Την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας, μόλις αρχίσει να σουρουπώνει, γονείς με παιδιά, ομάδες παιδιών από συλλόγους και σχολεία, αλλά και παππούδες με τα εγγόνια τους, ξεχύνονται στους δρόμους και συγκεντρώνονται στο φυσικό υδάτινο πάρκο που τιμάται στη μνήμη της προστάτιδας και πολιούχου της Δράμας: στην λίμνη της Αγίας Βαρβάρας.
Εκεί, τα παιδιά φτιάχνουν χάρτινα καραβάκια, τα οποία γεμίζουν με τις γραμμένες ευχές τους, τα στολίζουν με ζωγραφιές και ελληνικές σημαίες, βάζουν ένα αναμμένο κεράκι και τα αφήνουν να πλεύσουν στα νερά της λίμνης. Τριγύρω, οι κάτοικοι της πόλης, παιδιά, γονείς και παππούδες, θαυμάζουν την όμορφη εικόνα και έρχονται πιο κοντά.
Το θέαμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό και προκαλεί συγκίνηση και νοσταλγία, αφού το συγκεκριμένο έθιμο χάνεται στο βάθος του χρόνου και συνοδεύεται από θρύλους και παραδόσεις που έχουν τις ρίζες τους στην περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Τι λέει o θρύλος για την Πολιούχο της Δράμας
Σύμφωνα με το λαϊκό θρύλο που τυλίγει τις πηγές της πόλης, όταν το 1830 η Δράμα κατακτήθηκε από τους Τούρκους, το παλαιό εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας γκρεμίστηκε για να χτιστεί στη θέση του ένα τζαμί. Τα σχέδια των κατακτητών όμως άλλαξαν ανήμερα της γιορτής.
Η περιοχή πλημμύρισε με νερό, κι έτσι το τζαμί δε χτίστηκε ποτέ. Από τότε η Αγία Βαρβάρα έγινε η πολιούχος της Δράμας, και ακριβώς απέναντι από τη λίμνη χτίστηκε η καινούρια εκκλησία, που αφιερώθηκε στην Αγία που έσωσε το εκκλησάκι της.
Τι λέει o θρύλος για τα καραβάκια των ευχών
Όσο για το έθιμο με τα καραβάκια των ευχών, υπάρχουν δύο εκδοχές: σύμφωνα με την πρώτη, την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας, μετά τη λιτανεία, ο κόσμος έστελνε στο βυθισμένο εκκλησάκι το κεράκι του για την Αγία πάνω σε ένα σανίδι από ξύλο.
Η δεύτερη εκδοχή βασίζεται στο ότι η Αγία Βαρβάρα ήταν και προστάτιδα των ελεύθερων κοριτσιών. Έτσι, όλα τα ελεύθερα κορίτσια στις 3 Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια της ακολουθίας του εσπερινού και μόλις σκοτείνιαζε, έβαζαν τα κεράκια τους πάνω σε σανίδες ξύλου και μαζί με μια ευχή τα έστελναν στο βυθισμένο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας.
Η πορεία της σανίδας στη λίμνη έδειχνε αν η ευχή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.
Αν το κεράκι έσβηνε θεωρούνταν αποτυχία, αλλά η ελπίδα έμενε, καθώς το επόμενο πρωί όλα τα κορίτσια κατέφθαναν και πάλι στη λίμνη για να πλυθούν με το νερό που η Αγία Βαρβάρα είχε αγιάσει το προηγούμενο βράδυ.
Πηγή: tanea.gr