Γεια σας. Είμαι στην Αυστραλία εδώ και έναν χρόνο με τον άνδρα μου και το 6 ετών γιο μας. Ο μικρός στο σχολείο «κολλάει» με παιδιά που κάνουν λίγο άσχημα πράγματα, όπως να χτυπήσουν ένα κοριτσάκι ή να κάνουν τους μάγκες. Τελευταία πήγε και ζήτησε χρήματα από μια δασκάλα λέγοντας ψέματα ότι δεν έχει φαγητό, επειδή ένα άλλο παιδάκι του το πρότεινε. Του λέω να μην κάνει ό,τι του λένε τα άλλα παιδιά και το πρόβλημά μου είναι αυτό: ‘Όταν το ρωτώ γιατί το κάνει λέει επειδή κάποιος του το είπε. Τι να κάνω;
Ο γιος σας φαίνεται να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και να μπαίνει σε διαδικασία υποταγής με σκοπό την αποδοχή. Αυτό δεν ξεκινάει από τους συμμαθητές του όμως αλλά από την οικογένεια.
Χρειάζεται να νιώθει ότι τον αποδέχεστε άνευ όρων. Όσο στερεότερη ταυτότητα του δημιουργείτε μέσα από την αγάπη σας, την σταθερότητα σας, και την αποδοχή σας τόσο πιο στέρεος θα είναι σαν ψυχισμός. Αυτό θα το δημιουργήσετε μέσα από τις πράξεις σας προς τον ίδιο και όχι μέσα από νουθεσίες.
Ασχοληθείτε μαζί του, ακούστε τον, δώστε του την αγάπη σας απλόχερα. Να θυμάστε ότι το παράδειγμα της λειτουργίας σας είναι και η ενδοβεβλημένη του εντολή. Φερθείτε του όπως θέλετε να του φέρονται οι άνθρωποι. Δείξτε του την αξία του μέσα από εσάς και την συμπεριφορά σας κι ύστερα ο ίδιος δεν θα μπαίνει σε θέση υποταγής για να τον αποδέχονται αλλά θα αισθάνεται σημαντικός για αυτό που είναι.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
