Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή/στιγμή του έργου και γιατί;
Βέρα Κατσιμπάρου: Είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω μόνο μία... Οπότε θα πω ότι οι αγαπημένες σκηνές μου είναι όσες περιλαμβάνουν το αχτύπητο δίδυμο, τον δήμαρχο με τον γραμματέα του. Είναι δύο άτομα που κατέχουν ρόλους εξουσίας. Εμείς τους παρουσιάζουμε σαν καρικατούρες με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στη φωνή, στην στάση του σώματος και γενικότερα στον χαρακτήρα τους, που προσφέρουν άφθονο γέλιο χωρίς να προσβάλλουν τις συγκεκριμένες ιδιότητες των επαγγελμάτων τους.
Καταφέρνουν όμως με ένα πολύ αστείο, ανώδυνο και έμμεσο τρόπο, να προβάλλουν το πόσο η δύναμη της εξουσίας μπορεί να τρελάνει κάποιον και να βγάλει τον πιο κακό, αλαζονικό, εγωιστικό και ανταγωνιστικό του εαυτό. Επίσης, μέσω των σκηνών τους φαίνεται ότι το άτομο με την περισσότερη εξουσία, δηλαδή στην συγκεκριμένη περίπτωση ο δήμαρχος, δεν είναι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις, αλλά εν τέλει χειραγωγείται και είναι υποχείριο κάποιου άλλου που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο γραμματέας του.
Όλα αυτά γίνονται με έναν αρκετά ευρηματικό τρόπο ώστε να το κατανοήσουν πλήρως τα παιδιά. Οι σκηνές αυτές είναι γραμμένες με τέτοιο τρόπο που μας δίνουν τον χώρο και την ελευθερία να είμαστε πολύ δημιουργικές και να τις εμπλουτίσουμε όσο περισσότερο μπορούμε, βγάζοντας όλο τον "τρελό" εαυτό μας. Αυτός είναι και ο λόγος που τις απολαμβάνουμε τόσο πολύ με την Κυριακή.
Κυριακή Λεγάκη: Η αγαπημένη στιγμή του έργου είναι όταν όλοι μαζί στο τέλος της παράστασης πηδάμε ψηλά και φωνάζουμε δυνατά ''ΑΔΕΣΠΟΤΑ''.
Ποιο μήνυμα θέλετε να κρατήσουν μικροί και μεγάλοι στο τέλος της παράστασης;
Βέρα Κατσιμπάρου: Πρέπει να αγαπάμε όλα τα ζώα, να τα προστατεύουμε, να τα βοηθάμε και να μην προσπαθούμε να τα βλάψουμε για απώτερους σκοπούς. Ακόμα κι αν έχουμε κατοικίδια δεν πρέπει να αγαπάμε μόνο αυτά, αλλά να δείχνουμε τρυφερότητα και να βοηθάμε όσα ζώα βλέπουμε και βρίσκονται σε ανάγκη. Εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να τα βοηθήσουμε. Πολλά ζώα ταλαιπωρούνται κάθε μέρα οπότε εμείς προσπαθούμε να αναπτύξουμε το φιλοζωικό συναίσθημα στα παιδιά, μέσω της ψυχαγωγίας, ώστε όταν μεγαλώσουν να γίνουν ευσυνείδητοι πολίτες με κοινωνική ενσυναίσθηση και ευθύνη.
Κυριακή Λεγάκη: Ότι σε έναν τόπο /κοινωνία, όλα τα έμβια όντα μπορούν να ζουν με υγεία (ψυχική και σωματική), αν ο άνθρωπος είναι πρόθυμος να βοηθάει έστω και λίγο.
