρχή είχα στενοχωρηθεί πολύ, τις πρώτες δυο ημέρες προσπάθησα να την πάρω αγκαλιά και εν τέλει έβαλα τα κλάματα μπροστά της. Μετά όμως δεν την πιέζω να έρθει σε εμένα, προσπαθώ σιγά-σιγά να την πάρω και την αφήνω να έρθει όταν θέλει. Πήρα δυο ημέρες άδεια από τη δουλειά ώστε να την περάσουμε μαζί σε συνδυασμό με Σαββατοκύριακο. Είναι πολύ πιο ήρεμη η μικρή αλλά και πάλι κάνω προσπάθεια να την κερδίσω κάθε ημέρα. Είμαι πολύ στενοχωρημένη και θα ήθελα τη συμβουλή σας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Πώς πρέπει να αντιμετωπίσω τη μικρούλα μου και πώς τις γιαγιάδες; Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!
Η ψυχική επαφή που κάνετε με το παιδί σας είναι το “μυστικό”. Η ψυχραιμία σας θα βοηθούσε στο να νιώθει ασφαλές μαζί σας. Το να κλαίτε μπροστά του μόνο επιβαρύνει την θέση σας. Τα παιδιά χρειάζονται ασφάλεια, εμπιστοσύνη, ψυχραιμία, αγάπη και σεβασμό. Για να μπορέσετε να τα προσφέρετε στο παιδί σας χρειάζεται να νιώθετε η ίδια εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Τα παιδιά κάνουν δεσμούς ισχυρούς με όποιον αισθάνονται ασφάλεια. Διακρίνεται μια ανασφάλεια στα γραφόμενά σας. Χρειάζεται να δυναμώσετε ψυχικά για να σας εμπιστευτεί η κόρη σας. Όσο για την μητέρα σας και την πεθερά σας μπορούν να σας αναφέρουν στην μικρούλα σας μέσα στην ημέρα, αλλά αν εσείς δεν αισθάνεστε ασφάλεια πάλι θα δυσκολευτείτε. Αναρωτηθείτε επίσης τι συνέβη πριν 10 μέρες και άλλαξε η συνθήκη.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
