Βάλτε τέλος στις απολογίες τώρα. Γιατί:
Κάνει τον κόσμο να νιώθει άσχημα
Δεν μπορεί να μην έχει συμβεί και σε εσάς. Πηγαίνεις σε ένα σπίτι, έχοντας όλη την άνεση και την οικειότητα του κόσμου και, ξαφνικά, η οικοδέσποινα αρχίζει να απολογείται εμφανώς αναστατωμένη κι αγχωμένη για την ακαταστασία και για τα παιδιά που «Τα ξέρεις τώρα πώς είναι», κοιτάζοντας γύρω της πανικόβλητη και μαζεύοντας επί τόπου ό,τι μπορεί να μαζέψει. Δεν σας κάνει να νιώθετε άσχημα –αν όχι ανεπιθύμητοι; Επιπλέον, αν απολογείσαι για παιχνίδια στο πάτωμα ή τις δυο κατσαρόλες που δεν πρόλαβες να πλύνεις, δίνεις την εντύπωση ότι γενικώς το σπίτι σου είναι αψεγάδιαστο κι αυτό κάνει τον κόσμο να νιώθει άβολα.
Κάνει τους ανθρώπους να μη νιώθουν ευπρόσδεκτοι
Δεν είναι προβληματικό να πείτε ένα σύντομο αστειάκι για την σχετική ακαταστασία που επικρατεί στο σαλόνι ή/και την κουζίνα σας, αλλά μεγαλοποιώντας και υπογραμμίζοντας την ανησυχία και το άγχος σας, δίνετε την εντύπωση στους φιλοξενούμενούς σας ότι η παρουσία τους είναι για ‘σας πρόβλημα. Οι φίλοι αφήνουν τους φίλους να δουν την ακαταστασία τους (όπως ακριβώς και τα ελαττώματά τους). Προσπαθήστε, λοιπόν, να μην λέτε με τη στάση σας «Συγγνώμη, δεν σε θεωρώ αρκετά δικό μου άνθρωπο για να δεις πώς πραγματικά είναι η καθημερινότητά μας».
Τραβάτε την προσοχή ακριβώς σ’ αυτό που θέλετε να κρύψετε
Κι ας πούμε ότι οι φίλοι κι οι γνωστοί σας είναι παντελώς ακομπλεξάριστοι και δεν νιώθουν καθόλου άβολα με την αγχωτική σας στάση. Ακόμα και πιο πρακτικά να το εξετάσουμε, το να δικαιολογούμαστε για την έλλειψη τάξης στο σπίτι μας, με το που πατάει ένας άνθρωπος το πόδι του μέσα σ’ αυτό είναι στρατηγικά λάθος. Αν πράγματι δεν θέλετε κανείς να προσέξει τη λάντζα στον νεροχύτη σας, τότε μην τη σχολιάζετε καθόλου! Αν υπάρχει κάπου μια στοίβα με σιδερωμένα που δεν προλάβατε ακόμα να βάλετε στη θέση τους, κάντε… την πάπια και μην πείτε κάτι που στην πραγματικότητα σημαίνει «Έχω αφήσει αυτά τα ρούχα εκεί, το πρόσεξες;».
Ελάχιστα σπίτια είναι στην εντέλεια
Ας είμαστε ειλικρινείς: πόσους ανθρώπους ξέρετε που το σπίτι τους είναι στην εντέλεια –έχοντας παιδιά, δουλειές και τα σχετικά τρεξίματα; Δεν μιλάμε για τον απόλυτο βομβαρδισμό, αλλά για την απλή, πατροπαράδοτη ακαταστασία που βασιλεύει στο μέσο σπίτι με παιδιά. Παιχνίδια στο πάτωμα, πλαστικά ποτηράκια σε διάφορες γωνιές, μια ανοιγμένη σιδερώστρα κάπου ή μια απλώστρα με ρούχα καταμεσής, ένα ταψί πάνω στον φούρνο με ζεστό νερό για να «φουσκώσουν» τα λίπη κ.ο.κ. Όλοι κάπως έτσι ζούμε –άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο- οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να απολογηθείτε ούτε να αγχώνεστε για τη γνώμη των επισκεπτών σας.