Είμαι μητέρα ενός αγοριού 13 μηνών. Έχει τρομερή αδυναμία στον πατέρα του. ‘Οταν είμαστε μόνοι μαζί είμαστε μια χαρά. Αν είναι ο πατέρας του μαζί μας θέλει μόνο εκείνον. Πολλές φορές με απωθεί και γυρνάει το βλέμμα του αλλού. Έχω παρατηρήσει ότι όταν κλαίει και γκρινιάζει το φαινόμενο είναι εντονότερο. Μόνο αν τον πάρει ο πατέρας του αγκαλιά ηρεμεί. Δουλεύω περισσότερες ώρες από τον άντρα μου και τον κρατάει η γιαγιά του- και σε αυτήν έχει μεγάλη αδυναμία. Τι να κάνω όταν με απωθεί; Πολλές φορές στεναχωριέμαι πολύ και του το δείχνω. Πώς μπορώ να τον πλησιάσω περισσότερο; Προσπαθώ όσο περισσότερο μπορώ να παίζω και να ασχολούμαι μαζί του όταν είμαι σπίτι. Πιστεύω ότι το πρόβλημα δημιουργήθηκε από την ηλικία των 6 μηνών, επειδή ήταν δύσκολος στον ύπνο και ο πατέρας του τον έπαιρνε συνέχεια αγκαλιά για να τον κοιμίσει.
Η ερώτηση είναι: Ποια είναι η δική σας συμπεριφορά που τον δυσκολεύει. Από ό,τι αναφέρετε μόνη σας τον ενοχοποιείτε. Του δείχνετε, γράφετε, πως σας στενοχωρεί που δεν σας θέλει. Προφανώς έχετε έναν τρόπο που τον δυσκολεύει και βρίσκει μεγαλύτερη ανακούφιση στην σχέση με τον πατέρα του.
Λέτε πως λείπετε πολλές ώρες, λέτε πως τον ενοχοποιείτε που δεν σας θέλει και λέτε πως όλοι οι άλλοι είναι πιο ενεργοί στην ζωή του από εσάς, κι ύστερα του θυμώνετε που δεν έχετε δημιουργήσει εσείς τις συνθήκες για να έρθει κοντά σας. Όσο του δημιουργείτε ενοχές τόσο θα σας αποφεύγει. Μην γίνεστε χειριστική. Βρείτε τρόπο να τον προσεγγίσετε και αναρωτηθείτε πόσο ανοιχτή είναι η ψυχή σας για αυτόν ως άνθρωπος και όχι ως γιος.
Δώστε του χαρά και ενδιαφέρον-όχι ενοχές και θυμό! Φρόνιμο θα ήταν, επίσης, να επισκεφθείτε έναν ειδικό, για να μιλήσετε εκτενέστερα για την σχέση σας με το παιδί.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr.
