Ο γιος μου είναι 4,5 ετών και έχει προκύψει τις τελευταίες 2 εβδομάδες ένα θέμα: Πήρε από έναν συμμαθητή του ένα παιχνιδάκι. Όταν η δασκάλα ρώτησε αν το πήρε κανείς, δεν μίλησε. Η δασκάλα, λοιπόν, είπε να ανοιχτούν οι τσάντες. Πριν τις ανοίξει ρωτούσε ένα-ένα τα παιδιά αν τυχόν το έβαλαν στην τσάντα τους. Όταν έφτασε η σειρά του γιου μου είπε «όχι», ανοίγει η τσάντα και ήταν μέσα το αμαξάκι! Τότε, λοιπόν, ο μικρός μου είπε πως ήθελε να το παίξει λίγο ακόμα και να μου το δείξει για να το αγοράσουμε (επειδή δεν το είχε).Του εξήγησα πως ήταν λάθος και πως πάντα ρωτάμε για κάτι που δεν είναι δικό μας. Τρεις μέρες μετά το περιστατικό πήγαμε επίσκεψη στην κολλητή μου να παίξουν οι γιοι μας. Έτυχε και είχε το άλλο παιδάκι μια σβούρα που ο γιος μου δεν την είχε και μου το είπε («μαμά θα μου πάρεις κι εμένα αυτήν την σβούρα;»). Του εξήγησα πως δεν μπορώ να την βρω γιατί την είχαν φέρει δώρο από μακριά. Τότε μου είπε «εντάξει μαμά, όποτε ερχόμαστε θα την παίζω εδώ». Φτάνοντας στο σπίτι βλέπω την σβούρα στην τσέπη του! Μου είπε πως μάλλον το ξέχασε και μετά από λίγο πως και αυτός την ήθελε. Εγώ για να τον κάνω να καταλάβει ότι δεν κάνουμε τέτοια πράγματα του πήρα τις σβούρες του και του είπα πως αυτή θα είναι η τιμωρία του. Πώς πρέπει να αντιδράσω σε τέτοιες καταστάσεις;
Ποιος είναι ο ρόλος του πατέρα στην οικογένεια; Υπάρχει; Ασχολείται με τον γιο σας; Ο γιος σας δεν καταλαβαίνει από τα όρια και συνάμα προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί σας κάποια ψυχική του δυσκολία. Κάτι του λείπει ψυχικά. Βρείτε τι είναι αυτό που του λείπει. Παίρνει αρκετή προσοχή και αγάπη και από τους δυο σας; Αναρωτηθείτε για την κατάσταση στο σπίτι και την σχέση που έχετε τόσο εσείς όσο και ο πατέρας του μαζί του. Ασχολείστε αρκετά;
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
