Την πρώτη μας αγάπη συνήθως τη βρίσκουμε σε νεαρή ηλικία. Δεν κρατάει για πολύ... Στο τέλος, απομακρυνόμαστε ή χωρίζουμε για τα πιο χαζά πράγματα.
Όταν μεγαλώνεις και ωριμάσεις, κοιτάζεις πίσω και σκέφτεσαι ότι τελικά, δεν ήταν αγάπη. Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν. Ήταν αγάπη για αυτό που ήξερες ότι είναι η αγάπη εκείνη τη στιγμή.
Υπάρχουν διαφορετικά είδη αγάπης.
Η δεύτερη αγάπη ήταν δύσκολη και επώδυνη. Πληγώνεσαι όταν ερωτεύεσαι αυτό το άτομο. Αυτός μας δίνει μαθήματα από τα οποία μαθαίνουμε και μας κάνει πιο δυνατές.
Αυτή η αγάπη περιλαμβάνει μια σημαντική ποσότητα πόνου, προδοσίας, κακοποίησης, ψέματος και συναισθηματικής ζημιάς. Όμως, είτε το πιστεύεις είτε όχι, σε αυτή την αγάπη μεγαλώνουμε περισσότερο. Συνειδητοποιούμε τι ξέρουμε πραγματικά για την αγάπη και τι όχι.
Μετά από αυτή την σχέση, υψώνεις τα τείχη σου και είσαι εξαιρετικά επιφυλακτικοί με τους ανθρώπους. Κλείνεσαι στον εαυτό σου και φοβάσαι, αλλά τώρα ξέρεις ακριβώς τι θέλεις από έναν σύντροφο και τι όχι.
Όσον αφορά την τρίτη αγάπη... Αυτή έρχεται από το πουθενά. Χωρίς προειδοποίηση. Κανένα απολύτως σημάδι. Δεν πας να ψάξεις γι' αυτή την αγάπη. Στην πραγματικότητα σε βρίσκει. Μπορείς να υψώσεις όλα τα τείχη του κόσμου, και θα καταρρεύσουν το ίδιο γρήγορα όπως τα έχτισες αρχικά.
Θα ανακαλύψεις ότι νοιάζεσαι γι' αυτό το άτομο χωρίς καν να προσπαθήσεις.
Δεν μοιάζει καθόλου με τον συνηθισμένο σου τύπο, αλλά χάνεσαι όταν τον κοιτάς στα μάτια. Δεν βλέπεις κανένα ελάττωμα. Βλέπεις αψεγάδιαστες ατέλειες. Βρίσκεις τον εαυτό σου να του λες τα πάντα για σένα και τι σε έχει διαμορφώσει στο πρόσωπο που είσαι σήμερα.
Θέλεις μια ζωή μαζί του. Θέλεις αργούς χορούς στην κουζίνα, θέλεις βόλτες στην παραλία κάτω από έναν έναστρο νυχτερινό ουρανό, θέλεις να τον παντρευτείς και να αποκτήσεις όμορφα παιδιά που θα μοιάζουν απόλυτα και στους δυο σας.
Και κάθε βράδυ, όταν κλείνεις τα μάτια σου πριν κοιμηθείς, πιάνεις τον εαυτό σου να ευγνωμονείς την τύχη σου για τους λόγους για τους οποίους δεν έχει πετύχει ποτέ με κανέναν άλλο στο παρελθόν.
Πηγή: Cody Bret
