Δεν θα με ένοιαζε η γνώμη των άλλων
Πάντα με απασχολούσε η εικόνα που βγάζω προς τα έξω και το πώς θα με κρίνουν στο ρόλο της μαμάς. Πολλές φορές ντρεπόμουν να ομολογήσω ότι αντί να μαγειρέψω παράγγελνα φαγητό απ' έξω ή πως ήμουν κουρασμένη για να βάλω μπουγάδα. Ακόμα κι αν σερνόμουν από την κούραση, φρόντιζα να είναι και το σπίτι και τα παιδιά μου στην εντέλεια, μη τυχόν και έρθει κάποιος απροειδοποίητα και με παρεξηγήσει. Παραδέχομαι πως ήταν μεγάλο λάθος και δεν μου πρόσφερε τίποτα άλλο εκτός από άσκοπο άγχος.
Δεν θα ασχολιόμουν τόσο με το νοικοκυριό
Είναι πολύ ωραίο να έχεις καθαρό και τακτοποιημένο σπίτι, αλλά αν στερείς χρόνο από τα παιδιά σου για να το πετύχεις, δεν αξίζει τον κόπο! Τα παιδικά χρόνια κρατάνε λίγο και πρέπει να τα χαρούμε! Στα παιδιά δεν μένει ο καθαρός νεροχύτης αλλά τα παιχνίδια, οι βόλτες και οι αγκαλιές με τη μαμά.
Δεν θα έβαζα σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μου
Ως μαμάδες, είναι φυσιολογικό να έχουμε διαρκώς κατά νου πώς θα φροντίσουμε τους δικούς μας ανθρώπους και να βάζουμε τον εαυτό μας σε δεύτερη μοίρα (και τρίτη, μη σου πω). Αλλά αν έμαθα κάτι όλα αυτά τα χρόνια, είναι πως αν δεν φροντίσουμε τον εαυτό μας θα έρθει μια μέρα που δεν θα έχουμε κουράγιο να φροντίσουμε κανέναν. Εξάλλου, όταν είναι ευτυχισμένη η μαμά είναι ευτυχισμένοι όλοι στην οικογένεια!
Θα είχα πιο συχνά στο μυαλό μου ότι κάποτε ήμουν κι εγώ παιδί
Μπαίνοντας στον ρόλο του γονιού, ξεχνάς αυτόματα ότι κάποτε ήσουν κι εσύ παιδί με τις ίδιες ανησυχίες και τα ίδια «θέλω» που έχουν τώρα τα παιδιά σου. Η αγωνία σου να τα προστατέψεις σε οδηγεί σε λάθη που θα απέφευγες αν είχες λίγη περισσότερη ενσυναίσθηση. Αν ξαναγινόμουν μαμά, θα έμπαινα πιο πολύ στη θέση τους και θα άκουγα με περισσότερη προσοχή τις σκέψεις τους, έχοντας στο μυαλό μου πως όταν ήμουν κι εγώ παιδί ήθελα από τη μητέρα μου να με καταλάβει, ακόμα κι όταν διαφωνούσε μαζί μου.
Δεν θα φορτωνόμουν όλες τις υποχρεώσεις
Είναι γνωστό ότι, αν θες να γίνει μια δουλειά σωστά, πρέπει να την κάνεις μόνος σου. Σ’ αυτήν την παγίδα πέφτουμε κι εμείς οι μαμάδες και καταλήγουμε να κάνουμε μόνες μας ό,τι αγγαρεία υπάρχει, από την πιο μικρή έως και την πιο μεγάλη. Τώρα όμως ξέρω ότι δύο καρπούζια δεν χωράνε στην ίδια μασχάλη κι αν είχα την ευκαιρία να τα κάνω όλα από την αρχή, δεν θα φορτωνόμουν όλες τις ευθύνες.
Δεν θα φόρτωνα τα παιδιά μου με τις δικές μου προσδοκίες
Όταν τα παιδιά ήταν μικρά, τα κυνηγούσα για να αριστεύσουν στο σχολείο και να ασχοληθούν με δραστηριότητες που μου άρεσαν. Αν ήξερα τότε όσα ξέρω σήμερα που τα παιδιά μεγάλωσαν και ακολούθησαν τα όνειρά τους, δεν θα τα φόρτωνα με τις δικές μου προσδοκίες. Το μόνο που κατάφερα είναι να τα πιέσω χωρίς λόγο και να μαζευτούν συννεφάκια στη σχέση μας. Ευτυχώς το κατάλαβα νωρίς...
Δεν θα σκεφτόμουν διαρκώς ότι θα συμβεί το χειρότερο
Πώς γίνεται να είσαι μαμά και να μη φοβάσαι για τα παιδιά σου κάθε λεπτό της ημέρας; Δύσκολο, σίγουρα, αλλά και αυτό που κάνουμε συχνά, να βλέπουμε παντού κινδύνους και να σκεφτόμαστε το χειρότερο ενδεχόμενο, μόνο καλό δεν κάνει. Δυστυχώς έπεσα και σε αυτή την παγίδα και τελικά δηλητηρίαζα το μυαλό μου (αλλά και τα παιδιά μου) με κατάμαυρες σκέψεις που δεν επιβεβαιωνόντουσαν σχεδόν ποτέ.
Δεν θα ντρεπόμουν να ζητήσω βοήθεια
Επιπλέον, δεν θα ντρεπόμουν να παραδεχτώ πως δεν μπορώ να τα κάνω όλα μόνη μου (και μάλιστα τέλεια) και θα ζητούσα τη βοήθεια του... κοινού! Έτσι κι αλλιώς, όταν γίνεσαι μαμά προσφέρονται πάντα να σε βοηθήσουν οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι, αλλά εσύ αρνείσαι ευγενικά μήπως και σε κακοχαρακτηρίσουν.