Γεια σας και σας ευχαριστώ πολύ. Εργάζομαι και μένω στην Αθήνα. Η γυναίκα μου με την 18 μηνών κόρη μου μένουν στην επαρχία μαζί με τους γονείς της. Πήραμε αυτή την απόφαση πριν 6 μήνες, διότι η γυναίκα μου έμεινε χωρίς δουλειά. Με ένα μισθό και ενοίκιο δεν τα βγάζαμε πέρα. Βοηθάνε οι δικοί της και εγώ όσο μπορώ μέχρι να βρούμε μια δουλειά για εμένα στην επαρχία ή στην Αθήνα για την γυναίκα μου και να είμαστε πάλι μαζί. Τους βλέπω 2 φορές το μήνα. Σας γράφω για την μικρούλα μου. Υπάρχουν πρωινά που σηκώνεται από τον ύπνο και με κλάματα φωνάζει συνεχώς "μπαμπά, μπαμπά..", συνέχεια. Όταν την απασχολεί η μαμά της με παιχνίδια και βιβλία όλα είναι καλά. Όταν πάρω τηλέφωνο θέλει συνέχεια να με ακούει και όταν κλείσουμε κλαίει συνέχεια και με ψάχνει μέχρι να την ξεγελάσει η μαμά της. Τι να κάνω; Σκέφτομαι να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί τους. Αλλά και πάλι χωρίς δουλειά τι να κάνω; Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα. Τι να κάνω; Βοηθήστε με σας παρακαλώ. Μου λείπουν πολύ. Αλλά πιο πολύ φοβάμαι για την μικρή μου. Θα της δημιουργηθεί πρόβλημα; Μέχρι πότε "επιτρέπεται" να μεγαλώνει μακριά μου;
Θα πρότεινα να είστε μαζί με την οικογένεια σας διότι θα είναι καλύτερα για όλους σας αρκεί να μπορέσετε να διαχειριστείτε με ψυχραιμία την οικονομική κατάσταση. Θα μπορείτε να στηρίζετε ο ένας τον άλλον και να νιώθετε αγάπη και θαλπωρή όλοι μαζί.
Ενωθείτε με την οικογένεια σας διότι η κορούλα σας δεν καταλαβαίνει από χρήματα αλλά καταλαβαίνει την απουσία σας. Ενωθείτε, αγαπητέ κύριε. Αρχικά θα σας πρότεινα να πηγαίνατε εσείς εκεί εφόσον υπάρχει πλαίσιο στήριξης αλλά εσείς γνωρίζετε τις συνθήκες και τις σχέσεις με την οικογένεια της συζύγου σας.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
