«Το νανούρισμα και το φιλί καληνύχτας, ποτέ μη τα ξεχνάς.
Όσο κουρασμένος και να είσαι.
Όσο και αν βιάζεσαι.
Οδήγησε το μωρό σου στα χέρια του Μορφέα.
Ντύσε την ιερή εκείνη στιγμή με μελωδία.
Είσαι ολόκληρος μια προσευχή.
Είσαι εκείνος που μαθαίνει στη νέα αυτή ψυχή να εμπιστεύεται τον κόσμο των ονείρων.
Είσαι η αγκαλιά που θα του μάθει να εμπιστεύεται και το σκοτάδι που φέρνει η νύχτα.
Το νανούρισμα και το φιλί της καληνύχτας, ποτέ μη τα ξεχνάς.
Μέσα από τις αισθήσεις της ακοής και της αφής, μαθαίνεις στο παιδί σου...να εμπιστεύεται, να αφήνεται.
Την ώρα της μελωδίας... γίνεσαι ο φύλακάς της πύλης των ονείρων του.
Η φωνή σου γίνεται η μετάβαση από το κόσμο του συνειδητού στον μαγευτικό βυθό του ασυνειδήτου.
Καθώς τραγουδάς, δένεστε με μια κλωστή. Ησυχάζει ο ένας τον άλλο. Ξεκουράζονται οι φόβοι,συνδέονται οι ατρόμητες ψυχές.
Πίσω από το ψιθύρισμα σου, πίσω από το άγγιγμα των φιλιών σου...κρύβεται μια σιωπηλή υπόσχεση.
Μη ξεχνάς ποτέ να την ανανεώνεις.
"Κάνε όνειρα μεγάλα. Τώρα σε φροντίζω εγώ, μη μου ανησυχείς"».