Τι συναισθήματα σας δημιουργεί η συγκεκριμένη παράσταση;
Βέρα Κατσιμπάρου: Είναι μια παράσταση που προσφέρει πολλά συναισθήματα στους μικρούς θεατές. Από το γέλιο και τη χαρά θα οδηγηθούν στη λύπη και στο προβληματισμό, διότι μπαίνουν στην θέση των αβοήθητων αδέσποτων που δεν ξέρουν που τους πηγαίνουν (καθώς η παράσταση διαθέτει πολλά διαδραστικά μέρη που τα παιδιά μπαίνουν στην θέση των ζώων, των κατοίκων της πόλης κτλ). Σε δεύτερο χρόνο θα θυμόσουν με τις Αρχές της πόλης (δήμαρχος, γραμματέας, επιτροπή βραβείων) διότι κακομεταχειρίζονται τα αδέσποτα και θέλουν να τα ξεφορτωθούν με οποιοδήποτε τρόπο. Τελικά όμως επειδή συμμετέχουν και συνεργάζονται με εμάς ώστε να βρούμε την καλύτερη λύση για την τύχη των αδέσποτων, οδηγούνται στην λύτρωση και στην ικανοποίηση. Τα ίδια συναισθήματα έχουμε και εμείς κατά την διάρκεια της παράστασης. Τα Αδέσποτα είναι μια παράσταση που μεταφέρει όλα της τα μηνύματα μέσω της ενσυναίσθησης και όχι μέσω διδαγμάτων.
Κυριακή Λεγάκη: Συνήθως το συναίσθημα που υπερτερεί είναι συγκίνηση, γιατί νιώθω πράγματι ότι σε κάθε παράσταση κάτι κινείται μέσα μου σε σχέση με τα παραμελημένα κομμάτια μιας συλλογικότητας.
Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Βέρα Κατσιμπάρου: Είναι πρώτη φορά που συμμετέχουμε σε μια παράσταση των Hippo οπότε δεν ξέραμε καθόλου την μέθοδο που ακολουθούν. Η παράσταση βασίζεται όλη στην σωματική και σκηνική ενέργεια του ηθοποιού, την ένταση, τον γρήγορο ρυθμό και την γρήγορη εναλλαγή ρόλων. Είμαστε 2 ηθοποιοί που κάνουμε πολλούς ρόλους και αυτό απαιτεί την άμεση διαθεσιμότητα μας, την γρήγορη εναλλαγή ρούχων, φωνών, σωματικής στάσης και ψυχολογίας. Αυτή η τόσο γρήγορη εναλλαγή που πρέπει να συμβεί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και η οποία συμβαίνει επαναλαμβανόμενα για 1 ώρα είναι κάτι που μας δυσκόλεψε πολύ. Επιπλέον μαζί με όλες αυτές τις γρήγορες αλλαγές πρέπει να είμαστε στο 100% της ενέργειας μας και της έντασης μας σε σώμα, φωνή και σε συγκέντρωση. Είμαι σίγουρη ότι μέσα από αυτή την παράσταση έχουμε ήδη μάθει και θα μάθουμε τόσα πράγματα για εμάς και για τις δυνατότητες μας ως ηθοποιοί.
Κυριακή Λεγάκη: Να μπορέσω να κοιτάξω και να μεταδώσω στα γουρλωμένα μάτια των παιδιών μια ιστορία που φανερώνει την καλή και την κακή πρόθεση και πως ο κόσμος διαμορφώνεται με την ελεύθερη βούληση.
Ποιο σημείο της ιστορίας πιστεύετε ότι τραβάει το ενδιαφέρον των παιδιών περισσότερο;
Βέρα Κατσιμπάρου: Οι σκηνές με τον σκύλο και την γάτα μαγνητίζουν πολύ τους μικρούς θεατές, διότι ξαφνικά βλέπουν μπροστά τους δύο ανθρώπους να παριστάνουν τα ζώα με μάσκες, κάτι ασυνήθιστο για μικρούς και μεγάλους. Δύο ανθρωποειδή ζώα εμφανίζονται μπροστά τους και τους εκλιπαρούν να βρουν όλοι μαζί μια λύση. Είναι δύο ζώα που διαθέτουν χαρακτήρες ανθρώπινους με τα αρνητικά και τα θετικά τους, οπότε πιστεύουμε ότι αυτό είναι κάτι που φέρνει τα παιδιά πολύ πιο κοντά στην ψυχολογία των ζώων και στις ανάγκες τους. Διότι μπορεί να μην μιλάνε με ανθρώπινη φωνή και να μην εκφράζονται όπως εμείς, αλλά είναι πλάσματα που διαθέτουν προσωπικότητα, ανησυχίες, ανάγκες όπως και οι άνθρωποι.
Κυριακή Λεγάκη: Το σημείο που ο Λάκης (σκύλος) και η Ντολόρες (γάτα) συνειδητοποιούν ότι πρέπει να κάνουν μπάνιο. Κι αυτό δεν είναι κάτι σύνηθες για τα αδέσποτα ζώα.
 (1).jpg)
