Όπως είπε ο καθηγητής στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών στο ΑΠΘ, Δημήτρης Μάρδας, οι πάπυροι, τα χαρτομάντιλα και οι σμικρύνσεις των φοιτητών έχουν τη δική τους αξία:
«Πριν από 10-12 χρόνια είχαμε συγκεντρώσει τα παλιού τύπου σκονάκια που ήταν ολόκληρα βιβλία σε σμικρύνσεις. Μάλιστα ήταν εντυπωσιακός ένας πάπυρος μήκους 2 μέτρων και πλάτους 4 εκατοστών το οποίο τύλιξε φοιτητής σε δυο ξυλάκια.
Ήταν όπως οι παλιές αριθμομηχανές. Ανοιγόκλεινε, ανεβοκατέβαινε και ήταν σε ρολό γραμμένο το χαρτάκι των λύσεων. Ήταν ένα εκπληκτικό σκονάκι, ένα έργο τέχνης μπορώ να σας πω.»
Για τον εν λόγω πάπυρο μάλιστα εκτιμάται ότι χρειάστηκαν τουλάχιστον 12 ώρες απασχόλησης.
Η δε έκθεση με τα σκονάκια επεκτείνεται, καθώς παλιοί φοιτητές βρίσκουν τα δικά τους και τα στέλνουν για να εκτεθούν κι αυτά. Όπως φαίνεται, ακόμη κι 70χρονοι πλέον πρώην φοιτητές δεν τα αποχωρίστηκαν ποτέ, σύμφωνα με τον καθηγητή
«Μου τηλεφώνησε μία κυρία, φοιτήτρια το 1963 και μου έστειλε τα δικά της σκονάκια που τα είχε από τότε κρατημένα. Ήταν σκονάκια μικρά, εκείνη την εποχή είχαν κάτι πάσο σε μια κόκκινη ζελατίνα, σαν δίφυλλη και τα έβαζε εκεί ανάμεσα, οπότε όποιος περνούσε και έβλεπε έλεγε εντάξει ένα πάσο είναι, δεν είναι τίποτε άλλο.
Αλλά τελικά αυτό ήταν ένα σκονάκι που δεν το ανακάλυψε ποτέ κανείς.»
Το ίδιο έκανε κι ένας συμφοιτητής του:
«Ήταν ιδιαίτερα καλοφτιαγμένα σκονάκια με παραγράφους, με επικεφαλίδες, με κόκκινο, χωρισμένα σε κατηγορίες- σκονάκια υψηλής αισθητικής υψηλής.»
Ελπίζουμε η δημιουργικότητα και η φαντασία αυτών των ανθρώπων να έμεινε μόνα στα σκονάκια των φοιτητικών τους χρόνων, αλλά να αξιοποιήθηκε και στην μετέπειτα ζωή τους!
Πηγή: www.lifo.gr
